Życie trudne jest cz. 24

Życie trudne jest cz. 24– Masz wspaniałych znajomych.
– Wiem o tym, dlatego zaproponowałem ten wieczór u nich.
– Zazdroszczę im tego wszystkiego.
– Nie zazdroszczę im kredytu.
– To fakt. Kilka nieprzewidzianych zdarzeń i sytuacja może ulec diametralnej zmianie.
– Dokładnie. Najgorsze, że los potrafi zabrać kogoś w najbardziej niespodziewanym momencie.  
– Widziałeś, z jakim natchnieniem opowiadała o dziecku?
Nastała chwila ciszy, podczas której oboje chcieli przewidzieć dalszy przebieg tej rozmowy.
– Krystian?
– Tak?
– Odpowiesz mi?
– Tak. Gosia to świetna kobieta. Uważam, że dziecko to nagroda dla nich obojga za to, jaki świat i atmosferę tworzą wokół siebie. Są tak mili, uczynni i jak widziałaś wcale nie szpanowali tym, co mają.
– Skromność to cecha ludzi mądrych i rozważnych.
– Piękne słowa.  
– A ty, co myślisz o swojej przyszłości?
– Najbliższej czy tej trochę bardziej odległej?
– A jaka to różnica?
– Najbliższa to pobiegać i spalić cały ten weekend, bo dość mocno zgrzeszyłem wobec swojego prawidłowego odżywiania.
– Bardzo śmieszne. A ta odległa?
– Kupić dom, założyć rodzinę i ożenić się z najwspanialszą kobietą.
– A znalazłeś taką?
– Trudne pytanie. Nie wiem czy jeszcze szukam czy mam kogoś takiego obok siebie…
Zatrzymała go na chwilę obdarowując dość miłym pocałunkiem.
– I jak?
– Jeszcze trochę się waham…
Znów go pocałowała, tym razem przedłużając ten moment.
– Ej, bo jeszcze się zakocham – żartował sobie z niej.
– W kim?
– No w tobie…
– A nie kochasz mnie?
– Sam nie wiem.
Grymas, jaki pojawił się na jej twarzy mówił wszystko. Była zaskoczona tym wyznaniem, ale lekko kpiący uśmieszek oznajmiał, że domyśla się, że to zabawa.
– Teraz na poważnie.
– A to nie było na poważnie? – zaśmiał się.
– Nie kpij sobie, bo jak zacznę brać na poważnie to, co mówisz…
– To? – czuł, że to ta jedyna i nie ma podstaw do rozstania w obecnej sytuacji.
– Poszukam sobie innego…
– A ja wrócę do Kingi – dodał w swojej głowie na złość.
– Jak mnie zostawisz to…
– To, co?
– Nie będziesz mieć partnera na studniówkę…
– A skąd wiesz, że nie mam już kogoś zaklepanego?
– Bo jesteś tutaj ze mną, spotykamy się od jakiegoś czasu i nie mogłabyś mi tego zrobić?
– Sporo jeszcze o mnie nie wiesz, ale masz rację.
– W czym?
– Nie jestem dwulicowa. Nie mogłabym działać na dwa fronty.
– Wiem o tym. Twój bój o mnie z rodzicami uświadomił mnie w jednym.
– W czym?
– Kocham tylko ciebie i wiem, że to nie może się nie udać.
– Proszę, jaka deklaracja. Gdzie pierścionek?
Znów zbiła go z tropu, ale był przygotowany na zaskakujące pytanie.
– Będzie.
Teraz to ona była zaskoczona jego deklaracją.
– Zaskoczona?
– Troszeczkę…
– Wiedziałem, że zawahasz się, ale gdzieś twoje ja już podjęło decyzję.
– Skąd wiesz?
– Widzę to w twoich oczach. Poza tym rozmawiałem z Karolem. Obserwował cię przez te dwa dni i powiedział, że nie spuszczałaś ze mnie wzroku.
– Aż tak było to widoczne?
– To jego ocena. Gosia też stwierdziła, że pasujemy do siebie.
– Tylko o jedno cię proszę…
– O co?
– Nie zamykaj mnie w złotej klatce.
– Jak sobie zasłużysz to będę zamykał cię w spiżarce…
– Bardzo śmieszne! Ja na poważnie a ty znów swoje kiepskie żarty.
– Ty też na poważnie z tą złotą klatką?
– Chodzi mi o to, że pragnę prowadzić zwykłe życie.
– To znaczy?
– Pełna swoboda. Traktowanie siebie na równi. Wiem, że życie nie jest bajką i nie chciałabym budować swojej przyszłości na fundamencie bajki.
– Będziemy musieli o tym porozmawiać w domu. Włączę komputer i narysujesz mi to na schemacie.
– Ty tak naprawdę?
– Serio. Domyślam się pewnych rzeczy, ale zbyt wiele jeszcze nie rozumiem, aby pojąć to, jako całość.
– Możemy kreować swoje życie według własnych upodobań, ale chcę mieć w tym równy udział. Chcę zawsze mówić my a nie ja czy ty. Rozumiesz?
– To są szczegóły.
– Dla mnie nie.
– Ale musisz mi coś obiecać?
– Co?
I teraz to on pocałował ją dając do zrozumienia, że akceptuje warunki.
– Każdy poranek zaczniesz od podobnego przywitania…
– Na razie musisz pozwolić mi zamieszkać ze sobą.
– Już od dawna masz takie pozwolenie.
– Ale z pewnymi warunkami.
– No tak, przecież trzeba domknąć pewne sprawy.
Weszli na górę, aby zabrać jej rzeczy.
Po drodze do garażu zaczęła szukać wymówek.
– Czy ja muszę wracać do domu?
– A szkoła?
– Mogę dojeżdżać autobusem albo pociągiem.
– Twoi rodzice są bardzo wyrozumiali i cieszę się, że ten tydzień spędziliśmy razem. Przynajmniej teraz nie nadużywajmy ich cierpliwości.
– Ale ja nie wytrzymam do następnego weekendu…
– Ja też.
– Zadzwonię do nich, że zostaję jeszcze.

