Ukojenie cz. 33

– Tylko nie romans – oświadczyła z uśmiechem Jessica.
      – Widzisz?! Umiem dobierać sobie partnerki! – rozkrzyczał się z dumą Tommy.
      Trevor włożył nośnik do odtwarzacza i ułożyli się parami po dwóch stronach łóżka. Już po chwili seansu jakiś psychol zadźgał młodą kobietę. Trevor patrzył na ekran z zupełną obojętnością, co mu się raczej nie zdarzało. Zawsze przy takich scenach wyobrażał sobie siebie w roli kata, którego ekscytuje znęcanie się nad ofiarą. Po każdej z drastycznych projekcji nabierał ochoty na skrzywdzenie drugiego człowieka. W chwili obecnej nie odczuwał nic. Kompletnie nie mógł pojąć, dlaczego obrazy w telewizorze nie robią na nim żadnego wrażenia, przecież tak lubił zabijać. Ale teraz pociągało go chyba coś zupełnie innego.
     Coraz bardziej odczuwał kojący wpływ dziewczyny, jej bliskość w zupełności mu wystarczała. Jedna  pasja zmieniła się w drugą.
  
      
      Spojrzał na ukochaną – powoli przysypiała. Dochodziła siedemnasta. Szturchnął przyjaciela nogą i wskazał głową na Jessicę, która również zasnęła. Uśmiechnęli się obaj. Dyskretnie poszli do kuchni zapalić.
      – Może pojedziemy do mnie i weźmiemy, co trzeba? Do trzydziestu minut powinniśmy się wyrobić – zaproponował Trevor.
      – Dobra.
      Chłopak napisał kartkę i opuścili mieszkanie, cicho zamknąwszy drzwi. Gdy byli już przy Fordzie, młody zapytał:
      – Mogę poprowadzić? Dawno nie siedziałem za kółkiem.
      Trevor dał mu kluczyki.
      – Proponowałem damie, żeby wzięła u ciebie kurs wciskania gazu, ale się oburzyła – oświadczył ze śmiechem.  
      – Ona sądzi, że jak szybko, to już niebezpiecznie. Ale nie ma co narzekać, nie jeździ jeszcze tak wolno. Znam dziewczyny, które usypiają pasażera prowadzeniem samochodu – ironizował Tommy.  
      W luźnej atmosferze dojechali pod dom w lesie. Trevor od razu spojrzał na ślady – pojawiły się nowe. Teraz już wystraszył się na na żarty.        
      – Idź, otwórz drzwi. Zaraz przyjdę. – Dał przyjacielowi klucz.
      Poszedł do szopy i usiadł w zniszczonym aucie. Kurwa, kto to był, do cholery? Pewnie psy, no bo kto inny, do tego dzień po dniu? Stary się wygadał? Wiedzą, że ją zajebałem? Albo tego gliniarza? Kurwa. A jak dorwą mnie w mieście? Albo co gorsza – u Emmy? Kurwa. – Wertował możliwości, doprowadzając się do szału. Dumał dłuższy czas, w końcu się „obudził”. Nabrał trochę marihuany, zawinął w kawałek starej gazety i wrócił do kumpla.
      – Trzymaj! – Rzucił mu zawiniątko.
      – Dzięki. Trzepałeś się tam? – zapytał Tommy, rechocząc.
      – Musiałem coś sprawdzić – mruknął byle jak Trevor
      Poszedł do biurka i wyjął dwie pozostałe kalki, po czym usiadł koło młodzika i zrobił skromnego skręta. Rozprawili się z nim szybko.
      – Wracamy? – zapytał.
      – Tak.
      – Zaczniemy dopiero, jak Emma pójdzie spać. Pasuje ci?  
      – Pewnie.
      Już bez słowa wsiedli do auta i odjechali. Głupawe uśmieszki znów zagościły pod ich nosami.  
