In Love With My StepFather Odcinek 1

Yo Bitches! Tęskniliście? Oto nowe opowiadanie, trochę ostrzejsze i inne od tamtego. Ciekawi czy nie zaczynam!

-*-*-*-*-*-*-*-

Spojrzałam na swoją mamę nie wierząc, że odważyła się tak szybko wyjść za mąż. Przewracałam oczami i kręciłam głową za każdym razem, kiedy chichotała i paplała jak najęta o tym "nowym młodym facecie" którego poznała. A "nowy młody facet" szybko zmienił się w nowego, młodego męża. Nie poszłam na ich ślub. Byłam wtedy naprawdę chora i po raz pierwszy w życiu tak się z tego cieszyłam. Przez kilka tygodni mieszkał u siebie, ale...  
- Wprowadza się dzisiaj - powiedziała mama cała w skowronkach. Otworzyłam usta i chciałam już zacząć protestować, ale przerwała mi. - Dzisiaj Demi, nie jest złym człowiekiem, tylko dlatego, że nie jest twoim ojcem, to po prostu miły młody mężczyzna, polubisz go, obiecuję - uśmiechnęła się i skierowała się do kuchni. Jęknęłam i sięgnęłam po telefon, żeby napisać do najlepszej przyjaciółki, Seleny.  

"ON się dzisiaj wprowadza :("
"Lol... jeśli jest przystojny będę przychodzić do Ciebie codziennie! "
"Nie śmieszne... naprawdę jest młody... chyba powiedziała, że ma 24 lata, a moja mama... 35!"
"Lmao! Po prostu ciągle ma to coś. "
"Nie pomagasz, widzimy się jutro w szkole. "
"Kk. "

Pokręciłam głową i ruszyłam do swojego pokoju. Spędziłam tam pięć godzin. Odrabiałam lekcje, słuchałam muzyki. Jednak jedną z moich ulubionych piosenek przerwał głos mojej rodzicielki.  

- Demi! Zejdź poznać Joe - usłyszałam. Wstałam z krzesła i zeszłam posłusznie po schodach. Po prostu gapił się na mnie. A ja na niego.  

O mój Boże. Był taki seksowny! Dobrze zbudowany, taki... umięśniony...  

- Demi, przedstaw się... - mama przerwała moje myśli.  
- Cześć... jestem Demi... - odezwałam się wdzięczna, że wymieniła moje imię.  
- Joe - uśmiechnął się. - Miło Cię wreszcie poznać - dodał a ja skinęłam głową.  
- Wrócę teraz do pokoju... - oświadczyłam spoglądając na mamę.  
- W porządku - zgodziła się, więc odwróciłam się i podeszłam do schodów. - Nie przejmuj się nią, nadal jest zdenerwowana - usłyszałam jeszcze, zanim dotarłam do sypialni.  
- Wyniosę resztę swoich rzeczy z samochodu - odpowiedział. Nie wiem jak dalej potoczyła się ich rozmowa, bo zamknęłam drzwi.  

Moje serce biło jak oszalałe... Wzięłam kilka głębokich wdechów, zastanawiając się, dlaczego tak się czuję... To tak jakby mi się natychmiast spodobał... pokręciłam głową po raz setny tego dnia i wkroczyłam do łazienki, kiedy usłyszałam dźwięk przychodzącej wiadomości. Podeszłam do łóżka, podniosłam telefon i odebrałam.  
- Halo?
- Hej kochanie - to był mój chłopak.  
- Oh, hej Cody.  
- Co robisz później?
- Cóż, nie wiem, mąż mojej mamy właśnie się wprowadził i szczerze powiedziawszy nie chcę tu być.  
- Chcesz iść ze mną na jakiś film?  
- Jasne - uśmiechnęłam się.  
- Przyjdę po Ciebie o ósmej.  
- Dobrze - rozłączyłam się. Rozległo się pukanie do drzwi.  
- Dem?
- Tak? - podeszłam do szafki. Mama weszła do pokoju.  
- Co myślisz o rodzinnej kolacji, dzisiaj wieczorem?
- Umówiłam się już z Codym, jutro możemy zjeść razem - rzuciłam na łóżko jedną z sukienek.  
- Demi... - westchnęła.  
- Mamo, nie zrezygnują z życia towarzyskiego po to, żeby zacieśniać więzy z kimś, z kim spędzę prawdopodobnie resztę mojego nastoletniego życia.  
- Chcę tylko, żebyś go polubiła.  
- Tak będzie, tylko nie dzisiaj... muszę się ubrać mamo - pobiegłam do łazienki i zamknęłam drzwi. Usłyszałam jak wzdycha i wychodzi z pokoju.  

-*-*-*-*-*-*-*-*-*
  
Za błędy przepraszam, przyjmuję konstruktywną krytykę (jeśli chodzi Ci o bohaterów, to NIE jest konstruktywna krytyka), ale plusy mojej pracy muszą jakieś być. komentujcie! ;p