Realny Sen cz. 4

Podczas całej piosenki i moich wygłupów z chłopakami nie zwróciłem uwagi na to, że przybyło nam widowni. Roksi w towarzystwie Laury stoi na środku sali i klaszcze w dłonie uśmiechając się.  
Zszedłem z mini sceny i podszedłem do niej.
- podobało się?- po co ja się pytam? Chyba logiczne, że jeżeli klaszcze i w ogóle to jej się podoba.
- wiesz było tak sobie. Nic szczególnego - powiedziała a mnie zatkało. Nastąpiła niezręczna cisza. Nie wiedziałem co powiedzieć.
Nagle ciszę przerwała ona sama. Zaczęła się śmiać a ja pojąłem, że to tylko żart. Niezła jest. Ja naprawdę uwierzyłem, że to było nic szczególnego.
- dałeś się wkręcić. Jeszcze się pytasz czy się podobało? To było fantastyczne, jesteście naprawdę świetni.- ulga, ulga i jeszcze raz ulga. Cieszę się, że jej się podobało.
- No a jakże by inaczej- odpowiedziałem i również zacząłem się śmiać.
- o proszę jaki pewny siebie  
- a widzisz, nie spodziewałaś się tego.
Nasza rozmowa pewnie by trwała i trwała gdyby nie dzwonek na następną lekcję.
- wygląda na to, że musimy iść  
- nom- odpowiedziałem robiąc smutną minę. Nie wiem dlaczego ale czuję się swobodnie przy Roksanie. Może to przez te sny. W sumie to nie widzę ją przecież pierwszy raz. W ogóle to nadal nie mogę pojąć jak to wszystko jest możliwe.
***
Roksana
***
Idziemy wszyscy na kolejną lekcję. Dobrze się tu czuję. Ludzie są naprawdę bardzo mili i z radością mnie przyjęli. Cała klasa witała się ze mną i każdy chciał chociaż przez chwilę porozmawiać. Ogromnie się stresowałam tym wszystkim zanim weszłam do tej klasy ale teraz widzę, że tak naprawdę to nie było takiej potrzeby. Bałam się bo to jednak nowe miejsce, nowi ludzie...
Tak, przeprowadziłam się tu z rodzicami i siostrą bo rodzice znaleźli dobrą pracę, lepszą niż ta stara. Czy sie cieszę, że tu jestem? Ciężko powiedzieć ale to się jeszcze okaże. Trochę smutne jest jednak to, że musiałam zostawić starą klasę ale jestem pewna, że kontakt nam się nie urwie.
Jak narazie jestem pozytywnie nastawiona ale zobaczymy co będzie dalej.
Jedyne co mnie zdziwiło to ten chłopak Kuba. Może nie tyle on ale jego reakcja na mnie. To było na prawdę dziwne. Weszłam do klasy a on wyglądał jakby zobaczył ducha. Był cały blady a patrzyła na mnie jakby był zaskoczony tym, że tu jestem. Nie przypominam sobie, żebym go wcześniej widziała dlatego nie mam pojęcia o co chodzi. Swoją drogą Kuba to fajny chłopak. Jest miły, zabawny, przystojny, No i jest w zespole muzycznym.
Jest też Laura. Bardzo ją polubiłam. Znalazłyśmy wspólny język i super się z nią gada. Bardzo mi pomogła odnaleźć się jakoś w tym labiryncie. Pewnie i tak będę się gubić na początku ale mówi się trudno.
Kto wie? Może z czasem zostaniemy przyjaciółkami?
To właśnie z Laurą siedzę teraz w jednej ławce na lekcji angielskiego. Moja towarzyszka daje mi cenne informacje dotyczące nauczycieli itp.
Nagle nauczycielka każe mi wstać z miejsca a ja nie wiem o co jej chodzi. Pewnie to przez to, że jej nie słuchałam.
- przedstaw się nam i powiedz coś o sobie- a więc o to jej chodzi... nie lubię opowiadać o sobie zwłaszcza, że wiem ile osób mnie słucha.
-No to mam na imię Roksana...- i bla bla bla. Masakra jak ja tego nie lubię. Jak się okaże, że będzie tak na każdym przedmiocie teraz to ja nie wiem co zrobię.
- dziękuję. Możesz usiąść.
Rozejrzałam się po klasie i mój wzrok padł na Kubę który mi się przygląda.  Wzdycham ciężko żeby pokazać jak bardzo nie lubię się przedstawiać na co on się usmiecha. Chyba wie o czym mówię bo pokazuje, że ma takie samo zdanie.
Lekcja się kończy więc pakuje swoje rzeczy. Większość ludzi z klasy pożegnała się i wyszła. Ja nucąc sobie pod nosem pakuje ostatnie książki.
- nie mówiłaś, że lubisz śpiewać- cholernie się go wystraszyłam. Wstydzę się śpiewać czy nucić publicznie. Dopada mnie taka trema, że nic nie potrafię zrobić. Lepiej, żeby nikt o tym nie wiedział.
- a ty jesteś kotem ze tak się skradasz?- spytałam uśmiechając się.
- wcale się nie skradałem- powiedział śmiejąc sie na widok mojej reakcji.
- a ja wcale nie śpiewałam  
- ale nuciłaś
- zdaje ci się .- odpowiedziałam  
- niezła bajeczka. To kiedy dla mnie zaśpiewasz?
- o proszę jaki ciekawski.  
- ciekawski Poznania ciebie- powiedział zalotnie poruszając brwiami. Tak mnie to rozbawiło że wybuchłam śmiechem.
- chciałbyś ha ha- powiedziałam i wyszłam z klasy krzycząc krótkie "cześć" .
Koniec zajęć więc mogę wrócić do domu. Dzień pełen wrażeń trochę mnie zmęczył i mam ochotę odpocząć.
Wchodząc do domu poczułam piękny zapach. Mama na pewno gotuje obiad.
- już wróciłam- powiedziałam wchodząc do kuchni.
- dobrze siadaj zaraz obiad.
Tak też zrobiłam. Siedziałam i czekałam gdy nagle podbiegła do mnie moja mała siostra.  
- Rokśi Rokśi!!!- krzyczała śmiejąc się i biegając w kółko aż nagle podbiegła do mnie i się przytuliła. Tak bardzo ją kocham. Moja mała królewna.
- No cześć księżniczko
- pobawimy się? Tylko chodzis do tej skoły i nie mas casu- powiedziała ze smutną miną a ja zaczęłam się śmiać.
- słyszysz mamo? - zwróciłam się do mamy śmiejąc się na co ona też się roześmiała.
- idźcie myć ręce obiad gotowy.
- dobze - odpowiedziała moja siostrzyczka i w podskokach i to dosłownie w podskokach poszła do łazienki.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx  
Hejo kochani nowa część specjalnie dla Was mam nadzieję, sie się spodoba. Dziękuję za wszystkie komentarze i łapki No i widzimy się... hmmmmm... jutro