      – Szukaj apteki, musimy kupić ci opatrunek – poprosił Trevor, gdy dotarli do zabudowań.
      Tommy przejechał przez całe miasto, ale wszystkie były zamknięte.
      – Dobra, wracamy. Najwyżej nie zakleimy, tragedii nie będzie.
      Cicho weszli do domu – dziewczyny nadal spały, tylko w nieco innych pozycjach. Poszli do kuchni i Trevor zaraz otworzył piwo i wsadził papierosa w usta. Siedzieli tam kilka minut, gadając głupoty i szatyn ponownie chwycił za Marlboro.
      – Kociak ma rację, za dużo palę – poskarżył się kumplowi, zaciągając mocno.
      W końcu wrócili do salonu i włączyli niedokończony film. Trevor obojętnie gapił się w ekran.  
      – Beznadziejny jest ten film, typ wcisnął nam jakieś gówno – podsumował faceta z wypożyczalni.
      – Siano – odparł Tommy.
      Egzystowali tak przy dziewczynach, w rezultacie Trevor z tych nudów sam przysnął.
  
      
      Gdy otworzył oczy, znajdował się na kanapie sam. Zerknął ciężko w stronę kuchni – Emma z bratem zajadali pizzę. Jessicy już nie było. Spojrzał na zegarek – zbliżała się dziewiąta wieczór. Spał tak twardo, że nie słyszał nawet, kiedy dostarczyli jedzenie. Ruszył się z łóżka i od razu skierował do okna.  
      – Zjedz coś najpierw – burknęła dziewczyna.
      Odłożył papierosa i wziął kawałek placka. W konsekwencji zjadł trzy i teraz już mógł spokojnie zapalić. Zadzwonił telefon Emmy i dziewczyna zniknęła w sypialni. Rozmawiała dość długo.
      – Dzwoniła Kate. Muszę jutro do niej jechać, a samochód nie odpala – oznajmiła po powrocie, patrząc na brata.
      – Czego szmata znowu chce? – warknął młodzik, chyba nie przepadał za ciotką.  
      – Pojawił się kupiec na dom, chce wszystko ustalić.
      – Miałaś nie sprzedawać! – krzyknął dwudziestolatek.
      – I co? Będzie stał bezcelowo kolejne sześć lat?
      – Nie. Za miesiąc będę pełnoletni i mogę się tam wprowadzić.
      – Nie ma mowy!
      – Ty na pewno nie będziesz o tym decydować, już raz zdecydowałaś – o przeprowadzce tutaj, nie licząc się w ogóle z moim zdaniem – unosił się coraz bardziej wściekły chłopak.
      Trevor milczał, nie chciał się wtrącać.
      – Wiesz, że dom był dla nas samych za duży, poza tym za drogo kosztowałoby jego utrzymanie – kontynuowała spokojnie Emma.
      – Nie zgadzam się na sprzedaż! – huknął młodzik.
      – Tommy, musimy go sprzedać, nie mamy pieniędzy, aby tam mieszkać.  
      – Mamy! Dobrze wiem, ile ojciec nam zostawił! Nie rób ze mnie idioty! – wrzasnął chłopak, zamachnąwszy się na stojącą na stole szklankę.
      Ta z impetem uderzyła o ścianę i stłukła się w drobny mak.
      – Uspokój się. Pieniądze pieniędzmi, ale są też inne rzeczy. Chcesz tam wrócić po tym wszystkim? Zresztą po ostatniej wpadce na pewno nie zamieszkasz sam – stwierdziła dziewczyna.
      Tommy już nie dyskutował, tylko szybko opuścił kuchnię i zaczął nakładać buty. Już chciał otwierać drzwi, ale Trevor go chwycił.
      – Młody, nie wychodź, dogadacie się jakoś – poprosił łagodnie
      – Puść mnie! – Wyrywał się młodzik.
