Jest-Takie-Miejsce 156

DZIEŃ 12  
Ze snu budzi mnie głos Jolki:
- Zuza, Zuzaaa, wstawaj – mówi i kładzie rękę na moim ramieniu.
Podnoszę się i odruchowo sięgam po telefon. Jest 6:10.
- Co się stało? – pytam.
- Moja grupka robi śniadanie. Obudź Kubę, żeby nie było przypału.
Zerkam na niego i od razu poprawia mi się humor.
- Dzięki – mówię do przyjaciółki i macham jej na pożegnanie. Jola wychodzi z klasy, a ja z powrotem kładę się obok Kuby. Spał ze mną całą noc. Nikt nam nie przeszkodził. Ani koleżanki, ani żaden animator, ani ksiądz, ani Damian. Nikt.
Śpi. Oddycha równo i spokojnie. Powinnam go obudzić, żeby zdążył dotrzeć do swojego pokoju przed pobudką. Bardzo ciężko mi to zrobić, bo wcale nie chcę, żeby sobie poszedł. Najchętniej cofnęłabym czas i zasnęła jeszcze raz u jego boku. Patrzę na niego i tłumaczę sobie, że mamy jeszcze dwie noce. To ani dużo, ani mało. Cieszę się z każdej minuty. Już mam zamiar go budzić, kiedy słyszę jego słodki, zaspany głos:
- Dzień dobry.
- Dzień dobry.
- Nie śpisz? – pyta, nie otwierając oczu.
- Nie. Jolka mnie obudziła.
- Słyszałem. Muszę iść.
- Tak. Musisz iść – potwierdzam, ale bardzo niechętnie.
- To idę – powtarza, ale nie zmienia pozycji. Powoli otwiera oczy. Są jak zwykle śliczne, brązowe i błyszczące. Mogłabym patrzeć w nie bez końca.
- Co ci się śniło? – pytam, aby przedłużyć ten poranek.
- Ej, no jak co? Normalna akcja, że ty. Już mówiłem. – Uśmiecha się i przeciąga.
- Opowiedz.
- Ej, Barbie, bo pomyślę, że mnie lubisz.
- Ej, Kuba, bo pomyślę, że o tym nie wiesz.
- Ej, Barbie, bo pomyślę, że wcale tego nie ukrywasz.
- Ej, Kuba chyba miałeś iść – żartuję i kładę rękę na jego policzku.
- Ej, Barbie, przecież nie chcesz, żebym szedł. – Kładzie swoją dłoń na moją i nie odrywa ode mnie wzroku. Kocham ten poranek.
- Ej, Kuba, przecież sam nie chcesz iść.
- Ej, Barbie, nie kłóć się. W śnie byłaś grzeczna. – Robi tą swoją minę i przygryza dolną wargę.
- Ej, ej, ej. Normalna akcja, że musisz opowiedzieć. – Śmieję się, bo naprawdę mnie tym zainteresował.
- Idęęę! – Podnosi się, ale chwytam go za rękę.
- Nieee. Nigdzie nie pójdziesz – mówię, bo każdy pretekst jest dobry, żeby go zatrzymać. – Nie puszczę cię, dopóki nie opowiesz.
- Mówiłeeeem? Nie chcesz, żebym szedł. – Porusza brwiami, ale mimo to idzie dalej. Dochodzi do drzwi i kładzie rękę na klamkę.
Stay. I want you to stay.
- Ej, Barbie, zapomniałem. – Odwraca się i patrzy mi w oczy. – Ładnie wyglądasz. Widzimy się na boisku. – Puszcza mi oczko i wychodzi z pokoju.
Kładę się na plecach i układam ręce pod głowę. Zamykam oczy. Nie zasnę. Wcale nie chcę zasypiać. Teraz nie ma na to czasu. Te ostatnie dni trzeba wykorzystać  w pełni. Przypominam sobie wszystko, co się wydarzyło, począwszy od wieczornej akcji z Damianem, aż do zniknięcia Kuby za drzwiami, minutę temu. Nie wszystko było dobre, ale na pewno wszystko potrzebne. Gdyby Damian nie zrobił tego, co zrobił, to pewnie i ja nie zaczęłabym panicznie szukać Kuby. A gdybym go nie znalazła, nie spałby dzisiaj w moim pokoju. Tak to działa. Każdą reakcję wywołuje jakaś akcja. Nie zawsze normalna.  
Wiem, że dzisiaj będę musiała się zmierzyć z lękiem, który pojawia się na samą myśl, o spojrzeniu Damianowi w oczy. Muszę dać radę. Nie ma wyjścia. Powiem mu, że to nie powinno mieć miejsca i że go uwielbiam, ale nie w taki sposób, jak Kubę. Jesteśmy przyjaciółmi. Zrozumie.
Otwieram oczy, bo wspomnienia przyprawiają mnie o przyspieszone bicie serca i dziwne ukłucia w podbrzuszu. Muszę wstać. Po cichu wygrzebuję się spod śpiwora. Zerkam na Anię. Śpi. Na pewno ma jakiś dobry sen. Zaglądam do torby i wyciągam z niej ulubione jeansy i czerwoną bluzeczkę z długim rękawem. Przebieram się w pokoju.  Chcę być gotowa zanim pojawi się tutaj Focus. Kiedy jestem już ubrana, biorę do ręki kosmetyczkę i idę do łazienki. Myję twarz i zęby, rozczesuję włosy i robię delikatny makijaż. Chcę wyglądać lepiej. Mam nadzieję, że dzięki temu lepiej się poczuję, a niepokój i lęk związany z tym, co mnie czeka gdzieś zniknie. Uśmiecham się do swojego odbicia, ale stres nadal mnie nie opuszcza. Wracam do pokoju. Anka już nie śpi. Podłącza prostownicę. Cieszę się, że będę miała towarzystwo, bo nie chcę zostawać dłużej sam na sam z moimi myślami. Proponuję, że jej pomogę i nie czekając na zgodę, biorę prostownicę do rąk. Chwilę później wstaje Ola i od razu wychodzi do łazienki. Pozostałe koleżanki śpią, aż do momentu pojawienia się Focusa.
