Nowa Ja (18)

Po kilku następnych minutach wychodzą lekarze, po nich pielęgniarki, jedna z nich zatrzymuję się przed mamą Skyler..
- Na szczęście Skyler żyje, mówi z uśmiechem..
- Co? Ale jak to żyje?
- To pielęgniarka pani nie powiedziała przez telefon?
- Ale co miała powiedzieć, o co w ogólę  chodzi? Stoję obok mamy Skyler i Daniela, nie dowierzam dlaczego ona powiedziała, że Skyler żyje?
- No niech pani coś powie!
- Skyler
- No niech pani to w końcu powie! Widzę, że Daniel nie wytrzymuje..
- W jakiś sposób odłączył się respirator, nie wiadomo czemu, gdyby nie szybka interwencja lekarzy Skyler mogła by umrzeć..
- C-co? cicho mówię do siebie samego, nie wierzę jak to, ona mogła umrzeć? przecież ja byłem z nią wtedy gdy to się stało, czy to moja wina? ale ja przecież niczego nie dotykałem..
***
Dni mijają a Skyler nic.. już jutro zakończenie roku szkolnego. Prawie cały rok Skyler przeleżała w szpitalu.. Ciekawe gdzie ona teraz jest, co robi, o czym myślę.. a czy ona mnie widzi? wie o czym myślę? jest przy mnie teraz?
- Damian pójdziesz do sklepu?
- Nie możesz iść sama?
- Mama mówiła, że ty masz iść..
- No dobra, zaraz pójdę
Julia wyszła z pokoju a ja w tym momencie wstałem, podszedłem do szafy i zabrałem z niej czarną bluzkę i dresy..
- Zapomniałam ci to dać, proszę..
- Dzięki, odpowiadam i biorę od niej kartkę razem z pieniędzmi..
Ohh ta Julia.. moja mała siostrzyczka ma 12 lat chodzi do 6 klasy a mam wrażenie, że nieraz jest mądrzejsza ode mnie..
***
Krążę między pułkami, mam wszystko prócz makaronów, no gdzie one są? jak na złość nie mogę ich znaleźć, krążę ciągle w kółko i ich nie widzę..
- Przepraszam, pomóc w czymś? podeszła do mnie starsza kobieta..
- Tak, szukam makaronu..  
- O tam są, wskazuje palcem na makarony.. przechodziłem obok nich już kilka razy o ani razy ich nie zauważyłem.. ale wstyd...
- Yy dziękuję.. mówię speszony..
Zabieram z półki 3 paczki makaronów, o to teraz mam wszystko na reszcie.. kieruję się do kasy..
Wykładam wszystko na ladę,  
- Dzień dobry, odpowiada z uśmiechem
- Dzień dobry, odpowiadam lecz się nie uśmiecham
Chowam wszystko do reklamówki tylko picia do wózka..
- Czy to wszystko?
- Tak
- Należy się 154 zł i 52 grosze
- Proszę, podaje jej banknot 200-stu złotowy
Wybiera z kasy pieniądze i mi podaje
- Proszę..
- Dziękuje, zabieram pieniądze i wychodzę ze sklepu. Z wózka zabieram reklamówki, picia wkładam do reklamówki i odstawiam wózek, kieruję się do domu..
- Hej, może ci pomóc? zobaczyłem Maję, siostrę Skyler
- O cześć, nie, nie trzeba
- No i co już jutro koniec roku szkolnego..
- No..
- A jak tam u ciebie?
- Jakoś leci
- Wiem, też bym chciała aby Skyler tu była, nie tylko ja, tęsknie za nią..
- Jak my wszyscy..  
***
- Rok szkolny 2015/2016 uznaje za skończony..  
- Wakacje 2015/2016 czas zacząć!! Wszyscy krzyczą tylko nie ja, nie wiem czy Daniel krzyczał bo go dziś nie widziałem.. Wychodzę ze szkoły, czuję się jakby był to zły sen a ja zaraz się obudzę i usłyszę śmiech Skyler, na to co mi się śniło.. niestety to nie sen.. Czuję znów wibrację w telefonie ktoś chcę się ze mną połączyć od chyba 30 minut, nie mogłem wcześniej odebrać bo był apel..
- Halo?
- Damian? słyszę głos Daniela
- No tak, coś się stało?
- Damian, Skyler
- Co ona?
- Ona się wybudziła! Krzyczy szczęśliwy do słuchawki
- Na prawdę? mówię, a na mojej twarzy pojawia się wielki uśmiech..
- Tak
- Zaraz tam będę..
Coś chciał mi powiedzieć, lecz ja się rozłączyłem, szybko biegnę na parking
- Damian gdzie ci tak śpieszno?
- Sorry Kamil ale muszę szybko jechać
- A gdzie?
- Do szpitala
- Coś się stało?