      Trevor go uwolnił. Chłopak nie wyszedł, tylko schował się w łazience, z całej siły trzasnąwszy drzwiami. Szatyn stał tam chwilę, w końcu zapukał.
      – Młody, otwórz.  
      – Nie. Zaraz wyjdę, idź stąd – burknął Tommy.
      Odpuścił i wrócił do kuchni – Emma zamiatała pobite szkło. Ręce jej drżały.  
      – Daj mi to. – Zabrał jej zmiotkę.
      Szybko sprzątnął i przytulił dziewczynę. Nie odzywał się, ściskał ją tylko mocno. Siedzieli w milczeniu kilka minut, w końcu ta poprosiła:
      – Idź, zobacz, co z młodym.
      Chłopak pociągnął za klamkę – zamknięte.  
      – Tommy, otwórz – nakazał chłodno.
      Usłyszał trzask zamka. Wszedł do środka i od razu uderzył go potężny zapach zielska. Tommy chyba płakał, co wprawiło Trevora w niemałe osłupienie. Tego się raczej po tym wesołym kolesiu nie spodziewał.
      – W porządku? – zapytał.
      – Tak.
      – Chodź, wyłaź już z tego kibla. Zadusisz się tu.
      – Za chwilę.
      Zapadła cisza.
      – Ona kompletnie mnie ignoruje. Sześć lat temu nie patrzyła na to, że mam szkołę i kumpli, tylko uparła się na przeprowadzkę. A teraz jest zdziwiona, że się wkurwiam – oświadczył Tommy. Głos mu drżał.
      – Chciała dobrze. Poza tym miała tylko dwadzieścia trzy lata, sama była młoda i mogła podjąć niewłaściwą decyzję.  
      – Tak? To czemu nadal się upiera na sprzedaż domu? Kasy wystarczy nam do końca życia, musimy gnieździć się w tych dwóch pokojach?  
      – Może wspomnienia ją dręczą, a ciebie boi się zostawić. Zresztą sam wiesz, dlaczego.
      – Już nie tknę tego gówna, poza tym i tak wziąłem tylko trzy razy, więc mogę nie brać w ogóle. Nie ciągnie mnie, chciałem chwilowo zaszaleć.
      – Mam nadzieję. – Trevor się uśmiechnął. – Chodź, zapalimy papierosa, ochłoniesz trochę. – Pociągnął kumpla za fraki.
      Młodzik wstał i wolno ruszył za chłopakiem.
      – Sorry za tą szklankę – mruknął do Emmy. – Już sam nie wiem, co o tym myśleć. Może i masz rację z tą sprzedażą, ale z drugiej strony długo jeszcze zamierzasz cisnąć się w tym mieszkaniu? Ja już nie mam piętnastu lat.
      – Wiem. Znajdziemy większe.
      – A może ta szmata znowu coś kombinuje? Sama ma chrapkę na tą chatę. Już kiedyś próbowała, nie pamiętasz? Zresztą już dawno ci mówiłem, żebyś nic nie uzgadniała z tą suką, ona dobrze gra! – Tommy znowu się rozchodził. – Jutro jadę z tobą! A niech tylko spróbuje rządzić!
      Emma uważnie słuchała brata, ale już była spięta.
      – I ma oddać ci klucze, bez żadnej dyskusji! – dodał wściekły chłopak.
      – Dobrze – przytaknęła dziewczyna.  
      Trevor pomyślał, że mógłby ich zawieźć, ale przecież dom Emmy stał w jego rodzinnym mieście, a on nie chciał nadziać się na matkę.
      – Dam wam samochód – zakomunikował.  
      – A ty? Wrócimy dopiero pojutrze, albo jak dobrze pójdzie, jutro późnym wieczorem.
      – To nic, poradzę sobie. Będę miał okazję posprzątać w domu.
      – Może zostaniesz tu? Masz sklepy, będzie ci wygodniej.
      – Może być i tak.