- Koniec świata! Połowa z was już na nogach?! – dziwi się i śmieje na widok tego, co robię z włosami Anki,  
Podchodzi do śpiącej Agaty. Szykuje się do krzyknięcia jej prosto do ucha, kiedy ona zaspanym głosem mówi:
- Nawet nie próbuj. Nie śpię.
Focus rezygnuje i rozbawiony ściąga koc z Marty. Minutę później męczy już dziewczyny w pokoju naprzeciwko. Rozczesuję Ance włosy, kiedy słyszę:
- Jak tam Kubuś? – Uśmiecha się. Musiała widzieć, że spał dzisiaj obok mnie.
- Chyba dooobrzeee. – Ja także się uśmiecham, bo nie potrafię już ukrywać tego, co do niego czuję.
- A Damian nie przyszedł do Jolki? – pyta, a mnie przechodzi dreszcz. – Pokłócili się? Wiesz coś?
- Chyba nie. Jolka nic nie mówiła. Poza tym byłam zajęta Kubą – żartuję, bo chcę już zmienić temat.
Nie wiem, co powiedzieć o Damianie i Jolce. Ich relacja stała się dużo bardziej skomplikowana i chyba jestem jedyną osobą, która widzi to tak wyraźnie. Najpierw muszę porozmawiać z nim, dopiero później z Jolką. Jeeej. To wcale nie jest proste.
- Zuzka, a ty idziesz na rozgrzewkę tak ubrana? – pyta rozbawiona Ola.
- Jeeezu, na śmierć zapomniałam o rozgrzewce.
Śmieję się sama do siebie i szybko zmieniam jeansy na krótkie spodenki, a czerwoną bluzkę na szary top. Teraz jestem gotowa.
W towarzystwie Anki i Oli idę na boisko. Mam nadzieję, że gdzieś dostrzegę Kubę. Przy nim będę czuła się pewniej, kiedy pojawi się Damian. Wstrzymuję oddech, kiedy zauważam z oddali, że właśnie wychodzi ze szkoły. Idzie w stronę boiska razem z Mateuszem. Rozmawiają o czymś i śmieją się do siebie. Wygląda tak naturalnie, tak radośnie. Zupełnie jakby nic się nie stało. Może jak zwykle wszystko wyolbrzymiam. Patrzę na niego i podziwiam jego ruchy i sposób w jaki stawia kroki. Odwracam wzrok dopiero, kiedy jest blisko. Od razu zagaduję Ankę:
- Kto prowadzi dzisiaj rozgrzewkę?
- Kuba – śmieje się.
- Co Kubaaa?? – pytam zdziwiona.
- Zuza, kto może prowadzić rozgrzewkę? Co jest z tobą? – Anka od razu zauważa moje zmieszanie. Odwraca się i widzi zbliżającego się Damiana. – O niego chodzi? – pyta, a ja muszę wymyślić wiarygodną wymówkę, żeby przypadkiem nie palnęła czegoś przy Jolce.
- O Mateuszu mówisz? – Wcielam się w rolę aktorki. – Słyszałaś, że coś świruje z Martą? Podobno spotkali się wczoraj wieczorem.
- I co?? – Chyba się udało. Barwo Zuza.
- No właśnie nie wiem.
- Zapytam ją – mówi Anka i idzie w stronę Marty. To sobie pogadają.
Rozglądam się za Kubą, ale nadal go nie ma. Damian nie patrzy w moją stronę. Najpierw zagaduje Judytę, później podchodzi do Rafała, następnie klepie po plecach Radka. A teraz…
Teraz patrzy na mnie. Staram się to znieść i nie odwrócić wzroku. Nasze oczy patrzą na siebie i żadne z nas chyba nie zamierza odpuścić. Widzę w jego błękicie, to, co lubię najbardziej. Tą iskierkę zarażającą optymizmem. Uśmiecha się. Po prostu się uśmiecha.  Wszystkie paraliżujące mnie emocje zniknęły, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. To ciągle są te same oczy. Oczy Damiana, który też pewnie jest przejęty tym, co ode mnie usłyszy i tym, co sam będzie musiał mi powiedzieć. Musimy to sobie wyjaśnić. Najlepiej już. Decyduję się na rozmowę, chyba nie ma na co czekać. Robię krok w przód i idę w jego kierunku. On widząc to, także robi krok i zaczyna iść w moją stronę. Uśmiechamy się do siebie i wtedy czuję czyjeś ręce na swoich ramionach. Zatrzymuję się i widzę, że Damian zmienia kierunek i zagaduje stojącą obok mnie Olę.
- Sexy spodenki – mówi cicho do mojego ucha. Jest tak blisko, że czuję jego oddech na mojej szyi.
- Kuba – wypowiadam jego imię i słodko się uśmiecham. Nie widziałam go chwilę, a już zdążyłam się stęsknić.

