Bronię się przed tobą cz.26

Położyłam się obok Elyasa. On obrócił się do mnie i złapał mnie za rękę.
-Dobranoc Linden.- powiedział, zamykając oczy.
-Dobranoc.- szepnęłam.
Kompletnie nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy. Jest to dla mnie nowe, bycie miłym dla Elyasa.
Westchnęłam, czując jego zapach.
To takie dziwne, czuć coś do kogoś, kto jest bezlitosnym dupkiem.  
Co będzie jutro? Pocałuje mnie? Poprosi o chodzenie?
Albo może być gorsze, wstanie i powie: "it's prank, bro".
Wtedy nawet myśl o więzieniu mnie nie powstrzyma.
Przymknęłam powieki, bojąc się, że jak się obudzę czar pryśnie, a ja będę sama w moim łóżku.







Obudził mnie śpiew dochodzący z łazienki. Zdezorientowana wstałam i poszłam do kuchni, śmiejąc się z śpiewającego Elyasa. Wstawiłam wodę na herbate i zrobiłam kanapki.
-Kobieta w kuchni?- zamruczał, wchodząc do kuchni.
-Spodziewałeś się, że zastaniesz gosposię?- położyłam na stole przygotowane śniadanie.
-Właściwie to nie.- uśmiechnął się, siadając przy stole.  
-Dałam jej urlop.- puściłam mu oczko.
Zaśmiał się, słysząc mój żart.
-Tak czy inaczej, dziękuję za śniadanie, Linden.- wziął łyk gorącej herbaty.
Uśmiechnęłam się.
Na śniadaniu wciąż czułam jego wzrok na sobie, nawet przypadkowe spotkanie naszych oczu powodowało u mnie motylki w brzuchu, choć znając mój charakter, najprawdopodobniej mogłyby być to ćmy albo nietoperze.
-Pomóc ci z przeprowadzką?- zapytał, biorąc kanapkę.
Prawie się udławiłam.
-Ja się przeprowadzam?- zdziwiłam się.
-Chyba to jasne.- wzruszył ramionami.
-Jasne?
O nie. Niby chcę, żebyśmy byli blisko, ale czy mieszkanie to nie za szybko?  
-Jak słońce.- skomentował.
Wywróciłam oczami.
-Właściwie mówiąc możemy się już przyzwyczajać.
-Przyzwyczajać? To znaczy?- nie zrozumiałam.
-Oszczędzanie wody...takie tam.
-Co?- zmrużyłam oczy.  
-Wspólny prysznic na przykład.
-Twoim zdaniem tak się da zaoszczędzić?- zaśmiałam się.
-Oczywiście. Jestem dość oszczędny.
-Chcesz mi powiedzieć, że brałeś prysznic z Loganem?
Zaśmiał się.
-Dowcipne.
-Zapomnij o wspólnym myciu.- ostrzegłam.
-Zobaczymy.- poruszał brwiami.
-Elyas!
Wstałam od stołu i włożyłam brudne naczynia do zlewu.
Elyas wciąż siedział przy stole i czytał wczorajszą gazetę. Nagle zaczął dzwonić mi telefon. Spojrzałam na wyświetlacz. Edith. Tylko nie to.
Odebrałam.
-Sophie? Śpisz?- usłyszałam jej piskliwy głos.
-Tu poczta głosowa...
-I tak wiem, że nie śpisz.- przerwała mi. -Co tam u ciebie?
Kątem oka spojrzałam na Elyasa, który nadal czytał gazetę.
-Okej. A u ciebie?- spytałam, opierając się o blat. Nie mogę powiedzieć jej o Elyasu, nie teraz, kiedy on jest obok.
-Świetnie. Kocham rodzinę Logana.
-To zapewne.- wywróciłam oczami.
-Dziś wracam.- powiedziała.
Zagryzłam wargę.
-A o której?
-Nie wiem. Zobaczę jak Logan się wyrobi. Jeśli coś planujesz to mam klucze.
Gorzej, kiedy Edith zobaczy mnie i Elyasa razem w naszym mieszkaniu. Nie wiem, czemu się przed tym tak bronię, ale wieść, że ja i Elyas mogłaby być trochę...zadziwiająca. Tym bardziej, że przez większość czasu unikałam i dogadywałam Elyasowi.
-Nie, nic nie planuję.- odpowiedziałam.
-To dobrze. Do później.
-Do później.- rozłączyłam się.
-Edith wraca?- spytał, odkładając gazetę.
Przytaknęłam.
Elyas podszedł do mnie, zdecydowanie za blisko, odgarniając mi niesforne kosmyki z czoła. Przełknęłam ślinę, czując, że jego bursztynowe oczy przenikają mnie od środka, wiercąc wygrawerowany napis 'Elyas' na moich żyłach. Tracę czujność i resztki rozumu, kiedy jest tak blisko mnie. Przybliżył swoje usta do moich, czując, że jego oddech rozpala mi gardło.
Przymknęłam powieki i nagle...
Elyasa telefon zaczął dzwonić.
-Halo?- odebrał, odsuwając się ode mnie. -Tak, zaraz będę. Cześć.
Rozłączył się.
-Muszę jechać do warsztatu.- powiedział.
Przytaknęłam, otrząsając się z niedawnej sytuacji.
-Przywiozę ci laptopa popołudniu.- poszedł do korytarza i założył buty.
-Nie śpiesz się.- machnęłam ręką.
Boże, mój głos brzmi okropnie. Jakby jakaś gula utknęła mi w gardle.
Uśmiechnął się i podszedł do mnie.
-Do zobaczenia, Linden.
Kiwnęłam głową, unikając użycia mojego głosu.
Puścił mi oczko i wyszedł.
Cholera.
Zamknęłam za nim drzwi. Co jest nie tak ze mną? Dlaczego muszę być kobietą? Dlaczego muszę mieć uczucia i dlaczego Elyas działa na mnie tak samo jak przeceny w drogerii? Czy ja w ogólę jestem normalna? Unikanie motocyklistów było moim postanowieniem, po tym co zrobił mi Joe, ale teraz łamię wszystko, łącznie z moimi emocjami. Elyas to, Elyas tamto. Niedługo powieszę sobie jego plakat nad łóżkiem i zamówię sobie pościel z jego zdjęciem.
Westchnęłam, wracając do książek. I tak laptop dostanę popołudniu, choć nauka to najgorsze co mogę teraz zrobić.  
Ubrałam płaszcz i kozaki, i wyszłam z mieszkania. Spacer mi dobrze zrobi. Włożyłam słuchawki i włączyłam ciężki metal. Wiedziałam, że pobranie takiego rodzaju muzyki, przyda mi się kiedyś. Mam nadzieję, że przekrzyczą moje myśli o Elyasu.
Przeszłam kilka alejek, po czym wróciłam zmarznięta do mieszkania. Zrobiłam sobie mrożoną pizze i zaparzyłam herbatę. W telewizji nie było nic ciekawego, co zresztą jak zwykle.
Szybko zjadłam przygotowane danie. Nagle usłyszałam dzwonek do drzwi.
Elyas.
Spojrzałam na zegarek. Była dwunasta.
Szybko podeszłam do lustra, zobaczyć jak wyglądam.
Pięćdziesiąt cztery kilo nieszczęścia, więc norma.
Otworzyłam drzwi.
-Przyniosłem ci laptopa.- powiedział, wręczając mi go.
-Dziękuję. Nie wejdziesz?- spytałam.
Uśmiechnął się.
-Dziś nie mogę. Muszę wracać do pracy, ale jutro skorzystam z twojego zaproszenia.
-Nie wiem, czy będzie aktualne.- odwzajemniłam uśmiech.
-Przekonamy się.






