Wielkanoc. Marta i strażacy. (Wersja ilustrowana) cz. 29

- Damulko, nie igraj z nami! Zwyczaje wielkanocne to świętość. Oblaną dobrze pannę czeka pomyślność. Nie odpłacaj nam się niewdzięcznością!
Marta nie byłaby sobą, gdyby nie próbowała się jeszcze przekomarzać.
- Panowie... ja wysoko cenię tradycję... ale... chyba nie można porządnej niewiasty nakłaniać do tak zawstydzających uczynków...
Jednak, widząc srogi, złowrogi wręcz wzrok Mieczysława, skapitulowała niemal natychmiast.
- Ach... cóż... biedna ze mnie dziewczyna... widzę, żem przyparta do muru... wobec tak bezlitosnego dyktatu, mogę jedynie ulec...
Nic nie podniecało jej bardziej, jak takie właśnie sytuacje przymusu, uciemiężenia. Znalazła się w swoim żywiole.
Udając, że robi to wbrew sobie, chwyciła "sikawkę" Antka i ujęła ustami. Delikatnie obejmowała czubek, obchodząc się z nim jak z jajkiem.