- Nie mam czasu, cześć
- Powiedz chociaż co się stało..
- Skyler się wybudziła, powiedziałem i szybko usiadłem na motocykl, i jechałem najszybciej jak tylko mogłem, zwolniłem bo zauważyłem że kilka metrów przede mną jedzie policja, jeszcze mi tu ich brakowało.. Po 5-ciu minutach jestem na miejscu. Szybko schodzę z motocykla i biegnę do szpitala..
- Damian, co ty tu robisz? Miałam właśnie do ciebie dzwonić
- Daniel do mnie dzwonił
- Mhm, a co ci powiedział?
- No że Skyler się wybudziła
- Wiesz on ci czegoś nie powiedział, o co jej chodzi czy mam się bać? z mojej twarzy znikł uśmiech
- Czego?  
- Skyler nic nie pamięta..
- C-co? Nie pamięta mnie?
- Nikogo..
Idę w stronę sali gdzie leży Skyler.. A co jeżeli nigdy już nie odzyska pamięci?
- Damian czemu nie odbierałeś?
- Sorry Daniel, byłem na apelu i nie mogłem..
- Nie no spoko
- Czemu mi nie powiedziałeś, że Skyler nie pamięta nic..
- Chciałem, ale się rozłączyłeś..
- A no tak, przepraszam.. byłeś u niej?
- Tak, ale nie pamięta mnie.. nic, kompletnie nic nie pamięta.. Nie wiem czy mam do niej iść, boję się.. sam nie wiem czego, czy tego, że mnie nie pamięta czy tego, że będzie patrzała na mnie i nie będzie czuła tego co ja, nie będzie wiedziała co ja do niej czuję.. Otwieram drzwi i wchodzę, ogląda zdjęcia.. pomimo tego, że jej włosy są nie poukładane jak kiedyś, to i tak wygląda pięknie
- Cześć.. odpowiadam pierwszy
- Hej, odpowiada, chyba liczy na to, że powiem jej kim jestem..
- Nie pamiętasz mnie prawda?
- Jasne, że cię pamiętam.. tylko muszę sobie przypomnieć..
- Oj mała.. Jestem Damian
*Skyler*
No pewnie, że go pamiętam to mój Damian.. To słowo.. mała.. od razu sobie go przypomniałam.. ale nadal nie wiem kim jest tamten chłopak..  
- Damian..
- Pamiętasz mnie?
- Nie.. odpowiadam.. choć pamiętam go..
Siada obok mnie na krześle i wpatruje się we mnie w jego oczach dostrzegam smutek..
- Jestem brudna?
- Nie, nie
- To czemu tak patrzysz?
- Bo nie mogę uwierzyć w to, że mnie nie pamiętasz..
- Może cuda się zdarzają, odpowiadam z lekkim uśmiechem  
- Ale cuda, zazwyczaj są dobre, odpowiada i chyba nie zaczaił o co mi chodzi..
- No właśnie.. odpowiadam
- No, więc to nie jest cud.. nie pamiętasz mnie, mówi smutny.. Uśmiecham się najładniej jak potrafię
- Skyler, czy ty, czy ty mnie pamiętasz?
- Może.. odpowiadam a z twarzy nie znika mi uśmiech
- Skyler! Krzyczy do mnie, widzę na jego twarzy uśmiech a w jego oczach iskierki. Zbliża twarz do mojej i całuję, odwzajemniam..
Nagle otwierają się drzwi, odskakujemy od siebie jak oparzeni. W drzwiach staje ten chłopak.. on widząc minę Damiana też się uśmiecha, lecz ja, ja go nie pamiętam..
- Skyler! Podchodzi do mnie
- Przepraszam, ale ja, ja ciebie nie pamiętam
- Co? ale jak to, a Damiana?
- Pamiętam go..
- Ja, przecież ja jestem twoim kuzynem, najlepszym przyjacielem, zawsze mi się zwierzałaś tak jak ja tobie..
- Wybacz, lecz ja na prawdę cię nie pamiętam
- A kogoś, kogoś jeszcze w ogólę pamiętasz?
- J-ja nie wiem.. na prawdę nie wiem, ja nic nie wiem, nie wiem czemu pamiętam Damiana, a tego niby mojego kuzyna nie, nie wiem czemu nie pamiętam tamtej dziewczyny niby jest moją siostrą bliźniaczką, ja sama już nie wiem..
***
Minęły już dwa dni od dnia kiedy się wybudziłam.. Codziennie po kilka razy oglądam albumy ze zdjęciami, próbuję sobie przypomnieć lecz to na nic, pamiętam tylko Damiana, sama nie wiem czemu.., coś mi się przypomina.. lecz nie do końca, Damian odwiedza mnie codziennie jest u mnie prawie cały czas gdyby nie to, że wyganiam go do domu, siedział by tu ciągle..  


Za błędy przepraszam