Wystawił auto z garażu i otworzył jej drzwi. Przez chwilę patrzyła na niego jak na swojego kata.
– Zapraszam do środka.
– Musimy?
– Agata chcesz jeszcze tu wrócić?
– Dobra, dobra już nie naciskam.

Z powodu dość sporego ruchu do Torunia dojechali kilkanaście minut po dziewiątej. Na parkingu przed blokiem sporo wolnych miejsc, bo jeszcze nie wszyscy wrócili.
– Odprowadzę cię na górę. Ok?
Skinęła tylko głową. Otworzyła drzwi swoim kluczem i w ciszy dotarli na górę. Zamki przekręciła mama, która otworzyła drzwi.
– Witajcie.
– Cześć mamo – wydusiła z siebie dość ponuro.
– Dobry wieczór – dodał od siebie.
– Wchodźcie.
– Późno już. Będę wracał.
– Chodź. Napijemy się herbaty – wciągnął go do środka Roman.
– No cóż teraz nie mogę odmówić.
Mama wyłączyła telewizor i nastawiła czajnik z wodą.
– Opowiadajcie jak spędziliście wczorajszy dzień.
– Byliśmy u znajomych Krystiana. Mają fajny dom no i są bardzo mili.
– My w domu. Kiedy ostatnio byliśmy na takiej zabawie to jeszcze cię na świecie nie było.
– Czujesz się lepiej? – dołączył do rozmowy ojciec.
– Jestem już zdrowa.
– Wspaniale.  
– A ty? – spojrzał w kierunku chłopaka.
– Ja zahartowany na zimę. Jak młody bóg.
– Też tak kiedyś gadałem, kiedy trzymałem formę.
– Trenował pan coś?
– Tak. Byłem piłkarzem.
– Nic nie mówiłaś…
– Bo to już dawno było.
– Miałem nawet szansę być na zgrupowaniu kadry.
– Naprawdę?
– Ale życie przyniosło inne rozwiązanie i moja kariera nie przebiegała dalej jak sobie wymarzyłem.
– Co się stało?
– Złamałem nogę na jednym z obozów przygotowawczych. Przez głupią zabawę na basenie straciłem życiową szansę.
– Przykre, ale nadal zazdroszczę.
– Że się nie udało?
– Z kadrą trenują tylko najlepsi.
– Dziękuję za miłe słowo. Nigdy nie myślałem, co by było jakbym wtedy powalczył na rehabilitacji.
– Było minęło. Czasu nie cofniesz kochanie.
– A chciałby pan się cofnąć w czasie? – zadał mu podchwytliwe pytanie.
Spojrzał na swoje kobiety uśmiechając się do nich.
– Jeżeli wyszłoby tak, że nie miałbym ich teraz a byłbym znanym piłkarzem to nie chciałbym się cofnąć w czasie.
– Zaimponował mi pan – przyznał całkiem szczerze wyrażając swój podziw dla niego.
– Miło usłyszeć takie słowa z twoich ust. Szczególnie po tym, co ci wtedy powiedziałem.
– Nie wracajmy do tego.
– Jeszcze raz przepraszam za tamte słowa. Zgoda? – wyciągnął dłoń w jego kierunku.
Chociaż te słowa dość mocno go dotknęły nie miał wyboru. Nie był mściwy z natury i raczej bez akceptacji jej rodziców nie miał, co liczyć na szczęśliwe życie z nią. Uścisnął jego dłoń na zgodę.
– Fajnie się rozmawia, ale muszę wcześnie wstać a już dziesiąta się zbliża.
