Szare istnienie - zmiany #19

IGA – Z POZDROWIENIAMI

***

– Jak tam? – Susan przestała dowcipkować.
– Dobrze. Która godzina? – zapytała Laura.
– Dochodzi dziesiąta, ładnie pospałaś. Pies łaził do ciebie chyba z dziesięć razy, nic nie słyszałaś? Co ci się śniło? Mamrotałaś jak pijak po skrzynce wódy – zaśmiała się blondynka.
– Nie pamiętam.
– Śliczna, chodź tu! – krzyknął Jimmy, stercząc nad grillem ze szczypcami w dłoni.
– Idź, bo zaraz przypali, kucharz z niego jak z Amber cnotka – zarechotała Sue.
Laura poczuła się bardzo miło. W czasie znęcania się nad prześladowczynią szczerze bała się o dziewczynę i całej tej imprezy, niemniej jednak cieszyła się, że ktoś jej nie lubi, i że tym kimś jest osoba, której Amber się boi.
Uśmiechnęła się i ruszyła do chłopaka; wrażenia po przykrym śnie zniknęły niemalże całkowicie.
– Proponuję pstrąga – Jimmy wskazał leżące na ruszcie, srebrne zawiniątka.
– Dobrze – mruknęła Laura.  
Temat braku miesiączki nie dawał jej spokoju, przez co nie do końca skupiała się na towarzyszach, dołując się jak najęta.
– Laura – wystawił przed nią twarz. – Co jest grane? Ten sen chyba naprawdę namieszał ci w głowie, odlatujesz, maleńka – zaśmiał się. – Czy tu chodzi o coś innego? – ton ostygł.
– Wszystko ok, nie obudziłam się jeszcze – łgała Laura.  
Korciło ją, aby porozmawiać z chłopakiem, przecież miała mu zaufać. Był bardzo pewny swego, kiedy się kochali, więc pewnie wiedział, co robi i zapewne uspokoiłby jej skołatane nerwy, a tak? Było jej jednak zbyt głupio, nie potrafiła się przemóc, aby pogadać o tym właśnie z nim, zwłaszcza, że bała się, że wyjdzie na idiotkę przez swoje podejrzenia.
– Laura – powtórzył, gapiąc się na zawieszoną nastolatkę. – Ja widzę, że odlot masz w naturze – znów się rozweselił. – Pogadajmy, dobra? Co się dzieje?  
– Nic, mówiłam chyba – fuknęła.
– Kurwa, nie rozumiem cię… – westchnął chłopak i zabrał się za zdejmowanie ryby z grilla.



– Uważaj, gorące – zbeształ dziewczynę, widząc, że ta jak wariatka próbuje rozwinąć folię.
– Jestem głodna – wyjaśniła, mając nadzieję, że uda się zmienić temat. No i cholernie chciało jej się jeść.
– Daj to – Jimmy odebrał jej talerz.
– Jimbo, wychodzę, biorę psa! – niczym zjawa pojawiła się koło nich Susan, trzymając Miko na smyczy.
– Gdzie, czego? Jest wpół do jedenastej – warknął złośliwie Jimmy.
Laura nie była zadowolona, nie chciała, aby naszpikowana używkami dziewczyna brała ze sobą pupila.
– Po co ci pies? – kontynuował Jimmy.
– Zaraz wracam, tak? – syknęła blondynka, po czym odwróciła się na pięcie i bez słowa wyjaśnienia zniknęła za drzwiami.
– Jimmy… – Laura wzniosła protest.
– Spokojnie, nie zgubi ci zwierzaka – zaśmiał się brunet. – Wcinaj. Smacznego.
Targana głodem dziewczyna jadła dość łapczywie, widząc jednocześnie, z jakim uporem wpatruje się w nią Jimmy. Przyhamowała, czując, że jak tylko skończy posiłek, chłopak wznowi temat.
– Drinka? – zapytał. – Jak samopoczucie? Byłaś nieźle zawiana.
– Nie wiem – odparła.  
Miała chęć na drinka, lecz wiedziała, że musi przystopować, że ostatnimi czasy pije zdecydowanie za dużo. I nie tylko pije.
– Zrobię ci – postanowił chłopak, widząc jej niezdecydowanie i podniósł tyłek.
Wrócił, gdy Laura kończyła posiłek, wpychając do ust ostatnie kęsy. Roześmiał się serdecznie.
– No, śliczna, czyli jednak chyba nie zjebałem do końca – nabijał się, bardzo z siebie zadowolony.
– Nie, było super. Dzięki – wymamlała z zapchaną gębą i szybko chwyciła literatkę.



