Nowa Ja (29)

Leżałam na polanie wpatrując się w niebo. W moich myślach toczyła się na okrągła wojna.
Nie wiedziałam o większości problemów, które działy się w domu.. wiem, że były, nawet nadal są.. widzę jak rodzice chodzą smutni, zdenerwowani, rozzłoszczeni.. tacy nie swoi.. ale nie tylko to mnie boli.. cierpię gdy widzę Majkę, która stara się przede mną nie pokazać tego jak źle się czuję, udaję zdrową, chodź wcale tak nie jest.. dookoła mnie wciąż wydarzają się okropne rzeczy.. czuję jakby moje serce miało rozbić się na kilkadziesiąt, albo kilkaset kawałków, które składałabym latami. Boje się  dotrzeć do prawdy.. po prostu boję się stanąć z nią twarzą w twarz..
Wszyscy dookoła mnie próbują przekonać mnie, że wszystko będzie dobrze, lecz mam wrażenie jakby oni sami w to nie wierzyli.. nie wiem komu mogę zaufać a komu nie.. kto powie mi prawdę, nawet najgorszą, najsmutniejszą jaką kiedykolwiek słyszałam, a kto skłamie, mówiąc mi to prosto w oczy.. czy to ja wszystko wyolbrzymiam? czy taka jest prawda? czy było by prawdą to, że wszyscy próbują mnie unikać, by nie spojrzeć mi w oczy i nie skłamać, wiedząc, że  nie potrafią tego zrobić? boją się powiedzieć mi prawdę, myśląc, że sama się nie domyślę? jedynie Damian kontaktuje się ze mną non stop, lecz on także nie potrafiłby złamać mi serca i powiedzieć..
- Tak Skyler, twoja rodzona bliźniaczka umrze..
Czyżby wszyscy oddalali tę myśl od siebie, tłumacząc, że wszystko będzie dobrze? a nawet wmawiając to sobie, ŻE WSZYSTKO BĘDZIE DOBRZE.. czyżby to była prawda? a może i nie.. ja tego nie wiem.. może widzą to inni a może nie.. może nie mówią mi nic bo sami nic nie wiedzą? chodź próbuję ich usprawiedliwić to nie znajduję konkretnego, mocnego powodu by uwierzyć im, że chcieli mnie chronić, że nie chcieli obarczać mnie workiem zmartwień, że chcieli dla  mnie dobrze? nie mówiąc mi prawdy? sama nie wiem czy wolałabym znać prawdę, czy nie.. ale na końcu chyba doszłabym do wniosku, że nawet okrutną i tak chciałabym znać.. czyżby taki był już mój los? Czyżby wszystkim wokół mnie przydarzały się okropne rzeczy, czyżby oni wszyscy cierpieli za mnie?
Moje rozmyślenia przerwał szum, a właściwie huragan..
Liście zaczęły latać we wszystkie strony, drzewa kołysały się tak mocno, jakby miały za chwilę się obalić wraz z korzeniami. Chciałam wstać, lecz nie mogłam, czułam jakbym była przywiązana? ostatecznie uwięziona? słyszałam tylko echo, które dochodziło ze wszystkich stron..
- Skyler, nie poddawaj się
- O czym ty w ogóle myślisz?
- Co z ciebie za siostra?  
- Chcesz by twoja własna bliźniaczka zmarła?
- Życzysz jej tego?
Był to jeden głos bardzo mi znany, lecz niemożliwe było by to, że to właśnie ona powiedziała.. huragan  
coraz bardziej nasilał się, a ja wraz z nim mdlałam, zamykając oczy a przy tym wie widząc nic.. Słyszałam już tylko krzyki, płacz.. jakby Mai, lecz nie widziałam nic.. krzycząc:
- Majaaa!!- Obudziłam się..