Z pamiętnika Marty - frywolna suknia wieczorowa 3

No i zjawiskowa scenka, którą po prostu ubóstwiam – wyobrażam sobie, że jestem podglądana, gdy właśnie podwijam suknię, wysoko, ponieważ… poprawiam pończochę.

„A niech widzą! A niech się napalają! Niech dostrzegą, jak kusząca jest ta koronka manszety! Czyż teraz nie macie aby, panowie, jeszcze większej chętki na to, by mnie poderwać? Już wiecie, że nie napotkalibyście na żadne rajstopy na drodze do mojego kwiatuszka…”

No i prężę się nadal do tego lustra… Nadal bawię się kiecką… Nadal bawię się manszetą pończochy, całą pończochą…