NIEjestemBARBIE

opublikowała opowiadanie w kategorii miłość, użyła 1557 słów i 8645 znaków.

18 komentarzy

 
  • Anonimm

    Za ile tak mniej wiecej mozna spodziewac sie kolejnej czesci?;)

    8 lis 2016

  • NIEjestemBARBIE

    @Anonimm Już xD :))

    8 lis 2016

  • Anonimm

    @NIEjestemBARBIE swietnie :)

    8 lis 2016

  • monia221128

    Witam autorkę tego opowiadania mam pytanie czy możemy się dzisiaj spodziewać od ciebie kolejnej części? Pozdrawiam i czekam z niecierpliwością na następną część

    8 lis 2016

  • NIEjestemBARBIE

    @monia221128 Witaj! :) Tak, tak, dzisiaj się pojawi kolejna część:) Pozdrawiam i zapraszam do czytania :*

    8 lis 2016

  • monia221128

    @NIEjestemBARBIE  w takim razie czekam na dalszy ciąg opowiadania i mam nadzieję,że go zbyt szybko nie zakończysz i że bedziesz kontynuować opowiadanie nawet jak zakończą się ich rekolekcje bo ciekawi mnie bardzo jak potoczą się dalsze losy Kuby i Zuzy(Barbie) oraz Damiana i Joli

    8 lis 2016

  • NIEjestemBARBIE

    @monia221128 Myślę, że szybko nie skończę, bo bardzo je kocham xD Już wrzucam nową część:)

    8 lis 2016

  • MadzikLove

    Dawno mnie nie było i byłam z 10 rozdziałów do tyłu. Xd  
    Jesteś świetna  :* a każdy rozdział coraz to lepszy  ;* jutro robię herbatę i pogadam z Kubą ^^ powodzenia w dalszym pisaniu  :* oby było to jak najszybciej  <3

    5 lis 2016

  • Hermes1

    Boskie kiedy kolejna część?