– Może zostaniesz u nas. Będziesz miał bliżej do pracy i nie będziesz musiał się przedzierać przez las pełen dzikich zwierząt? – padła deklaracja Agnieszki.
Twarz Agaty rozpromieniła się natychmiast.
– Z miłą chęcią, ale…
– Co?
– Myślę, ze nie powinienem.
– Nie daj się prosić – dodała dziewczyna.
– Pójdziemy na chwilę do ciebie? – spojrzał na nią.
– Chodźmy.
– Przepraszam państwa na chwilę.
Spojrzeli na siebie ze zdziwieniem.  
– Czemu nie chcesz zostać?
– Uważam, że propozycja była grzecznościowa i moja odpowiedź powinna być odmowna zgodnie z ich oczekiwaniami.
– Dlaczego tak uważasz?  
– Twoi rodzice to wspaniali ludzie i wiem, że chcą dla ciebie jak najlepiej.  
– No i?
– Wyobrażasz sobie, że będę spał na kanapie w trzecim pokoju?
– A dlaczego nie ze mną?
– Mówiłem ci kiedyś o mojej kuzynce…
– Pamiętam.
– Więc wiesz, dlaczego nie chcę zostać. Chcę być w porządku wobec nich.
– Ale moje szczęście to się już nie liczy, co?
– Akurat ty jesteś tutaj najważniejsza.
– Więc?
– Robię to dla ciebie. Inaczej, robię to dla nas. Tak jak mówiłaś chcesz mówić o nas, nie ja albo ty.
– Kiedy się zobaczymy znowu?
– Kiedy zechcesz. Jeżeli nie masz mnie dość, oczywiście.
Zauważył, że się rozmazała trochę.
– Ej – otarł jej policzki z łez – Odprowadzisz mnie?
Skinęła tylko głową. Pożegnał się rodzicami życząc im pomyślności w nowym roku i wyszli na klatkę.
– Gniewasz się na mnie?
Zaprzeczyła kręcąc głową.
– Więc, co jest?
– Nie chcę się z tobą rozstawać.
– Przecież wracam tylko do siebie.
– Też bym chciała.
– Obiecuję ci, że niedługo nastanie taki dzień, w którym będę musiał zrobić miejsce w mojej szafie dla ciebie. Lepiej, jak będzie trzeba to kupię drugą szafę.
Jej twarz rozpromieniła się uwydatniając jej uśmiech.
– Kiedy?
– Wkrótce – przytulił ją do siebie i wymienili się pożegnalnym pocałunkiem.
Czekała aż usłyszy zamykające się drzwi klatki schodowej. Wróciła do siebie i zasnęła przepełniona marzeniami ostatnich dni.

3 komentarze

 
  • AuRoRa

    Oryginalne opowiadanie , bohater wciąż pozostaje przy swoich przekonaniach. Agata zakochana na maksa, a on realistycznie sprowadza ją na ziemię. Mało spotykane więc godne podziwu . Czyta się z przyjemnością.  :)

    26 lip 2018

  • dreamer1897

    @AuRoRa Życie to świadomość istnienia. Są dni kiedy można oddać się szaleństwu ale są też sytuacje gdy musimy twardo stąpać po ziemi. Czasem starszy musi być przykładem. Kolejny, cenny komentarz od kogoś tak utalentowanego jest jak woda na młyn- starasz się jeszcze bardziej. Dziękuje i pozdrawiam :)

    26 lip 2018

  • AuRoRa

    @dreamer1897  :wstydnis: są o wiele lepsi , ale dzięki. Dobrze przeczytać, żeby dzięki temu zastanowić się nad życiem, nie omijając rad ludzi, którzy dla nas dobrze chcą , rodziców czy innych bliskich.

