Niczyje

Jest moim wszystkim.
Słabością, tłumem zmierzającym w niewiadomym kierunku, niespodziewanym uśmiechem.  
Jest moim wszystkim.
Wypitym desperadosem w samym środku centrum, aktem desperacji i wieczorną depresją spijaną ze szklanej butelki.
Jest moim wszystkim.
Spalonym w biegu papierosem, cichym westchnieniem, gorącą kawą.
Jest moim wszystkim.
Niespełnionym marzeniem, bajką na dobranoc, kocem okrywającym zziębnięte ramiona.
Jest moim wszystkim.
Niespodzianką złożoną pod drzwiami, miauczeniem bezpańskiego kota, tatuażem na lewej łopatce.
Jest moim wszystkim.
Poranną myślą, rozczarowaniem, stukotem kopyt zmęczonych koni.
Jest moim wszystkim.
Pstryknięciem palców, jazdą bez celu, przerwą między jednym a drugim oddechem.
Jest moim wszystkim.
Krzykiem, nocnym spacerem, ulubionym batonikiem.
Jest moim wszystkim.
Senną zjawą, cichym potwierdzeniem, dobrą książką.
Jest moim wszystkim.
Zepsutym humorem, resztką obiadu, porysowaną, podartą kartką papieru.
Jest moim wszystkim.
Kliknięciem lajka na fejsbuku, mapą Europy, czarnym szlakiem wiodącym w kierunku szczytu.
Jest moim wszystkim.
Otarciem ramion przypadkowych ludzi w zbyt głośnym klubie, rozpierającym żalem tykającym w klatce piersiowej, buchającym poczuciem winy.
Jest moim wszystkim.
Przeźroczystym dnem szklanki, spóźnieniem, korektorem wymazującym z serca strach.
Jest moim wszystkim.
Szminką tańczącej szatynki, wodospadem myśli, topniejącym śniegiem.
Jest moim wszystkim.
Zapaleniem płuc, potknięciem na nierównym chodniku, nerwowym podgryzaniem wargi.  
Jest moim wszystkim.
Odstawioną w kąt gitarą, zakurzonym zdjęciem, wstydem palącym policzki.
Jest moim wszystkim.
A wszystko bez niej jest niczym.