Jest-Takie-Miejsce 51

Kuba nie może się spotkać z chłopakiem od listów. Boję się, że dla obu z nich mogłoby się to źle skończyć. Patrząc na zapał Kuby, Patryk na pewno dostałby po mordzie. A mój bodyguard w końcu naprawdę mógłby zostać wyrzucony za niepoprawne zachowanie.
Od razu po mszy chcę wtajemniczyć w mój plan Jolkę i Damiana. Kuba poszedł z Mateuszem na fajkę, więc teraz jest okazja.
- Chodźcie szybko – zaczynam rozmowę.
- Co się stało? – Jolka od razu jest zaciekawiona sprawą.
- Na początek musicie obiecać, że Kuba o niczym się nie dowie.
- Już mi się podoba – śmieje się Damian, a ja mam pewność, że na niego mogę liczyć.
- Zuza, mów! – ponagla mnie przyjaciółka.
- No przecież oni nie mogą się spotkać – mówię, ale Jolka mi przerywa:
- Dlaczego nie??
- Serio? Nie chcę, żeby ten biedny chłopak przeze mnie oberwał. I nie chcę żeby Kuba miał problem, jak się na niego rzuci. A nie wyobrażam sobie jakoś, że spokojnie poprosi tego chłopaka, żeby się odwalił. Kuba nie potrafi spokojnie. Sami to doskonale wiecie.
- Co proponujesz? – pyta Damian.
- Moglibyście pójść do tego Patryka i powiedzieć mu żeby na mnie nie czekał? – Patrzę błagalnym wzrokiem na Damiana, bo to w nim pokładam nadzieję.
Jolka, o dziwno nie zabiera głosu.
- Myślisz, że to zadziała? Już zaniosłem mu list napisany przez Kubę. Ostrzegał, żeby się od ciebie odwalił, ale jak widać nie pomogło. Sama powinnaś z nim pogadać.
- Z kim??
- No z tym adoratorem.
- Nie ma mowy. Ja nie mam z nim o czym gadać. Naprawdę nie jestem zainteresowana. Chcę tylko, żeby był bezpieczny.
- Chodź z nami – proponuje Jola. – Powiesz mu to, co nam i wrócimy.
- Nie. Pójdziemy sami – decyduje Damian. – Ale powinnaś mu coś napisać. No wiesz, żeby uwierzył.  
- Ok, ok. Gdzie jest jakaś kartka? – Przeglądam swoje rzeczy i po chwili znajduję zeszyt i długopis.
- Czekaj. Będzie inne pismo – uświadamia nam przyjaciółka. – Tamten list napisał Kuba! – Dziwie się czemu sama na to nie wpadłam.
- Masz rację – mówię i odkładam zeszyt na miejsce. – Kuby przecież nie poproszę. No trudno. Musicie sami go jakoś przekonać, że lepiej będzie dla niego, jak nie będzie go pod stołówką.  
- To jest szalone, Zuza. Przecież on i tak nie odpuści. Zrobimy to, o co nas prosisz, ale wydaje mi się, że to nie zadziała – wyraża swoją opinię Damian.
- To zróbcie tak, żeby zadziałało. Jola potrafi koloryzować. Jolka, dasz radę?
- Pewnie, że dam. Ale sama nie pójdę.
- Oczywiście, że sama nie pójdziesz. Musimy iść teraz, bo później nie będzie na to czasu - odpowiada pewnym głosem Damian.
- Dzięki. – Naprawdę jestem im wdzięczna, że są gotowi to dla mnie zrobić.
- A ty się módl, żeby Kuba się nie dowiedział – mówi przyjaciółka i przeszywa mnie wzrokiem.
Oboje wychodzą. Zostaję w pokoju sama. Przypominam sobie, że przecież miałam iść do Agnieszki. Całkiem wyleciało mi to z głowy. Tak samo, jak wyjazd jednego z nas. Nadal nie wiem, o kogo chodzi. Fibi nic nie ogłosił na mszy, a nikogo nie brakowało. Może Aga coś wie.  
Wychodzę z klasy i zaczynam jej szukać. Nie widać jej na korytarzu, w pokojach dziewczyn, ani w kawiarence. Muszę sprawdzić ostatnie możliwe miejsce, w którym można ją znaleźć. Pokój animatorów. Pukam do drzwi i otwieram je, kiedy słyszę:
- Proszę – to Focus.  
- Szukam Agnieszki. Wiesz, gdzie może być?
- Wchodź. – Zaprasza mnie do środka. Jest tylko on i Alek, który właśnie wychodzi. Zamyka drzwi, a Focus pokazuje na krzesełko, dając mi do zrozumienia, żebym usiadała. Tak robię.
- Podobno Aga mnie szukała – zaczynam.
- A szukała, szukała. Urwanie głowy ma z wami podobno – śmieje się.
- Jakie urwanie głowy? Jesteśmy najlepszą grupką – żartuję.
- No właśnie słyszałem.  
- Olga?
- Tak. Była tu rano i przy wszystkich księżach i animatorach żaliła się, że nie da się z wami wytrzymać i chce wracać do domu. Co jej zrobiliście?
- Tego nie powiedziała?
- Na pewno powiedziała, ale akurat musiałem wyjść i nie słyszałem. – Oboje się śmiejemy.
- Zakochała się w Kubie.
- I o to cała afera? - Robi taką śmieszną minę.
- Tak.
- Co ten Kuba ma w sobie takiego, że nie możecie z nim wytrzymać w grupie? – patrzy na mnie znacząco. – O tobie też słyszałem. Aga się żaliła, że ci się nie podobają spotkania, bo Kuba cię podrywa.
- Tak powiedziała? Że mnie podrywa?
- No to akurat sam zauważyłem.
- No proszę cię. – Drzwi się otwierają i do środka wchodzi moja animatorka.
- O Zuzia, dobrze że jesteś. Kuba miał ci przekazać, że cię szukałam.
- Przekazał, ale później jakoś mi się zapomniało. Ale właśnie przyszłam.
- Wiesz, o co chodzi?
- Wiem – odpowiadam, a Focus się uśmiecha.
- Focus, wypad, tu będzie się toczyła poważna rozmowa – żartuje Aga.
- Jeśli chodzi o mnie, to mi ani trochę nie przeszkadza jego obecność - mówię całkowicie szczerze.
- Na pewno?
- Na pewno.
- No dobra. Muszę cię o to zapytać. Jesteś zakochana w Kubie?
…
https://www.youtube.com/watch?v=nbS5ybo3i7k