Włączyłam laptopa i podłączyłam go do swojej ładowarki. Na szczęście wejście pasowało idealnie. Od razu weszłam na pocztę  i poodpisywałam wykładowcom oraz zabrałam się za projekt. Założeniem jego była inwencja własna, ale w moim mózgu siedzi teraz Elyas i niestety on blokuje mi dostęp do innych informacji.  
Odszukałam szybko daną stronę i zrobiłam podług niego kilka slajdów. Na koniec wysłałam projekt profesorowi i wylogowałam się z poczty. Spojrzałam na zegarek, dochodziła dwudziesta. Projekt zajął mi kilka dobrych godzin. Niestety teraz wiem co oznaczają studia dzienne, one dosłownie trwają cały dzień.
Kliknęłam w wyszukiwarkę, w celu poszukania jakiegoś filmu. Jedyne czego nie chciałabym obejrzeć i czego będę unikać to komedia romantyczna.  
Wpisując, zobaczyłam zakładkę myspace. Elyas ma myspace? Przełknęłam ślinę i kliknęłam w portal. Film musi poczekać. Wyświetliła mi się dobrze znana strona z wyświetlonym loginem i hasłem. Czyli to prawda. Elyas ma myspace. Pisze tam z kimś? Poczułam wewnątrz ukucie zazdrości i upokorzenia. Czy Elyas idzie na dwa fronty?
Nie, nie zaloguję się. To nieetyczne i okropne. Wieść, że ktoś inny byłby w posiadaniu moich danych, byłoby dla mnie dziwne i wcale nie czułabym się bezpiecznie.
Cholera.
A co z kolei, jeżeli on mną pogrywa? Romansuje z innymi, po tym jak prawie całuje się ze mną. Możnaby przysiąść, że całowanie nie jest dla mnie obojętne i nawet gdybym nie była oporna, nie całowałabym każdego napotkanego mężczyznę na ulicy, w kawiarni czy w metrze.  
Westchnęłam, klikając zaloguj.
Wyświetliła mi się strona z profilem Elyasa, ale jak widać, jest chyba incognito, skoro nawet nie miał zdjęcia. Zero nowych wiadomości i zero zaproszeń. Weszłam na jego profil i zobaczyłam nazwę użytkownika.
-Co do kur...- pomyślałam, widząc pogrubiony napis 'Nieznajomy'.