      – Niech jedzie z nami – wyskoczył Tommy. – Zobaczymy, czy szkoła jeszcze stoi – rozradował się.
      Emma nie wiedziała, co myśleć o tej propozycji. Znając już niemal na wskroś temperament ukochanego, bała się, żeby nie zrobił czegoś głupiego. Nie otwierała jednak ust.
      – Nie, jedźcie sami. Zresztą to nie moje sprawy – odparł Trevor.
      – Czemu nie chcesz? Co masz lepszego do roboty? Zobaczysz nasz dom – nalegał Tommy.
      – Już widziałem. – Szatyn się uśmiechnął.
      Dobrze wiedział, gdzie mieszkała jego szkolna miłość.
      – To nic, ale nie byłeś w środku. – Młody nie dawał za wygraną.
      – Dobra, zobaczymy jutro. A teraz znajdź kawałek czegoś do podłożenia pod nogę, możemy pół dziś zrobić.
      Po chwili Tommy rozłożył na kanapie stary koc.
     – Dobra, kładź się.
      Trevor namydlił mu nogę i dokładnie ogolił miejsce nad kostką. Emma siedziała i bacznie się temu przyglądała. Nie wyglądała na zachwyconą, ale nie odezwała się słowem. Po dłuższej chwili zapytała jednak:
      – Chcecie herbaty?
      – Wolę piwo – rzekł Trevor.
      Przyniosła mu otwartą butelkę i znów przysiadła. Chłopak wziął płyn odkażający, który przywiózł z domu i przetarł nogę małolata. Poszedł do kuchni i zabrał się za odbijanie wzorku.
      – Czemu taki duży? – spytała młoda kobieta, zawisając nad chłopakiem.
      – Nie jest duży, jest w sam raz. To facet, będzie mu pasował – odparł Trevor.
      Szybko skopiował wzór i odbił na nodze. Odpalił sprzęt – tusz przepływał bez zakłóceń.
      – Nie ruszaj się – nakazał przyjacielowi i rozpoczął pracę.
      Po niecałym kwadransie wykonał kontur.
      – Ok, będę wypełniał. Gotów?
      – Wal.
      Zaczął od góry. Zaczerniał wzorek bardzo dokładnie, powoli jadąc w dół. Tatuaż był jednolity i dość szeroki, dlatego dobrze mu szło. Po kilku minutach zerknął na małolata.
      – Jak tam?
      – W porządku – odparł Tommy, lecz ton jego głos mówił, że wcale w porządku nie jest.
      Chłopak ruszył dalej. Zrobił następny kawałek i znów spojrzał na Tommy'ego – ten już leżał z twarzą w poduszce.
      – Zapalmy – zaproponował, odkładając maszynkę.
      – Pal tu, też zajaram – rzekł młodzik, spojrzawszy na siostrę czerwonymi oczyma.
      – Mówiłem, że będzie bolało – rzucił Trevor.
      – To nic.
      – Na dole będzie najgorzej, wiesz o tym?
      – Wiem.
      Dziewczyna cały czas przyglądała się bratu i nie mogła zrozumieć, jak ktoś z własnej woli może się skazywać na takie cierpienie. Trevor zgasił papierosa, umył ręce i znów złapał za urządzenie. Po dłuższym czasie rzucił okiem na przyjaciela – nadal chował twarz w poduszce.
      – Idę spać. Nie siedźcie tu do rana – oświadczyła Emma.  
      Trevor się uśmiechnął i wrócił do pracy. Gdy zakrył połowę, oderwał maszynkę od nogi.
      – Dobra, młody, na dziś wystarczy. Masz już dość, a mnie trochę boli ręka.
      Tommy podniósł głowę – oczy zaszły mu łzami
      – Jak ty będziesz z tym spał? – zapytał szatyn.
      – Poradzę sobie.
