"Boję się ... kiedy to zrozumiesz? " Cz.1

" Świat zamyka wszystkie drzwi
Wiesz, że nie masz dokąd iść
Przez palce ci przecieka czas
Resztki marzeń pogrzebane szukają serca dna  
Umierasz, choć życie ciągle trwa..., ,  

Moją pierwszą miłością był chłopak którego poznałam w ośrodku poprawczym. Zakochałam się w nim, gdy zobaczyłam go po raz pierwszy. Był bardzo przystojny i dobrze zbudowany. Od razu coś w nas zaiskrzyło. Był typem buntownika, zresztą ja też. Mieliśmy swój światy. Dużo zainteresowań mieliśmy takich samych. Zawsze, jak tylko mogliśmy trzymaliśmy się razem. Gdy wyszliśmy z ośrodka prawie się nie rozstawaliśmy. Byliśmy jak dwie papużki nierozłączki. Lecz wszystko zmieniło się pewnego dnia. Poszliśmy z Igorem nad jezioro, gdzie wraz ze znajomymi zrobiliśmy ognisko. Wszystko było dobrze, do momentu gdy przyszła moja, , przyjaciółka, , . Znałam się z Tanią przedszkola. Zawsze miło spędzałyśmy ze sobą czas. Lecz zauważyłam, że za bardzo zaczęła ingerować w mój związek z Igorem. Coś zaczęło się między nami dziać. Już nie było miedzy nami tej chemii. Moje obawy co do mojej, , przyjaciółki, , i mojego chłopaka zaczęły się spełniać. Ta suka go uwiodła i odebrała mi go. Jak tak można ? Jak można być takim bezdusznym ? Zniszczyć komuś życie ? Od tego dnia stwierdziłam, że prawdziwa miłość i przyjaźń nie istnieje. Moje życie straciło sens. Nie miałam dla kogo istnieć, nie miałam dla kogo żyć. Moje myśli zaczęły krążyć wokół popełnienia samobójstwa. Nie potrafiła sobie radzić ze smutkiem. Potrzebowałam wsparcia. Lecz byłam zdana tylko na siebie. W szkole sobie nie radziłam. Rodzice ze mną nie rozmawiali, została sama ze wszystkimi problemami. W sercu miałam wielką pustkę. Wszystko się waliło. Skończyło się życie usłane różami, dopiero zaczyna się piekło...