Realny Sen cz. 1

Siedzę na lekcji i po prostu nie wiem co mam ze sobą zrobić. Okropnie mi się nudzi jednak staram się tego nie okazywać bo wtedy dopiero wiedźma by mnie zabiła. Tak, dokładnie wiedźma, czarownica, postrach całej szkoły. Czy przesadzam? Jasne, że nie. Dobrze, że na jej lekcji można chociaż oddychać. Matematyka to koszmar a zwłaszcza z nią. Nie dość, że nie mam bladego pojęcia o czym ona do mnie mówi to w dodatku zaraz pewnie wyciągnie mnie do odpowiedzi.  
- Kuba do tablicy- powiedziała tym swoim lodowatym głosem od którego przechodzą mnie dreszcze po całym ciele. No to już po mnie. Gorzej już chyba być nie może. Ja newet nie wiem jakie zadanie teraz robimy. Super po prostu.
- mam ci wysłać specjalne zaproszenie?
- nie proszę pani, już idę- odpowiedziałem szybko i wstałem z ławki. Do tablicy idę jak na skazanie a cała klasa patrzy na mnie ze współczuciem. Staję przed tablicą i jedyne co na niej widzę to jakieś znaczki i cyfry. Nic nie rozumiem a co mówiąc już o rozwiązaniu tego.
- No dalej, na co czekasz?- pogania mnie. Niech sobie sama robi to zadanie bo ja nie zamierzam. Co ja jestem?  
Podniosłem kredę żeby chociaż stawiać pozory, że zamierzam coś napisać. Zbliżam kredę do tablicy i nagle drzwi się otwierają. Do sali wchodzi wychowawczyni w towarzystwie jakiejś dziewczyny. Cała uwaga wszystkich przechodzi teraz na dwie przybyłe osoby. Nauczycielka od maty raczej nie jest zadowolona z przerwania jej lekcji.
- dzień dobry. Chciałabym wam przedstawić nową uczennice. Ma na imię Roksana i będzie chodzić z wami do jednej klasy. Liczę na to, że przyjmiecie ją z wielką radością i pomożecie oswoić się z nową sytuacją.- pani po swojej wypowiedzi, skinęła głową na Roksanę oddając jej w ten sposób głos.
- Hej Wszystkim. Jak już wiecie, jestem Roksana i będę się uczyć w tej klasie. Mam nadzieję, ze się jakoś dogadamy.- powiedziała pięknym i delikatnym głosem. Po jej głosie słychać, że się stresuje. Rozumiem ją, każdy na jej miejscu by spanikował. Ciekawe kim jest? Skąd przyjechała?  
Jest naprawdę piękna. Idealny wzrost, szczupła. Długie, brązowe włosy swobodnie spływają na ramiona a niespokojne, fantastyczne oczy rozglądają się po sali.
Nagle wzrok nowej koleżanki styka się z moim a moje ciało momentalnie drętwieje. Przechodzą mnie dreszcze jak nigdy wcześniej.  Zielone oczy wpatrują się we mnie a ja czuję jakbym tracił grunt pod nogami.
W jednej chwili dziewczyna odwraca głowę i się rumieni. Speszyła ją ta sytuacja.
Wychowawczyni wyszła a czarownica momentalnie się ożywiła.
- Kuba siadaj. Jestem pewna, że nic nie wymyślisz- mówi a ja czuję ulgę. No nie powiem, upiekło mi się.
- Roksana usiądź obok Kuby na wolnym miejscu- albo mi się przesłyszało albo nasza nowa koleżanka ma ze mną usiąść w jednej ławce. Ogromnie się cieszę. Nie da się tego opisać.
Roksana wolnym krokiem idzie w moją stronę i siada dokładnie kilka centymetrów ode mnie. Spogląda na mnie i delikatnie sie uśmiecha.
- Kuba jestem- mówie powoli. Da się wyczuć, że jestem spiety. No ale co ja poradze? Nie codziennie siedzę z taką pięknością w jednej ławce.
- Roksana, miło mi- odpowiada i wyciąga swoją dłoń w moją stronę. Bez dłuższego zastanowienia przyjmuję ją i delikatnie całuje. Dziewczyna jest mega zaskoczona moim gestem. Nie tylko ona, ja również. Nie sądziłem, że to zrobię a jednak stało się. Nagle zaczyna dzwonić dzwonek w niczym nie przypominający dzwonek szkolny. Dźwięk staje się natarczywy aż w końcu dociera do mnie, że to budzik.  Budzę się. To znowu był tylko sen. Tylko sen...
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Hej Wszystkim oto mój wielki powrót z nowym opowiadaniem. Liczę na to, że wam się spodoba. Pozdrawiam serdecznie i dozobaczenia wkrótce<3