      Dwie minuty później Trevor już leżał przy ukochanej. Chora ręka trochę mu dokuczała. Ułożył się na plecach, ale nie bardzo chciało mu się spać. Po długim egzystowaniu w tej pozycji w końcu przekręcił się na lewy bok, włożył rękę pod koszulkę dziewczyny i położył przy jej klatce piersiowej. Głowę oparł o plecy i zamknął oczy.  
  

      Poczuł szarpanie. Uniósł powieki i zobaczył wiszącą nad nim z uśmiechem Emmę.
      – Wstawaj, już dziesiąta.
     Usiadł na łóżku, półprzytomny. Nigdy nie spał tak długo, do tego nie obudził się w nocy ani razu, co go bardzo zdziwiło. Poza tym nie załapał nawet, kiedy zasnął.  
     – Spałeś jak zabity. Próbowałam obudzić cię o dziewiątej, ale przekręciłeś się tylko na drugi bok, pyskując coś pod nosem, więc dałam ci jeszcze godzinę – wyjaśniła dziewczyna, głaszcząc go po policzku.
      – Trzeba było mnie szarpnąć – odparł Trevor z jakąś poranną złością.
      – Chodź, zjemy coś i pojedziemy. – Emma chwyciła go za rękę.
      Nie był zachwycony, koniecznie chciał się wykręcić. Wstał jednak i poszedł do łazienki, wykonać poranne czynności. Gdy wszedł do kuchni, od razu sięgnął po Marlboro.
      – Mały poszedł po pieczywo, zaraz zrobię śniadanie. Chcesz kawy?  
      – Nie.
      Postanowił nie ruszać tego trunku już do końca życia.  
      – Po drodze podrzucicie mnie do domu – zakomunikował ukochanej.
      – Dlaczego? Tommy bardzo chce, żebyś pojechał. Wieczorem wrócimy – powiedziała Emma, wtulając się w chłopaka. – Poza tym on nienawidzi Kate, boję się trochę sama z nim jechać. Wiesz, jaki jest, jak się wkurzy. Ostatnio widział ją, jak miał piętnaście lat, ale wtedy był gówniarzem i za bardzo nie podskakiwał, a teraz? Sam wiesz – stwierdziła poddenerwowana dziewczyna.
      – Chodź, nasmarujemy ranę – Trevor zmienił temat i pociągnąwszy ukochaną za rękę, zaprowadził ją do salonu. – Bardzo boli?  
      – Już nie tak.
      – Dobrze, pojadę, jak się naprawdę obawiasz. Ale nie wysiadam z wozu – rzekł.
      – Dobrze, jak chcesz.
      Chcieli się pocałować, ale przeszkodziło im otwarcie drzwi. Młody z uśmiechem wtargnął do kuchni i postawił zakupy na blacie.
      – Wyspałeś się? Myślałem, że umarłeś – roześmiał się do Trevora, który odwzajemnił uśmiech.
      – Piekłeś ten chleb? – spytała poirytowana dziewczyna.  
      – Kolejka na pół sklepu. Trzeba było iść samej. – Oburzył się młodzik.
      Trevor dał maść Tommy’emu.
      – Tobie chyba nie muszę pomagać? Poradzisz sobie? – rzucił złośliwie.
      Małolat smarował ranę z niemałym grymasem na twarzy.
      – Cholernie boli – syknął.
      – Przeżyjesz.
      Po kilku minutach na stół wjechały jajka i tosty. Starszy chłopak zupełnie nie miał apetytu, bo zjadł mniej niż dziewczyna.
      – Dobrze się czujesz? – zapytała.  
      – Tak.
      – Popij tabletkę, nie zapominaj o nich.
      Trevor zażył lek i sięgnął po sześciopak.
      – Wezmę na drogę.
      – Alkohol przy tabletkach? – Emma natychmiast wzniosła sprzeciw.
      – Kotku, wyluzuj. To słabe pigułki, nic mi nie będzie.
      Dziewczyna, znając jego wieczny upór, zaniechała sporu.