zdziwienia.
- Nie będę udawać, że jako nastolatka
oglądałam wieczorami z rodzicami " Kobrę"
czy " 07 zgłoś się" .
Nie ekscytowałam się takim wariantem
przed zaśnięciem.
Wolałam wyskoczyć do klubu, które w
osiemdziesiątych latach były w podziemiach,
dosłownie i w przenośni.
Milena widząc, że dziewczyna nie kojarzy
programów telewizyjnych ani nie pojmuje tego,
co doświadczała młodzież w okresie stanu
wojennego, machnęła ręką.
- Mniejsza z tym, Ważne, że zostawiłam go
w Łodzi a sama pojechałam do Bydgoszczy.
Tam zastał mnie już okres po milicyjnym
terrorze i nawet był nakaz pracy więc przyjęłam
się jako bileterka w kinie. Oczywiście później
miałam też posprzątać ale roboty było na
godzinę.
Skusiła mnie stancja na zapleczu kina za którą
nie trzeba było płacić.
Franeczko przerwała monolog bo pod
ich ławkę podjechał chłopczyk na trójkołowcu.
Mały zapatrzył się na nie a gdy dziewczyna
się pochyliła by zapytać o imię ten ruszył
lekceważąc jej pytanie.
- Raz przyszedł taki gość pod trzydziestkę.
Taki trochę niepociumany - kontynuowała
starsza z kobiet. - Wiesz jak to jest z takimi,
co mamusia sama wychowuje.
Dodaj komentarz