Życie to ciągły trening cz.68
Z braku miejsc pod samym szpitalem musieli zostawić auto kilkaset metrów dalej. O tej porze nikt nawet nie łudził się, że będzie coś wolnego. Z nosidełkiem w lewej ręce i dłonią Agaty w prawej szedł dumny jak paw. I miał powód do tej dumy, bo w towarzystwie dwóch najbliższych mu osób nic nie mogło zakłócić jego wewnętrznego spokoju. Sam by tu nie przyjechał, ale ich obecność dodawała mu ...