    3 lis 2016

  • Olka

    Kocham ❤❤❤❤

    3 lis 2016

  • Wikaa2405:3

    Jak zawsze super ^^  <3  <3

    3 lis 2016

  • mariplosa

    Ooo... jak miło z rana przeczytać coś tak krzepiącego:):):):):) aż chce się ruszyć cztery litery i z uśmiechem na twarzy ruszyć do pracy :) cóż dodać cóż ująć poprostu... piękne...
    Miłego czwartku życzę :):*

    3 lis 2016

  • Zaslodko

    Super opowiadanie. Ej bo ja pamiętam akcję z Jolą i Rafałem. Fajnie by było gdyby byli razem, a Jolka olała Damiana.

    3 lis 2016

  • czarnyrafal

    Autorko  te klimaty , które tworzysz jednych nudzą/vide Matusik / innym dają  satysfakcję , bo coś wspaniałego się dzieje. Piszesz swoje opowiadanie z wielką łatwością erudytko i mnie osobiście ono wznosi na wyższy poziom doznań. Nie tylko miłości ale i koleżeństwa. Uczy jak być sobą w tym jednak zróżnicowanym świecie , jak czuć i odpowiadać na uczucia.To właśnie jest piękne i ponadczasowe. :kiss:  <3

    2 lis 2016

  • NIEjestemBARBIE

    @czarnyrafal dziękuję:)))))):* jak zwykle się uśmiecham:) i rozumiem że,,erudytko,, wcale nie było przejęzyczeniem za co dziękuję jeszcze piękniej :))))❤

    2 lis 2016

  • czarnyrafal

    @NIEjestemBARBIE niezmiernie rzadko się przejęzyczam i w tym przypadku też tak nie jest Autorko. Jeszcze raz ukłony za dziiejszy - co tam za całe opowiadanie. :kiss:  <3

    2 lis 2016

  • Arailana

    Aaaa mega no! Uwielbiam to opowiadanie! Jest boskie w każdym calu! <3

    2 lis 2016

  • Olifffka<3

    SUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUPEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEER! Stęskniłam się :dancing:

    2 lis 2016

  • Nika....

    WSPANIAŁE!!! <3

    2 lis 2016

  • Niejestempiekna

    hyhy,  stęskniłam się!  Jak zwykle najlepsza :) Długo będziemy czekać na kolejną?  :p

    2 lis 2016

  • cukiereczek1

    Rewelacyjna część czekam na kolejną z niecierpliwością. :* :)

    2 lis 2016

  • Jolcia223

    A już myślałam, że Zuza i Damian porozmawiają :( :) Wspaniała część :* Czekam już na następną. I mam nadzieję, że w następnej Zuza porozmawia z Damianem. :* :* :)

    2 lis 2016

  • NIEjestemBARBIE

    @Jolcia223 dziękuję:) pewnie że porozmawia:) to nieuniknione xD :*

    2 lis 2016

  • Jolcia223

    @NIEjestemBARBIE No ja myślę :* Już nie mogę się doczekać ^^ :)

    2 lis 2016

  • Aka

    <3

    2 lis 2016

  • NIEjestemBARBIE

    @Aka :) :*

    2 lis 2016

  • Natusik

    Oj jak dawno mnie tu nie było. :D Zagoniona jestem ostatnio i to na maksa. Wracając do rozdziału to kochana zaczynasz się robić nudna. :/ Na prawdę to się robi nudne. Cały czas ci wychodzą dobre rozdziały, a ja czekam na jakiś szajs. :D

    2 lis 2016

  • NIEjestemBARBIE

    @Natusik hahahhahahhahahahah❤  dziękuję:))) tez jestem zabiegana wiec bardzo możliwe ze niedługo się doczekasz jakiegoś szajsu xD :)

    2 lis 2016

  • Natusik

    @NIEjestemBARBIE Oh oh oh. :D To czekam z zniecierpliwieniem. :)

    6 lis 2016

  • nasiaaa

    Cudowne :* <3 kocham najmocniej :* jak zwykle rewelacyjna część :* <3

    2 lis 2016

  • NIEjestemBARBIE

    @nasiaaa dziekujeeeee:**** ❤

    2 lis 2016