Bronię się przed tobą cz.52

Wyszłam z budynku i od razu udałam się do samochodu. Wiedziałam, że była Elyas'a nie zjawiła się w Londynie przypadkowo. Miała swój plan, do którego zawzięcie dążyła.
Wciąż kochała Elyas'a, a ja czułam się z tym potwornie źle. Wiem, że zazdrość w związku jest czymś oczywistym, ale nie byłam na to mentalnie przygotowana. Na nikim nigdy mi tak nie zależało, jak na nim.
Odpaliłam auto i wyjechałam z działki Rick'a.  
Wiedziałam, że nikomu nie mogę ufać z przyjaciół Elyas'a. Nawet nie wiem, dlaczego chciałam wciągnąć się w tę grupę. Zranili mnie i to cholernie, a ja mimo wszystko, przyszłam na ten zlot, bo wiedziałam, że dla Elyas'a to ważne. Wzdrygnęłam się, przypominając sobie sytuację z kamerką. Czy to kiedyś się skończy? Czy ten zakład pójdzie w niepamięć? Z kolei wiem, że ja nigdy tego nie zapomnę, ale wybaczyłam Elyas'owi.
Zaparkowałam przy moim bloku i wyszłam z auta. Zapewne teraz zaczną się pytania - gdzie byłam i czemu uciekłam. Chyba muszę mu powiedzieć o intrydze jego byłej dziewczyny.  
A jeśli on coś do niej nadal czuje? Cholera.
Otworzyłam drzwi do mieszkania najciszej jak się dało.
-Linden?- usłyszałam jego głos, dochodzący z pokoju.
Wywróciłam oczami i poszłam do kuchni, zrobić sobie herbatę. Chwilę później pojawił się obok mnie, bacznie mnie obserwując. Mogło się wydawać, że jest zły, bądź rozczarowany. Nigdy nie umiem poznać jego humoru.
-Więc, gdzie byłaś i po co?- zapytał oschle.
Westchnęłam, nie odpowiadając. Boję się, że jeśli powiem o uczuciach jego byłej, to do niej wróci.
Podszedł do mnie blisko, zabrał kubek z mojej dłoni i chwycił mnie za brodę, tak, żebym na niego spojrzała.
-Gdzie byłaś?- zapytał ponownie. -Czemu mnie ignorujesz?
Wzięłam głęboki wdech.
-Dobra.- jęknęłam. -Byłam u Rick'a.
Zmarszczył brwi.
-Po co?- zdziwił się.
-Bo tam jest...twoja była.- przełknęłam ślinę.
-I co w związku z tym?- nadal nie rozumiał.
-Ona kiedyś przyszła do mnie do baru i powiedziała, że jesteś bezpłodny.- skrzyżowałam ręce.
Otworzył szeroko oczy.
-Uwierzyłam jej i czekałam, aż sam z siebie to potwierdzisz, ale milczałeś. No i dziś dowiedziałam się, że to nieprawda.- dokończyłam.
-Powiedziała ci, że jestem bezpłodny, ale dlaczego?- przeczesał dłonią włosy.
-Ona cię kocha nadal.- mówiłam powoli. -Myślała, że jak dowiem się o niby twojej bezpłodności, to cię zostawię.- zagryzłam wargę.
-Co ona, kurwa, wyprawia?- zdenerwował się.
Podskoczyłam lekko, słysząc jego chłodny ton. Wzięłam ponownie do rąk herbatę i spojrzałam na niego.
-Ale nie to jest najważniejsze.- zaczęłam. -Nie zabezpieczyliśmy się i...
Uniósł jedną brew.
-Jesteś w ciąży?- przełknął ślinę nerwowo.
-Nie wiem.
Spojrzał na mój kalendarz i zmarszczył brwi.
-Kiedy pierwszy raz...to robiliśmy.- jąkałam się.
-Uprawialiśmy seks.- wywrócił oczami.
-No właśnie, to byłeś pewny, że nie zajdę. Dlaczego?- przypomniałam sobie.
Wskazał na kalendarz.
-Wszystko zapisujesz w tym kalendarzu, byłem pewny, że za kilka dni dostaniesz okres, zresztą zapisałaś, że kilka dni przed okresem zajście w ciążę jest małe.- wzruszył ramionami.
-Małe, ale jest.- powiedziałam rozpaczliwym tonem. -Nie zabezpieczyliśmy się za każdym razem, Elyas.
Myśl o tym, że mogę być w ciąży była dla mnie w tym momencie najgorsza. Fakt, zawsze chciałam stworzyć prawdziwą rodzinę, ale nie teraz, nie w tym wieku.
-Cholera, wiem.- parsknął i usiadł na krześle, chowając twarz w swoje dłonie.
Wyszłam z kuchni i poszłam do pokoju. Nerwowo zaczęłam układać porozrzucane ubrania. A co jeśli jestem w ciąży i Elyas mnie zostawi? Dlaczego dopiero za jakiś czas dowiem się, czy jestem, czy nie? Chciałabym wiedzieć to już, a teraz czeka mnie tydzień męki. Rodzice by mnie zabili, szczególnie matka.
Do pokoju wszedł Elyas. Nawet na mnie nie spojrzał, tylko wziął kurtkę.
-Wychodzisz?
