Realny Sen cz. 9

Dziś wcześniej musiałem iść do szkoły bo mój tata chciał mnie podwieść a okropnie się spieszył. Mam tylko nadzieję, że sam w tej szkole siedzieć nie będę.
Wszedłem do środka a tu pusto i cicho. No pięknie... Nagle w oddali usłyszałem jak ktoś śpiewa i to na prawdę pięknie. Udałem się do źródła dźwięku a to co zobaczyłem normalnie mnie zatkało.
Roksana odwrócona do mnie tyłem na samym końcu korytarza i śpiewa " We don't talk anymore" Ma naprawdę piękny głos. Nagle Roksana przestraszyła się i szybko odwróciła w moją stronę.
- przepraszam, nie chciałem przeszkadzać  
- długo już tu tak stoisz?- spytała spędzona
- nie, tylko chwilkę. Pięknie śpiewasz. Masz cudowny głos - powiedziałem całkiem szczerze
- aj tam bez przesady- powiedziała rumieniąc się
- wcale nie przesadzam- powiedziałem iuśmiechnąłem się. Roksi wygląda uroczo gdy się rumieni.
- przyszłaś szkołę otworzyć, że jesteś tu tak wcześnie?- zażartowałem na rozluźnienie atmosfery. Roksana zaczęła się śmiać.
- nie, rodzice mnie podwieźli. A Ty co? Jako pilny uczeń postanowiłem zjawić się tu jako pierwszy?- spytała  
- ja i pilny uczeń. A to dobre. Proszę cie, nie w tym życiu- odpowiedziałem a Roksana zaczęła się śmiać.
- No to co zmusiło cię do wczesnego przyjazdu?
- tata- na co ona podniosła rękę do góry żebym przybił z nią piątkę. Gdy już mialem przybijać ona przesunęła rękę żebym nie mógł trafić w jej dłoń. Roksana się śmiała a ja w końcu też się śmiejąc poddałem się. Nagle Roksi podała mi torbę a w niej była moja bluza.
- oddaje chociaż ja w niej wyglądam lepiej  
- No nie powiedziałbym- powiedziałem śmiejąc się na co ona uderzyła mnie z pięści w ramię. No nie powiem trochę zabolało.
- Ała- powiedziałem udając urażonego i zbolałego
- baba z ciebie Kubuś- powiedziała cmokając ustami
- bo chyba z Ciebie- powiedziałem ale tego nie przemyślałem.
- No raczej, że tak- powiedziała i wybuchła niepochamowanym śmiechem a ja westchnąłem i również zacząłem się śmiać.
- o proszę jak słodko- nie no znowu on?
- czego znowu chcesz?- spytałem wcale nie siląc się na uprzejmości
- co ty taki nie miły jesteś dla mnie stary?- powiedział tym swoim szyderczym głosem  
- a ty jesteś...?- spytała Roksana kompletnie zdezorientowana.
- nie ważne, chodźmy - powiedziałem chcąc jak najszybciej stąd pójść  
- już idziecie?- spytał udając smutnego. Jak ja nienawidze tego gościa. Masakra jakaś. A już było tak pięknie. Przez chwilę miałem spokój to musiał się zjawić idiota.
Ruszyłem pod salę trzymając za rękę Roksi. Nagle ona oprzytomniała i zaczęła się wyrywać.
- ej no puść mnie!- zrobiłem to o co prosiła. Koleś wytrącił mnie z równowagi i nie panuje nad tym co robię.
- możesz mi powiedzieć kto to był i co od nas chciał?- spytała ale nie chcę jej w to mieszać. Lepiej dla niej jeżeli go nie zna.
- nikt ważny  
- No Oki, nie chcesz mówić? Trudno
- ciesz się, że go nie znasz
- No skoro tak mówisz. Ale przystojny jest- powiedziała a mnie zamórowało. Nagle ona zaczęła się śmiać. Kolejny żart...
- ha ha ha bardzo śmieszne- powiedziałem.
- 3:2 kotku a teraz chodź na lekcje bo się spóźnimy.- powiedziała i w dobrych humorach poszliśmy na lekcje.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx  
Hej wszystkim. Oto kolejna część i mam nadzieję, że Wam się spodoba. Zapraszam do komentowania i pisania waszych opinii na temat tego opowiadania. Jak narazie życzę wam słodkich snów i dobranoc <3