    26 lip 2018

  • dreamer1897

    @AuRoRa Być może są lepsi...oceniam tych, których czytam i jestem naprawdę mile zaskoczony, że ktoś tak uzdolniony odwiedza moją opowieść a nawet zostawi słowo komentarza. Twój dorobek o czymś świadczy: wizja, pomysł i talent. :bravo:

    28 lip 2018

  • Fanka

    Kolejna świetna część !
    Uwielbiam ta szczerość i prawdziwość w tym opowiadaniu! <3
    A Ty przepięknie to pokazujesz  :bravo:

    1 lip 2018

  • dreamer1897

    @Fanka Dziękuje za kolejne miłe słowo. No tak już bywa, że lepiej być do bólu szczerym niż budować na fundamencie nieprawdy lub częściowego kłamstwa. Staram się ale do najlepszych jeszcze wiele brakuje. Pozdrawiam serdecznie :)

    2 lip 2018

  • Fanka

    @dreamer1897 to prawda. Bez szczerości nic nie ma. Wszystko wtedy jest zludzeniem... Dla mnie jest świetnie ! Pozdrawiam ! ;)

    2 lip 2018

  • dreamer1897

    @Fanka To tak jakby budować murowany zamek na piasku.
    Świetna wiadomość, że życiowe historie cieszą się jeszcze zainteresowaniem.

    2 lip 2018

  • Fanka

    @dreamer1897 Który nigdy nie stanie... Widzisz bo choć nie które opowieści sa piękne,to nie ma w nich nic realizmu ;) A fajnie wśród takich nie realistycznych opowieści znaleźć taka która jest wręcz realna ;)

    2 lip 2018

  • dreamer1897

    @Fanka W sedno, nie ma szans powstać. Czasem człowiek musi sobie trochę pomarzyć i dzięki czytaniu bajecznych opowieści to się udaje ale życie codzienne jest bardziej realne i niesie wiele niewiadomych każdego dnia :)

    3 lip 2018

  • Fanka

    @dreamer1897 Tylko ze największym problemem jest to ze ludzie nie potrafią rozmawiać. Przeczytają opowiadanie i nagle też by chcieli mieć takie zycie(jesli jest happy) i szybko się poddają...

    3 lip 2018

  • dreamer1897

    @Fanka Ale jak nie można ze sobą nie rozmawiać tworząc związek? Życie to nie jest bajka (jeden z moich nauczycieli w szkole średniej tak gadał) więc stosuję się do tego co serwuje mi każdego dnia życie. Szybko się poddają bo nie chcą żyć tym co mają tylko tym co inni mają.

    4 lip 2018

  • Fanka

    @dreamer1897 Zgadzam się z Tobą. Ale większość ludzi o tym zapomina. Nie potrafią rozmawiać. I zazwyczaj są ze sobą bo są. Sama mam znajomych na tym przykładzie. Ale najlepsi sa Ci którzy biorą wszystko na kredyt by pokazać że są lepsi niż wszyscy. A zazwyczaj dzieci na tym tracą. Bo po co dziecku małemu najlepszy telefon czy jakiś gadżet jak rodziców nie ma? Ale przecież wśród dzieci to ich dziecko ma "wszystko co najlepsze"  :smh:

    5 lip 2018

  • dreamer1897

    @Fanka Życie na kredyt to zawsze odważna decyzja bez której ciężko niektórym realizować swoje marzenia ale robić to dla pokazania, że masz najlepsze to czy tamto. Dokładnie mieć rodziców w każdej chwili przy sobie jest ważniejsze niż najdroższy smartfon :)

    6 lip 2018

  • Fanka

    @dreamer1897 i po raz kolejny zgadzam się z Tobą w 100% :)

    6 lip 2018

  • dreamer1897

    @Fanka Chyba jako jedna z nielicznych osób co ma bardzo duże znaczenie :)

    8 lip 2018

  • Fanka

    @dreamer1897 :kiss:

    8 lip 2018

  • dreamer1897

    @Fanka  :przytul:

