Nowe życie cz. 12

W końcu do domu! Idę z Kają za godzinę na zakupy co oznacza, że mam mało czasu na przygotowanie się. Szłam do domu a pod koniec już nawet do niego biegłam. Wpadłam do środka jak oszalała. Zostało mi bardzo mało czasu bo zaledwie 35 minut, więc szybko zjadłam kanapkę i poszłam do pokoju się przygotować. Przebrałam się w krótkie, czarne szorty, luźną granatową koszulkę i trampki. Odświeżyłam makijaż a włosy związałam w niedbałego koka. Założyłam okulary przeciwsłoneczne, wzięłam torebkę z pokoju i ruszyłam w stronę drzwi wyjściowych. Wyszłam z domu i zamknęłam za sobą drzwi. Nagle zauważyłam Artura na podjeździe  
- znowu randka?- mój brat to ma pomysły  
- o co Ci chodzi?
- nie udawaj. Wiem, że idziesz na randkę siostrzyczko
- masz złe informacje braciszku- powiedziałam i się roześmiałam
- napewno nie. Ja swoje wiem. Ostatnio byłaś z jakimś Damianem w kinie- no nie wierze. Skąd on wie?  
- jak się tego dowiedziałeś?
- ciekawska jesteś- powiedział i roześmiany wszedł do domu.  
Zakupy z Kają szły w najlepsze. Byłyśmy już w tylu sklepach odzieżowych, obówniczych, kosmetycznych aż w końcu zmęczone poszłyśmy na koktajle. Piłyśmy pyszne napoje ze słomkami, palemkami itp gdy nagle dosiadł się do naszego stolika jakiś chłopak. Na moje oko raczej w naszym wieku, blondyn, niebieskie oczy, około 180cm wzrostu.
- cóż to za piękne laski siedzą tu same- i tym tekstem zgasł w moich oczach a po minie Kaji sądzę, że w jej też. Zapewne mamy do czynienia z typowym podrywaczem
- nie interesuj się. Możesz już sobie iść?- może to trochę nie miłe z mojej strony ale nie mam ochoty z nim siedzieć  
- wyganiasz mnie słoneczko? Nie ładnie- teraz to mnie wkurzył. Nawet nie zauważyłam kiedy usiadł obok mnie. Dotarło to do mnie gdy objął mnie ramieniem. Co za dupek. Teraz to byłam zdenerwowana ale również lekko przestraszona. Nigdy nie byłam w takiej sytuacji. Owszem zaczepiali mnie jacyś chłopacy ale na słowach się kończyło a ten koleś przesadza. Strząsnęłam z siebie jego rękę.
- odwal sie- powiedziałam ale on wcale nie zamierzał sobie pójść, wręcz przeciwnie. Przysunął się bliżej i objął mnie w pasie. Teraz to już się serio bałam. Wyrywałam się z całych sił ale miał mocny uścisk. Co za psychopata
- puszczaj mnie- krzyknęłam
- oj tylko tak mówisz a ja wiem, ze ci się podoba
- ty jesteś głupi czy nienormalny? Spadaj! - zauważyłam, ze Kaja ukradkiem do kogoś pisze mam nadzieje, że po pomoc. Miałam racje bo po chwili zjawił się u nas Kamil
- spieprzaj bo obije ci tą buźkę
- no co ty nie powiesz- ten głupek ani drgną. Nagle Kamil go pociągną do góry i przywalił mu w twarz. Z nosa pociekła mu krew. Przestraszony szybkim krokiem odszedł. Ja i moja przyjaciółka odetchnęłyśmy z ulgą. Byłam tak szczęśliwa, że ten głupek już sobie poszedł, że szybko podeszłam do Kamila i go mocno objełam. Przytulaliśmy się dłuższą chwile.  
- dziękuję. Gdyby nie ty...
- spokojnie już dobrze- mówił kojącym głosem głaszcząc po włosach. Po chwili dotarło do mnie co zrobiłam i odsunełam się od niego speszona z rumieńcami na policzkach.
- a tak w ogóle to nic wam nie jest?
- wszystko w porzadku- powiedziała Kaja a ja potwierdziłam
- najadłam się niezłego strachu
- dobrze, że byłem blisko
- nasz bohater- westchnęła teatralnie Kaja
- zawsze i wszędzie  
Kaja juz musiała niestety iść do domu. Ja i Kamil zostaliśmy sami. Postanowiliśmy się przejść po mieście. Było cudownie. Rozmawialiśmy, śmialiśmy się. Kamil jest naprawdę super. Świetnie się bawiłam w jego towarzystwie. Na koniec odprowadził mnie do samego domu i na porzegnianie pocałował w policzek. No dobra to było bardzo miłe i takie urocze no ale coś jest nie tak. Przecież Kamil to przyjaciel a przyjaciele się raczej tak nie zachowują. co ja mam o tym myśleć. Czyżby on czuł coś więcej? No nie powiem miły jest, uprzejmy, przystojny no ale...to przyjaciel.  
Nie, napewno nie...bredzisz Lena. On ma cię za koleżankę, przyjaciółkę, i za nikogo więcej. Z taką myślą poszłam spać.