Niepokorna cz. 14

UWAGA! ZAWIERA WĄTKI PRZEZNACZONE OSOBOM PEŁNOLETNIM!  

Jedli, pili, gadali głupoty i śmiali się jak przygłupy – humor dopisywał im aż za nadto. Po pół godzinie wykończyli po kolejne dwa piwa i chłopak przyniósł następne. Daria znów zaczęła się wydurniać i szaleć, tańcząc… nie wiadomo co, a gęba jej się nie zamykała. Namieszała już wódki, piwa i trawy, co dobitnie dało o sobie znać.
Maks siedział na łóżku i bacznie ją obserwował, płacząc ze śmiechu, dziewczyna zachowywała się tak cudacznie, że w tej chwili poprawiłaby pewnie humor nawet największemu smutasowi świata. Bawiła się tak dobrze, jak nigdy.
– Kurde, Frozi, czemu nie przypominasz?! – krzyknął nagle chłopak i zerwawszy się z miejsca, podszedł do komody i otworzył górną szufladę.
Szybko znalazł czarno-żółtą czapeczkę, którą podał koleżance. Natychmiast ją założyła.
– Świetna! – zapiała euforycznie, przekręcając daszek do tyłu i lekko w bok, i kwitując swój zachwyt dwoma kolejnymi piruetami. Głupawka jej nie mijała.
– Cieszę się – rozpromieniał Maks, po czym usiadł na miejsce i już chciał sięgać po piwo, nie zdążył jednak, bo Daria ni stąd, ni zowąd wskoczyła na chłopaka i usiadła na nim okrakiem, zakładając mu ręce na ramiona.
– Jak wyglądam? – wyszczerzyła się szeroko.
– Fajnie – odpowiedział jej równie ekspresyjnym uśmiechem i w dziewczynie raptownie coś drgnęło, niespodziewanie położyła dłonie na głowie chłopaka i nachyliwszy się, przywarła do jego ust.  
Nie kierowały nią żadne jednoznaczne uczucia, po prostu nagle wymyśliła sobie, żeby sprawdzić, czy po dwóch wcześniejszych, nieprzyjemnych i dość bolesnych epizodach Maks będzie w stanie sprawić, że w końcu polubi seks i zacznie czerpać z niego niczym nie zmąconą przyjemność. Doskonale zdawała sobie sprawę, że jest to zupełnie poroniony pomysł, nakręcana jednak używkami odwaga i niezbyt mądre myślenie pchały ją do podjęcia tej pochopnej, zupełnie nieprzemyślanej decyzji.  
Nie można jednak powiedzieć, żeby chłopak był jej obojętny, zdecydowanie miał w sobie coś, co intrygowało i ruszało Darię, zresztą tak, jak i większość innych dziewczyn. Był bardzo przystojny i w jej mniemaniu definitywnie wyglądał na faceta, który zna się na rzeczy, dlatego uznając, że to świetna okazja, nie widziała przeciwwskazań aby wyjść z inicjatywą.

