Nowe życie cz. 42

Doszliśmy do szkoły. Już w wejściu podbiegł do mnie mój chłopak i mocno przytulił. No ładnie, najpierw ucieka bez słowa a teraz zachowuje się jak gdyby nigdy nic. Kocham tego wariata bardzo mocno. Odwzajemniłam uścisk
- ładnie to tak uciekać bez słowa?
- może i nie ale chyba nie chciałaś żeby twoi rodzice nas zobaczyli  
- masz racje, nie obeszło by się bez komentarza, geniusz z ciebie- powiedziałam i się uśmiechnęłam  
- i w dodatku przystojny  
- a jaki skromny  
- bardzo- powiedział i obdarował mnie jednym z tych swoich czarujących uśmiechów. Jego oczy wtedy tak pięknie błyszczą. No nie tylko nie w takim momencie, błagam... Jak zwykle dzwonek na lekcje musi wszystko przerwać a było tak pięknie. No nic, obiecałam sobie, że będę się uczyć i słowa dotrzymam. Porzegnałam się z Damianem i ruszyłam w stronę sali lekcyjnej. Weszłam do środka i zajęłam miejsce obok Kaji. Na moim krzesełku leżała kartka. Podniosłam ją.
- co to?- spytałam moją przyjaciółkę
- na mnie nie patrz jak weszłam to to już tu było.
- wiesz może od kogo to?
- jak nie przeczytasz to się nie dowiesz ale obstawiam Damiana w końcu to twój chłopak.
-tak myślisz?
- no nie wiem, czytaj bo ja też jestem ciekawa.
Rozwinęłam kartkę i zaczęłam czytać słowa na niej napisane.
~ Hej śliczna, nie znamy się ale to nie problem. Widzę Cie codziennie i bardzo mi się spodobałaś. Twój uśmiech powala mnie na kolana a w głębi twoich oczu można zatonąć.  
                  R.
No dobra, co to ma być? Jak to jest żart to słaby. I co to ma znaczyć to R? Kto to napisał i po co? Przecież ja mam chłopaka.  
Kartkę pokazałam mojej przyjaciółce a ona ją przeczytała i zagwizdała.
- no, no ktoś tu ma cichego wielbiciela.
- bardzo śmieszne. To napewno jakiś chory żart, zapomnijmy o tym.- powiedziałam i włożyłam kartkę do torby. Zajęłam się lekcją. Staram się uwarznie słuchać ale słowa z listu ciągle chodzą mi po głowie. Kto to napisał? A najciekawsze, dlaczego to napisał?
Po lekcji siedziałam z Kają na korytarzu. Wpadłyśmy na pomysł żeby zadzwonić do Julki. Na szczęście odebrała. Gadałyśmy na głośno mówiącym i opowiadałyśmy co u nas. Oczywiście Kaja   musiała wyjść z tym cichym wielbicielem i powiedziała o liście Julce. No po prostu pięknie. A co do listu to mam nadzieję, że to jakiś głupi żart i wiecej się nie powtórzy. Nie chce żeby Damian się o tym dowiedział bo jakoś nie mam ochoty się kłucić a do tego napewno by doszło. Wyrzucę tą wiadomość i mój chłopak o niczym się nie dowie. Tak, plan idealny ciekawe czy się uda.
Po lekcjach stałam na korytarzu i szukałam w torbie telefonu. Jak zwykle gdy go tu włożę to potem nie mogę znaleść. Nagle z torby wypadła ta głupia kartka. Dlaczego ja jej jeszcze nie wyrzuciłam? Już miałam ją podnieść i podrzeć gdy nagle podniósł ją mój brat.  
- oddaj to  
- a co to jest? Liścik?- błagam tylko tego nie czytaj. A jednak. Mój głupi brat zaczął czytać kartkę na głos. Próbowałam mu ją zabrać ale niestety jest wyższy i mi się nie udało.  W końcu skończył czytać a ja wyrwałam mu kartkę z ręki.
Za Arturem zobaczyłam zdenerwowanego Damiana. No pięknie, jak ja się teraz wytłumaczę? Co za cholerny pech.
.....................................................
Hej kochani oto nowa część liczę na to, że się spodoba. Wiem, że krótka i bardzo za to przepraszam ale pisałam na telefonie a tego niecierpię a bardzo chciałam dzisiaj dodać. Następna bedzie dłuższa obiecuję. Piszcie co sądzicie, chcę poznać Waszą opinię