Remont cz 3

– O tak… ale wielkie i jędrne doje! Należy im się porządne macanie.

– Och… ależ mocno ściskasz… jesteś tak krzepkim budowlańcem…

– Pewnie niejeden by się teraz spuścił na te twoje balony, ale nie ja, ja mogę bardzo długo bez spustu.

A więc czeka mnie noc pełna wrażeń – pomyślałam – o ile się nie przechwala.

– Od razu wiedziałam, że mam do czynienia z prawdziwym mężczyzną, supermenem! – Chciałam go chwalić nieustannie, łechtanie jego ego, sprawiało mi ogromną przyjemność.

– A żebyś wiedziała! Wygrzmocę cię dziś tak gruntownie, że nie zapomnisz do końca życia.

– Ojej… tak się boję… obawiam się, czy ja wytrzymam tak srogą lekcję… masz tak groźny oręż…

Kraśniał z dumy i zachwytu, zwłaszcza, gdy ulegle rozkładałam się przed nim na łóżku. Rzucił się na mnie drapieżnie, niczym bestia, ale prawdziwie zwierzęce oblicze ukazał, gdy zaczął mnie ujeżdżać. Nigdy wcześniej nie miałam w sobie równie potężnego członka. Nie spodziewałam się po tym dojrzałym mężczyźnie, że jest aż tak ostry, by nie rzec brutalny. I że ma takie możliwości… Nie kłamał, nie koloryzował, rzeczywiście dał mi popalić.

Nie zaznałam chwili wytchnienia przez niemal całą noc, brał mnie chyba we wszelkich możliwych pozycjach i tak mocno, że łóżko aż trzeszczało. Te donośne dogłosy, wymieszane z moimi żałośliwymi jękami i samczym stękaniem Stacha, podsłuchiwane były przez dwóch chłopców w sąsiednim pomieszczeniu. Okazało się, że jurny majster lubował się w wulgaryzmach, którymi mnie gromko raczył. Byłam suczą, dziwką, a nawet kurwą. Zostałam zeszmacona, skurwiona. Groził, że opowie o tym, że mnie miał, całej wsi. Spokojny na co dzień budowlaniec, w łóżku dał się poznać jako grubianin i prymityw. Rzeczywiście traktował mnie i pieprzył jak dziwkę, zaspakajając swoje najmroczniejsze instynkty, dając upust żądzy. A mnie to wszystko, ku mojemu wielkiemu zdziwieniu, ekscytowało, rozogniało…

Wreszcie zagalopował się, zaczął rżnąć mnie najmocniej jak potrafił, skrzypienie łóżka zagłuszyło moje jęki. Wreszcie trzasnęło i… załamało się pod nami!