Z pełnym zaangażowaniem odwzajemnił pocałunek, który bezlitośnie intensyfikowany narkotykiem i alkoholem zaczynał nakręcać i pobudzać bardziej, z każdą chwilą częstując dziewczynę coraz bogatszymi i rozkoszniejszymi doznaniami.  
Objęła go nogami, mocniej przycisnąwszy się do chłopaka, a harce języków stały się jeszcze ponętniejsze i drapieżniejsze.  
Całowali się z coraz większym temperamentem, w końcu ręka nastolatka wjechała pod bluzkę, przewędrowała po plecach Darii, podrażniając jej skórę i wywołując przechodzący od karku do złączenia ud przyjemny, łaskoczący dreszcz, po czym przesunęła się po karku, żebrach i wcięciu w talii, aby na mecie schować się pod stanikiem i otulić lewą krągłość nastolatki.
Teraz już przylgnęła do niego całym ciałem i postanowiwszy jeszcze dokładniej przebadać głębię jego ust, zaczęła pracować językiem szybciej i wścieklej, powoli zaczynając już tracić nad sobą kontrolę.  
Ręka chłopaka gładziła pierś, usta szalały, a podniecenie nieubłaganie wzrastało – eksperyment, który zaplanowała, już dawno przeistoczył się w euforię i przypływ olbrzymiego pożądania.  
Po chwili wyjęła spod ubrania dłoń nastolatka i unosząc obie, prężnym ruchem zdjęła mu koszulkę, po czym znów zaatakowała jego usta. Minutę później, przy pomocy Maksa także siedziała już naga od pasa w górę, aby umożliwić rękom i ustom chłopaka sumienniejsze zbadanie jej ciała, kawałek po kawałeczku.
Obcałował ją wszędzie, od szyi po brzuch, trzymając za plecy lekko odchyloną do tyłu dziewczynę.
Bawił się jej skórą powoli i pełnym zaangażowaniem, doprowadzając Darię niemalże do obłędu i gdy w końcu uznał, że już wystarczająco zapoznał się z mapą jej klatki piersiowej, ujął ją za ramiona i ułożył na łóżku, ponownie przyklejając się do jej rozpalonych ust.  
Nadal na przemian czule masował obie piersi, ściskając je i podszczypując, w końcu wargi zmieniły miejsce pobytu z ust na szyję, a dłoń ruszyła w dół, rozpięła guzik spodni i zniknęła pod bielizną.  
Westchnęła gorączkowo i zarzuciła nogę na biodro chłopaka, mocno ścisnąwszy go za włosy.  
Pieszczoty stawały się żarliwsze i gorętsze, z każdą sekundą doprowadzając nastolatkę do coraz większego szaleństwa. Pierwszy raz było jej tak… dobrze.
Pobudzona do granic już nie oddychała, a jęczała, wijąc się jak wąż, w końcu odepchnęła chłopaka i jeszcze zachłanniej przysysając się do jego ust, przejechała paznokciami po torsie i brzuchu kochanka, aby po chwili schować dłoń w bokserkach.
Poruszył się i jęknął niewyraźnie, rozpraszając gęste, do cna przesiąknięte erotyzmem i żądzą powietrze…
  
  
– Frozi?! – zdezorientowany zerwał się z miejsca.
– Muszę iść – mruknęła gardłowo, zbierając porozwalane przy łóżku ubrania, które zaczęła pośpiesznie nakładać.  
Gdy było już po wszystkim, przysnęła, leżąc przytulona do chłopaka i teraz, gdy się przebudziła, na trzeźwo uświadomiła sobie, jak głupio i pochopnie postąpiła. Była nakręcona i było… fajnie, pierwszy raz było wspaniale, lecz teraz przeistoczyło się to we wstyd i obawę, czy chłopak nie pomyśli sobie o niej tak, jak pomyślałby w tej chwili każdy.  
Zrobiło jej się cholernie źle, zrozumiawszy, jak bezwstydnie się zachowała. Nie byli przecież parą, w szkole też rzadko kiedy ze sobą rozmawiali, do tego dopiero pierwszy raz była w jego domu, a już wskoczyła mu do łóżka.
Czuła się jak dziwka.


Chłopak w okamgnieniu włożył szare, luźne dresy i zaraz pojawił się przy dziewczynie.
– Ale jak to iść? Myślałem, że wypijemy jeszcze, pogadamy… Frozi, co się stało? – dopytywał, nic nie rozumiejąc z tak nagłej zmiany jej zachowania.
– Nic, po prostu muszę już iść – powtórzyła, zapinając spodnie, po czym szybko zawiązała na biodrach bluzę, chwyciła plecak i ruszyła do wyjścia.
Szybko założył koszulkę i ruszył za nastolatką, zatrzymując ją za drzwiami.
– Daria, co jest grane? – złapał jej ramiona, gapiąc się z niepokojem na dziwnie wyglądającą dziewczynę. – Frozi, o co chodzi, przecież było świetnie – uśmiechnął się, starając się uspokoić zdenerwowaną koleżankę.
– Tak… było… – mruknęła.  
– Kurwa, Frozi, pogadaj ze mną. Co się stało, było źle? – nie odpuszczał, w okamgnieniu gubiąc wcześniejszy uśmiech.
– Maks, puść mnie. Zaraz szósta, naprawdę muszę już iść, matka będzie piszczeć – wykręciła się delikatnie.
– Poczekaj chwilę. POCZEKAJ! – nakazał dosadnie i zniknął w sypialni
Nie było go chwilę.  
– Chodź, odprowadzę cię – rzekł po powrocie zrozumiawszy, że nie wygra i ruszył z dziewczyną w kierunku frontowych drzwi. – Zamówiłem taksówkę, zapłacę – oznajmił, wywołując jeszcze podlejsze samopoczucie u nastolatki.
Piwo, żarcie, a teraz jeszcze taksówka? I na dodatek znowu ta zajebana kradzież, do tego zapewne nie najtańszy prezent, a na końcu jej zupełnie bezwstydne, nachalne zachowanie. Przecież on mógł to odebrać jako zadośćuczynienie (co wcale by jej nie zdziwiło) – ta myśl spowodowała, że dziewczyna totalnie się już zdołowała, a cała sytuacja zaczęła ją zbyt mocno przerastać.
– Nie trzeba, pojadę autobusem – odparła.
– Nie Frozi, pojedziesz taksówką. Stąd na przystanek jest dość daleko, poza tym trasa jest długa. Bez dyskusji! – chłopak się zdenerwował.
Milczała.
– Daria, pogadajmy, zrobiłem coś nie tak? Przecież sama zaczęłaś… nie rozumiem – delikatnie wznowił temat i objął zagubioną dziewczynę, nie mając pojęcia, co się dzieje.
Z głosu chłopaka emanowało spore przejęcie i był wyraźnie zaniepokojony obecną manierą przyjaciółki. Nic w tym jednak dziwnego – nigdy jeszcze nie widział jej tak spłoszonej, dlatego też znając charakter tej wiecznie wesołej, nie mającej tendencji do smutków dziewczyny, bardzo zdziwił się jej zachowaniem.


