JW Agat Rozdział LXXI

- Do wody! - rozkazała Marta, stojąc na brzegu jeziora.
- Przecież piździ! - zaprotestował jeden z kadetów. Marta spojrzała na niego krytycznie. Stojąc w samych spodniach i butach, trząsł się niemiłosiernie. Miało prawo być mu zimno. Był wczesny ranek, wiał silny północno — wschodni wiatr, a oni stali na brzegu przerażająco zimnego zbiornika wodnego. Ponadto fale wcale nie były na nim spokojne!
- No i co z tego, że jest zimno? - zapytała spokojnie. - Do wody albo dodam wam jeszcze obciążenie!
Inni instruktorzy poparli jej polecenie wielce sugestywnymi ruchami karabinów. Młodzież niechętnie podjęła z ziemi kłody drewna i ósemkami wkroczyła do lodowatej, jak im się wydawało wody.
- Zanurzyć się i w tej pozycji wytrzymujecie dziesięć minut! - rzucił rozkaz Dawid, przyglądając się, jak kadeci nieumiejętnie siadają na dnie.
- Ciekawe kto pierwszy wymięknie — mruknął Krzyżanowski, w zamyśleniu patrząc na trzęsących się uczniów.
- Pewnie wkrótce się o tym przekonamy...
Wkrótce odpadły dwie drużyny, a potem po pięciu minutach jeszcze jedna. Zostały trzy, które już coraz ciężej radziły sobie w wodzie.
- Wyłazić! - rozkazała major Miętkiewicz. Kadeci wyszli ciężko z wody i natychmiast otrzymali grube koce, którymi chętnie się opatulili. - Wsiadać do aut i wracamy do hostelu, musicie się przebrać.

Dwa dni później udali się do Łask, do trzydziestej drugiej Bazy Lotnictwa Taktycznego. Uczniowie wyszli z ciężarówki zafascynowani widokiem potężnych maszyn, stojących w hangarach. Smukłe, a zarazem majestatyczne F-16 oraz jeden MiG-29 sprowadzony tu specjalnie z Mińska, by Dawid mógł zaprezentować swoje umiejętności, robiły na młodzieży niesamowite wrażenie. Jeszcze nigdy nie widzieli tych maszyn aż z tak bliska. Stanęli więc zdumieni, zachwyconym wzrokiem chłonąc ten widok.
- Później będzie czas na podziwianie! Teraz marsz do jednostki! Posłuchacie doświadczonych pilotów samolotów myśliwskich, a potem pouczycie się o tych maszynach i o kilku transportowcach. To dzisiaj, jutro rano czeka was lotnicza zaprawa, która, bez obaw, będzie się tylko trochę różnić od tej z Agatu, a następnie pójdziemy do hangaru, gdzie poczyścicie trochę lotniczego sprzętu. Wieczorem zrobię wam test na symulatorach, poczujecie się jak prawdziwi piloci, w tym również myśliwców. Trzeciego dnia zobaczycie z dość bliska start mojego MiG-a, którego będę pilotował, wykonam dla was serię przelotów. W słuchawkach będziecie słyszeć, jakie figury prezentuję, a także to, jak rozmawiam z wieżą kontrolną.
Część dziewczyn uśmiechnęła się błogo, ale zbył je natychmiast surowym spojrzeniem, pod którym zarumieniły się mocno.
- Co za tępe idiotki — poskarżył się żonie, gdy ruszyli w stronę bazy. - Widziałaś, jak próbowały mnie poderwać?
- Zauważyłam — przytaknęła z niesmakiem. - Niczego najwyraźniej się nie nauczyły. Dobrze jednak, że tobie nie w głowie romanse — zaśmiała się szczerze, a on jej zawtórował.

Gdy dotarli na miejsce, kadeci otrzymali od dowódcy bazy duże pomieszczenie niegdyś prawdopodobnie gospodarcze, w którym mieli spać w przywiezionych przez siebie śpiworach. Instruktorzy mieli spać w mniejszym pomieszczeniu obok. Pół godziny później zebrali się pod aulą. Każdy z uczniów miał przy sobie zeszyt i coś do pisania, ważne bowiem było, by robili notatki, które później przydadzą im się w symulatorach.
Wykład trwał ponad pięć godzin z dwoma dwudziestominutowymi przerwami. Pod jego koniec uczniowie głowy mieli tak naładowane wiedzą, jak chyba jeszcze nigdy do tej pory. A przynajmniej część z kadetów... Przyswojenie wiedzy o odpowiednich komendach w czasie startu, lądowania, a także samego lotu, a na dodatek niezliczona ilość technicznych informacji, które musieli przyswoić, sprawiła, że po wieczornej odprawie popadali jak muchy.

Nazajutrz rano obudził ich wszystkich przeraźliwy, zwielokrotniony dźwięk gwizdka. Porwali się na nogi. Połowa z nich zaplątała się we własne śpiwory, co zaowocowało tym, że w chwilę później grono ciał padło twarzami na glebę i przez kilka minut starało się nieumiejętnie powstać. Widok ten był tak komiczny, że Marta aż zgięła się wpół ze śmiechu.