    8 lip 2018

  • blondeme99

    Jejku  :zakochany: kocham, kocham, kocham to opowiadanie <3 Z każdą chwilą i rozdziałem ich miłość rozkwita (pamiętają o wodzie, żeby podlewać to rosnące uczucie :) )Chcę wiecej i wiecej i wiecej ;) Jak ty to robisz, że tak idealnie oddajesz uczucia? Naucz mnie tego :) Robisz to po prostu magicznie ;) oby głównych bohaterów obietnice się spełniły :) Tego im życzę, tak jak tobie gorącej kawy wieczorami przy kocu (nawet w lecie!  :rotfl: )

    30 cze 2018

  • dreamer1897

    @blondeme99 Co ja mogę odpisać na tak uroczy komentarz...to jest niesamowite przeczytać takie słowa "Pamiętają o wodzie, żeby podlewać to rosnące uczucie"- pięknie napisane :cray:  
    Jak oddaję te uczucia? Myślę, że wielu rzeczy uczy mnie życie. Czasem pozytywnie zaskakujące czasem brutalnie zabijające niektóre marzenia i emocje. Nie wiem czy będąc na tym poziomie jestem w stanie uczyć kogoś piszącego tak ciekawie, porywająco i zupełnie nietuzinkowo. Dziękuje, z miłą chęcią bym taką kawę wypił wieczorem ale pośród blokowiska ciężko wyjść, rozłożyć koc albo namiot i delektować się pyszną kawą.

    30 cze 2018

  • blondeme99

    @dreamer1897 Pisane prosto z serduszka ;) Tak, życie jest drogocennym poznawaniem świata, tak samo daje nam wiele lekcji. Ciężko powiedziec co jest nam przeznaczone i chyba to szukanie siebie pozwala odkryc wiele tajemnic, nawet miłosnych. Więc może na balkonie? :) Zawsze to coś, na naturę przyjdzie późniejsza pora :)

    30 cze 2018

  • dreamer1897

    @blondeme99 Masz rację, że wszystko od serca powstaje. Życie jest tak nieprzewidywalne, że niektóre sytuacje nas spotykające są aż niemożliwe do wyobrażenia. Odkrywanie to forma budowania tego "czegoś".
    Z miłą chęcią ale balkon w moim bloku odstaje na całe 30cm od ściany i chyba raczej będę musiał zabrać koc w plecak, kawę w termos i w lesie posiedzieć. Byle dziki nie goniły  :rotfl:

    2 lip 2018

  • blondeme99

    @dreamer1897 Pięknie to powiedziałeś (napisałeś) :) Szczerze mówiąc ten pomysł jest bardzo dobry :) Oj tak, trzeba uważać na dziki :P

    2 lip 2018

  • dreamer1897

    @blondeme99 Pomysł może i dobry choć komary, kleszcze i dziki mogą podziałaś odstraszająco ale mam pomysł, wezmę głośnik z BT i będę puszczał odgłosy wilków to żadna zwierzyna nie podejdzie :jupi:

    3 lip 2018

  • blondeme99

    @dreamer1897 Genialny pomysł   :rotfl:

    4 lip 2018

  • dreamer1897

    @blondeme99 Jutro wypróbuję go na żywo. Głośnik, laptop naładowane więc idę w teren!

    6 lip 2018

  • blondeme99

    @dreamer1897 Życzę powodzenia  :rotfl:

    6 lip 2018

  • dreamer1897

    @blondeme99 I się przydało. Miło spędziłem ten czas ale po cichu. Słuch tak mi się wyostrzył, że mogłem podziwiać najlepszych mieszkańców lasu. Przechodzili tak blisko mnie jakbym mnie nie widziały.

    8 lip 2018

  • blondeme99

    @dreamer1897 Może nie chciały ci przeszkadzać ;)

    8 lip 2018

  • dreamer1897

    @blondeme99 Ale walnąłem gafę w ostatnim zdaniu. Masz rację. Skoro ja zachowywałem się cicho to one też mi nie przeszkadzały :)

    8 lip 2018

  • blondeme99

    @dreamer1897 Haha chyba tak ;)

    8 lip 2018

  • dreamer1897

    @blondeme99 I tak się szanuje świat ludzki ze światem zwierzęcym choć jeden jeleń albo daniel był naprawdę wielki i miałbym poważne kłopoty w walce 1 na 1.

    8 lip 2018

  • blondeme99

    @dreamer1897 Takie troche KSW ;)

    8 lip 2018