Nowe życie cz.6

Hej wszystkim. Oto kolejna część. Piszcie co sądzicie proszę.

Było cudownie. Chodziliśmy po okolicy. Pogoda była piekna, słońce świeciło na bezchmurnym niebie, wiatr lekko wiał. Szliśmy obok siebie. Czułam że Damian na mnie zerka i miałam rację. Udało mi się go przyłapać jak na mnie patrzy. Speszył się a ja się promiennie uśmiechnęłam. W końcu rozpoczął rozmowę. Pewnie chciał uniknąć niezręcznej sytuacji.
- Jak Ci się podoba w Sopocie? Nigdy wcześniej Cię tu nie widziałem więc wnioskuje, że się przeprowadziłaś.
- Sopot to ładne miasto. Tak przeprowadziłam się tu.
- a skąd przyjechałaś?
-z Krakowa.  
- słyszałem że to piękne miasto. Niestety nigdy tam nie byłem.
- to dobrze słyszałeś, tam jest pieknie, dużo zabytkow, starych kamieniczek, ładnych miejsc- powiedzialam całkowicie szczerze a Damian się uśmiechnął  
- tęsknisz? Za krakowem, znajomymi.....  
-tak- musiałam mu przerwać dłużej bym tego nie zniosła. Po rozmowie z koleżanką było mi smutno bo bardzo tęsknię i liczyłam na to, że nie wspomni nic o Krakowie.  
- ej wszystko w porządku? Jakoś posmutniałaś  
- tak, jest dobrze- skłamałam ale chyba mi nie uwierzył
-jakoś ci nie wierze- urwał na chwilę jakby sie zastanawiając co dalej powiedzieć
- dobija cię tęsknota za dawnym życiem. Mam rację?- no i chłopak trafił w dziesiątkę. Pokiwałam twierdząco głową. Doszliśmy do molo. Weszliśmy na nie i doszliśmy aż na sam koniec. Oparłam ręce na barierce i wpatrywałam się w spokojną tafle wody i w horyzont. Kątem oka dostrzegłam, że mój towarzysz robi to samo
-  zostawiłam tam kawałek siebie.- akurat wzięło mnie na wyznania. Spojrzał na mnie a ja na niego. Patrzyliśmy sobie w oczy jakbyśmy znali się przez całe życie
- mogę cię przytulic? - spytał. Tego się nie spodziewałam. Byłam w szoku. Ale co mi szkodzi się zgodzić? Pokiwałam głową twierdząco. Przytulił mnie. Staliśmy tak przytuleni przez dłuższą chwilę. Pachniał nieziemsko. Jego perfumy idealnie do niego pasowały. To mile, że jest tu teraz i mnie pociesza. Oderwalismy się od siebie
- dziękuje za wszystko
- oj przestań nie masz za co  dziękować- uśmiechnął się szeroko- a teraz zabieram cię na gofry i nie przyjmuje sprzeciwu
- byłoby cudownie ale ja nie wzięłam pieniędzy  
- to żaden problem ja stawiam
- no ale...
- żadne ale. Chodź to nie daleko
No i ruszyliśmy na te gofry. Wybór był duzy. Ja  zdecydowałam się na gofry z owocami, orzechami i bitą śmietaną a Damian zamówił dla siebie to samo. Po dosłownie 5 minutach zajadalismy się nimi że smakiem idąc w drogę powrotną. Byliśmy blisko mojego domu, więc powoli trzeba było się rozstać  
- dziękuje za miłe popołudnie. Było super
- ja również dziekuje. Do jutra w szkole  
- do jutra- pożegnaliśmy się i każde z nas poszło w swoją strone. Weszłam do domu rodzice jak zwykle w pracy a mój brat...nie mam pojęcia gdzie on jest. Poszlam do swojego pokoju, wzięłam laptopa i polorzylam się na łóżku. Przejrzałam FB i takie tam kiedy usłyszałam pukanie do drzwi mojego pokoju. To napewno Artur
- prosze!  
Drzwi się otworzyły i do środka wszedł mój brat
- hej tak pomyslalem, że może byśmy obejrzeli razem jakiś film co ty na to?
- pewnie, że tak. Ja pójdę po coś do jedzenia a Ty coś wybierz.
Wstałam z łóżka i poszłam do kuchni. Zrobiłam kanapki i nalałam soku. Wzięłam wszystko i poszłam do pokoju. Polorzylam się obok braciszka a on włączył jakąś komedie. Dużo się śmialiśmy. Pod koniec zrobiło się nudno i nawet niewiem kiedy usnęłam.