Nie wykręciła się z uścisku, lecz nadal nie otwierała ust – po głowie chodziło jej w tej chwili tylko jedno – że jutro wszyscy kumple Maksa będą wiedzieć, że jest łatwa.  
Nie była jednak przekonana, aby chłopak mógłby tak chamsko się zachować i wszystko rozgadać, zwłaszcza, że nie wyglądał na takiego i nigdy też nie dawał powodów, żeby tak o nim sądzić; aczkolwiek z drugiej strony coś bezlitośnie mówiło jej, że od jutra będzie miała w szkole opinię puszczalskiej, do tego namolnej suki.  
Jest jaki jest… jest świetny, ale przecież to tylko facet.
– Frozi – złapał jej dłonie. – No co się dzieje, powiedz, co się stało, pogadaj ze mną – Maks ponowił próbę.  
Wciąż bacznie obserwował przyjaciółkę, która zrobiła się nagle blada, jak ściana. Nieustannie badał ją wzrokiem, uparcie próbując wyczytać z jej twarzy powód tej nagłej ucieczki, ale nadal do niczego nie doszedł, wciąż pozostawały tylko i wyłącznie suche domysły.
– Nic, głowa mnie boli – bąknęła byle jak, lecz nie do końca skłamała – skronie zaczynały nieprzyjemnie pulsować.
– Głowa? – uniósł brwi, mówiąc bezgłośne: "co mi tu wciskasz?”.
– Maks, wrzuć na wstrzymanie, ok? To się wydarzyło tak… nagle, a chyba nie powinno wydarzyć się wcale – powiedziała w końcu, mając nadzieję, że to wystarczy.
– Daria, co ty bredzisz? Żałujesz? – zapytał, nie dowierzając, że mówi to po tym, jak sama go zachęciła.
– Nie… nie wiem, po prostu muszę się z tym wszystkim przespać – odparła i w tym momencie podjechała do nich czerwona Skoda.
– Trzymaj – podał jej zawiniętego w folię od papierosów, niedopalonego pół skręta.
Wzięła go.
– Dzięki. Muszę spadać, dzięki za wszystko – uśmiechnęła się niewyraźnie i otworzyła tylne drzwi.
Chłopak już jej nie zatrzymywał, tylko podszedł do kierowcy i wręczył mu pięćdziesiąt złotych.
– Wystarczy? – zapytał.
– Tak, to będzie około dwudziestu pięciu złotych.
– To super – Maks wyszczerzył się wymuszenie i zajrzał jeszcze do wnętrza pojazdu, otwierając drzwi, przy których siedziała nastolatka. – Frozi, napisz, czy wszystko w porządku, ok? Będę czekał.
– Nie mam nic na koncie.  
– To ja zadzwonię, ok? Mogę? Dasz mi numer?
Bez sprzeciwu podała mu dziewięć cyfr.
– O której mogę zadzwonić?
– Nie wiem, może po dziewiątej? Zajadę do domu, to się trochę prześpię, łeb mi pęka.
– Ok, więc niech będzie o dziewiątej. Tylko odbierz – zaśmiał się, przeczuwając jakieś mało szachrajstwo.
– Odbiorę – uśmiechnęła się.
– Dobra, to na razie – ucałował ją w policzek, po czym zatrzasnął drzwi i po chwili auto ruszyło.
Obejrzała się jeszcze na stojącego przy bramie, zatroskanego przyjaciela, za moment samochód skręcił w prawo i Maks zniknął jej z oczu.