– Laura, co się dzieje? Naprawdę nie chcę naciskać, ale ja od zawsze byłem z tobą szczery, a ty? Kurwa, przecież widzę, co się dzieje. O co chodzi? Znów Amber? – Jimmy wznowił dyskusję.
– Nie… nic – bąknęła, przechylając szklankę.
Była już zdenerwowana, te kilka słów chłopaka wystarczyło, aby dziewczyna poczuła się głupio. Brunet zabrał szklankę, aby po chwili wrócić z pełną.
– Nic? – wlepił w Laurę wymowny wzrok.  
– No dobra, naprawdę chcesz wiedzieć?! – podniosła głos, zmęczywszy się już tymi podchodami.
Chłopak w ciszy czekał na ciąg dalszy.
– I będziesz się ze mnie śmiał, tak? – wywaliła.
– Śmiał? – Jimmy uniósł brwi. – Nie sądzę.
– No bo… Jimmy, ja się boję… ten seks na działkach, nie pamiętam, czy już powinnam mieć okres – wypaliła na jednym tchu, nie patrząc na chłopaka i od razu złapała za szklankę.
Czuła się strasznie, było jej kompletnie wstyd. Spojrzała na bruneta – usta zrobiły dzióbek, ewidentnie tłumiąc śmiech. Teraz już zupełnie się zdołowała, wiedząc, że zrobiła z siebie totalną kretynkę.
– Śliczna, wybacz, jestem upalony – wytłumaczył się szybko, ucinając słowa.
– Mówiłam? Wiedziałam, że będziesz drwił – płaczliwie wyrzuciła z siebie pretensje.
– Laura, wszystko jest ok. Boisz się, że zrobiłem ci lipę? – zaśmiał się, chcąc rozluźnić atmosferę. – Wyluzuj, nic się nie dzieje, masz moje słowo. A okres? Ostatnio za kołnierz nie wylewasz, więc nie dziw się, jeśli się spóźni. Piękna, nie dołuj się, nie zrobiłem ci bobasa – chichotał, mocno tuląc zakłopotaną dziewczynę.
– Bardzo śmieszne – fuknęła.
– Laura… – Jimmy roześmiał się na całego, widząc, że wygląda w tej chwili jak dziecko, któremu zabrano słodycze. – Zapalmy, ok, i skończmy ten temat. Przysięgam ci, że wszystko będzie w porządku, a że stroję sobie żarty…? Taka już moja natura. Nie dąsaj się, przecież nie chciałem zrobić ci przykrości. Już, ok? – przycisnął dziewczynę do siebie, nie odrywając od niej wzroku.
– Nie!
Chłopak zarżał na całą okolicę, robiąc się czerwony na twarzy.
– Kocham cię – ucałował jej policzek i kolejny raz schował się we wnętrzu domu.
„Dupek” – warknęła w myślach wiedząc, że robi to specjalnie, aczkolwiek jego słowa bardzo ją uspokoiły.
I nagle przypomniał jej się Frank. Obaj z Jimmym mieli tendencje do zaczepek, i obaj robili to w podobnym stylu, dlatego też chcąc nie chcąc Jimmy skojarzył się dziewczynie z Frankiem. Nie rozumiała tego, przecież nie byli do siebie ani trochę podobni.
Była ciekawa, co robi i jak wygląda jego twarz, czy Jimmy jej nie oszukał. Złość minęła, lecz na chwilą obecną nie czuła tęsknoty, w towarzystwie młodszego z brunetów czuła się zadziwiająco dobrze. Nawet, jeśli się tego nie spodziewała.
Miko wpadł na podwórze i natychmiast zaatakował pijącą drinka nastolatkę. Napój w okamgnieniu znalazł się na bluzce i spodniach.
– Kurde, Miko, co robisz?! – wydarła twarz, zrywając się z miejsca.  
Piesek zupełnie zignorował jej żale i nadal plątał się pod nogami, nie dając dziewczynie pójść do domu. Po chwili udało jej się jakoś dotrzeć do drzwi, lecz gdy tylko weszła do pokoju, znieruchomiała! Jimmy z Sue od razu spojrzeli na nastolatkę, która stała jak wryta i patrzyła na leżącą na stole, dużą paczkę z białym proszkiem.
– Co jest? – zapytała kwaśno Sue.
– Nic, przepraszam – Laura się obudziła i szybko wycofała do kuchni.
Jimmy szybko wyrósł przed jej nosem.
– Śliczna, wyluzuj. Sue znowu się z kimś pożarła, temu warczy. Ale trochę ją już znasz, powinnaś więc wiedzieć, że zaraz jej przejdzie. Co się stało? – zaśmiał się, dotykając mokrej koszulki.
– Miko na mnie skoczył, chciałam zmienić ciuchy – odparła cicho, Susan znów wywołała u niej popłoch.
– Chodź – gospodarz pociągnął ją za rękę i przeprowadził przez salon. – Chcesz się odświeżyć? Chwilę nam to zajmie, więc masz okazję – uśmiechnął się, wskazując głową salon.
Wzruszyła ramionami. Pewnie, że chciałaby wziąć prysznic, ale perspektywa kąpieli w domu, w którym jest pierwszy raz w życiu, wywoływała u niej nie lada skrępowanie.
– Dobra, bierz ciuchy i chodź, ogarniesz się trochę, a my akurat poważymy. I nie spinaj zgrabnej dupki, można zamknąć się od środka – ironizował rozbawiony i szybko otrzymał cios w żebra.
– Ała – zgrywał się, śmiejąc się do rozpuku. – To co, prysznic?
Zamyśliła się chwilę i dochodząc do wniosku, że woli jednak zniknąć, niż pokazywać się na oczy podminowanej Sue, przytaknęła w milczeniu, chwyciła plecak i ruszyła za brunetem do łazienki.