-Ta.- mruknął.
-Gdzie?- uniosłam brew.
-Ty nie powiedziałaś, gdzie idziesz, to dlaczego ja mam mówić?- prychnął oschle.
-Chyba żartujesz.- zacisnęłam mocno zęby.
-Nie.- ominął mnie i wziął kluczyki.
Stanęłam przed nim, tarasując mu drogę.
-Czego się spodziewałeś, że biorę tabletki antykoncepcyjne?- krzyknęłam. -A teraz uciekasz, zamiast ze mną porozmawiać? Uwierz, że jeśli zaszłam w ciążę, to będzie, to dla mnie tak samo ciężkie jak dla ciebie.
Ominął mnie, zupełnie nie zwracając uwagi na to co powiedziałam. Poszłam za nim na korytarz i patrzyłam jak ubiera buty.
-Wrócę późno.- powiedział i wyszedł, trzaskając drzwiami.
-Cholera.- przeklnęłam.
Wszystko poszło nie tak, ale czego się spodziewałam? To on myślał, że dzieci powstają w inny sposób? Wina leży po obydwu stronach, a mimo to, czuję się jakbym to ja zawiniła. Żadna antykoncepcja nie daje stu procentowej pewności.  
Włączyłam telewizor i usiadłam na łóżku, trzymając książke z psychologii człowieka na kolanach.  
Nie mogłam się skupić, czytając kilka razy jedno zdanie, za każdym razem nie rozumiejąc jego znaczenia. Co robi teraz Elyas? Jest u niej? Przymknęłam powieki i przytuliłam się do poduszki.



Obudził mnie hałas, dochodzący z korytarza. Szybko wstałam i wyszłam z pokoju. Elyas siedział na podłodze z zamknętymi oczami. Było czuć od niego alkohol. Uklęknęłam obok niego i opuszkami palców dotknęłam jego policzka. Powoli otworzył oczy. Przez chwilę wpatrywał się we mnie, po czym uśmiechnął się.
-Linden.- wybełkotał.
-Kto cię przywiózł?- zapytałam.
-Sam.- wzruszył ramionami.
-Jechałeś po pijaku?- zdenerwowałam się.
Wywrócił oczami.
-Jesteś nieodpowiedzialny!- krzyknęłam.
-To blisko było.- zmarszczył brwi.
-Oczywiście.- westchnęłam. -Mogłeś komuś coś zrobić i jeszcze na dodatek sobie!
-Ale nie zrobiłem.- zaśmiał się.
On chyba żartuje?
-I co? Alkohol ci pomógł?- zapytałam sarkastycznie.
Wpatrywał się we mnie swoimi bursztynowymi oczami.  
-Nie.
Prychnęłam.
-Nic dziwnego. Chodź, zaprowadzę cię do łóżka.- złapałam go za jedno ramię i próbowałam podnieść. W odpowiedzi zaśmiał się tylko.
-Do łóżka? Cóż, nie możemy razem spać, bo zostaniemy cholernymi rodzicami.
Wywróciłam oczami.
-Mówiłam o spaniu, nie o seksie.
Zaśmiał się ponownie.
-Powiedziałaś 'seks'! Wow!- udawał zdziwionego.
-Elyas, nie żartuję, podnieś się.- westchnęłam.
Z trudem, ale jednak uczynił moją prośbę i poszedł do pokoju, kładząc się na łóżku.
Zdjęłam mu kurtkę i rozpięłam pasek od spodni.
-Jesteś pewna, że nie będziemy dziś uprawiać seksu?- wpatrywał się we mnie, chichocząc.
-Tak.- wywróciłam oczami, zdejmując mu buty i spodnie.
-Szkoda.- westchnął. -Muszę kupić większe mieszkanie dla nas, osobowy i duży samochód oraz psa.- mruknął. -Czy jeśli to będzie dziewczynka, to też mam sadzić drzewo? Czy lepiej kwiatki?- zachichotał.
Pokręciłam głową, nieodpowiadając.
-Jeżeli okaże się, że jesteś w ciąży, to jak nazwiemy naszego...- zatrzymał się. -Potomka.- zmarszczył brwi. -Elyden? LinoElyas? Albo Sopyas?
Przykryłam po kołdrą, nie zwracając na jego głupoty, wiedząc, że jest pijany.
-A może nazwijmy go tak, żeby używał tylko drugiego imienia. Niech pierwsze imię bedzie jakoś obciachowe, na przykład Dick.- powiedział rozbawiony.  
Wywróciłam oczami.
-Elyas! Śpi!
-Chodź do mnie.- powiedział ochrypłym głosem. -Obiecuję, że nie będę się dobierał. Nie mam prezerwatyw.
Westchnęłam, kładząc się obok niego.
-Za kilka dni zrobię badania, wtedy będziemy się martwić.- szepnęłam.
Przymknął powieki.
-Nie chcę być rodzicem, bo wiem, że nie będę dla niego przykładem. Będę taki sam, jak mój ojciec. Nigdy nie dam mu szczęścia.- przymknął powieki. -I nigdy nie będziesz ze mnie dumna. Zaczniemy się kłócić, będziesz mną rozczarowana i mnie zostawisz, a potem już tylko skończę tak, jak moja matka.