"Boję się ... kiedy to zrozumiesz? " Cz.9

, , Pożądanie zabija strach
W mroku wszystko inny ma kształt
On przychodzi nocą
I rękę podnoszę..., ,  

Obudziłam się dopiero rano. Na oparciu łóżka leżała jakaś bluza. Cholera to na pewno Toma. Moje myśli zaczęły schodzić na ten gorszy tor. Co będzie jak przyjdzie? Nagle usłyszałam jakieś kroki, ktoś wchodził po schodach. O nie!! Przykryłam się kołdrą, a z moich oczu poleciały łzy. Drzwi do pokoju się otwarły, a do środka wszedł Tom. Było widać, że jest zmęczony. Spojrzał na mnie i podszedł. Przymknął oczy i usiadł obok, a ja się lekko odsunęłam.  
-Cześć księżniczko... czego płaczesz? - zapytał i otarł łzy spływające po moim policzku. -Nie masz czego płakać... ja nie mam dzisiaj siły żeby coś robić, chyba że chcesz żebyśmy dokończyli to co nie skończyliśmy? - zapytał a ja szybko pokręciłam przecząco głową. Gdy spojrzał na stół uśmiechnął się. Wstał i szedł w jego stronę. O niee! Mleko! Mogłam wylać... o nie teraz ma pewno będę miałam przechlapane... Podszedł i zobaczył czy wszystko zjadłam. Po chwili spojrzał na mnie i powiedział:
-Miało być wszystko puste, a tu jeszcze jest cały kubek mleka.
-Wiem... przepraszam, ale nie dałam rady tego wypić, nie lubię mleka. - Powiedziałam już szlochając, a po moich policzkach poleciała struga łez. Tom uśmiechnął się i zaczął się rozbierać. Cholera! co on chce zrobić?! Mogłam wylać to mleko, czemu o tym nie pomyślałam?! Gdy już był w bokserkach zaczął zmierzać w moją stronę. Wpadłam w panikę, miałam czarne myśli. Teraz pewnie mnie zgwałci. Wstałam szybko z łóżka i uciekłam na drugi koniec pokoju. Tom po raz kolejny zaczął iść w moją stronę. Cały czas z uśmiecham na twarzy.
-Czemu uciekasz małpko?  
-Ja nie chce.. proszę zostaw mnie... - powiedziałam i usiadłam w kącie kuląc się. On podszedł do mnie i ukucnął. Złapał mnie za rękę i pogładził po głowie.
-Chodź, nic ci nie zrobię... mówiłem ci że jestem zmęczony. - powiedział podniósł moją głowę żebym na niego spojrzała i puścił mi oczko. - A teraz wstawaj. - powiedział i pomógł mi wstać. Szłam za nim w stronę łóżka. Spojrzałam na niego niepewnie. Tom chwycił mnie i uniósł na rękach. Przestraszyłam się i nerwowo zaczerpnęłam powietrze. -Czego się boisz myszko? - zapytał i położył mnie na łóżko, nadal z tym uśmiechem na twarzy. On położył się obok. Sięgnął ręką do szufladki i wyciągnął z nie kajdanki. Przełknęłam głośno ślinę i odsunęłam się na koniec łóżka.  
-Po co ci to? - zapytałam szeptem.  
-Podaj rękę skarbie.
-Nie... nie chce... po co? - mój głos zaczął się łamać.
-Masz po prostu podać mi rękę... rozumiesz?- zapytał trochę bardziej stanowczym tonem. Zrezygnowana podałam mu swoją rękę. Założył mi kajdanki na prawą rękę, a sobie na lewą.
-Dlaczego tak zrobiłeś? - zapytałam nie patrząc na niego.  
-Tak dla pewności żebyś nie uciekła. - powiedział i przykrył mnie i siebie kołdrą. Leżeliśmy tak chwilę. I nagle Tom położył mi swoją rękę na moje podbrzusze. Wstrzymałam powietrze. Spojrzałam na niego, miał zamknięte oczy więc myślałam, że śpi. Złapałam jego rękę i chciałam ją zdjąć ale wtedy otworzył oczy i spojrzał na mnie. Zjechał ręką trochę niżej. Moje oczy się zaszkliły. Wtedy podniósł rękę trochę wyżej. -Nie bój się kruszynko, dzisiaj chyba nic ci nie zrobię, chyba że sama mnie sprowokujesz więc lepiej bądź grzeczna. Dobrze?
-Dobrze. - leżałam nie odzywając się ani nie ruszając. Minęło trochę czasu i teraz już byłam pewna, że Tom śpi. Lepiej było jak był z tymi kolegami, a ja byłam tu sama. Próbowałam zasnąć, ale nic z tego. Strach mi na to nie pozwalał. Zostało mi leżenie i patrzenie jak on śpi...

***
Dzięki za komentarze i przepraszam, że dopiero teraz ale nie znalazłam prędzej czasu... mam nadzieje, że ktoś to jeszcze czyta i są osoby którym się to podoba. ;*