Realny Sen cz. 3

- Można?- spytała Roksana stojąc przy mojej ławce. Jestem w szoku. Dziewczyna zjawia się prosto z moich snów i teraz chce siedzieć że mną na matematyce. Albo nadal śnie albo zwariowałem.
- jasne, siadaj. Kuba jestem.- odpowiedziałem po dłuższej chwili ciszy. Dziewczyna siada obok mnie i odkręca się w moją stronę.
- Roksana, miło mi- odpowiedziała i wyciągnęła rękę w moją stronę. Delikatnie potrząsnąłem jej dłonią. Zapowiada się bardzo ciekawie. Może z nią matematyka stanie się przyjemniejsza.
- Kuba chcesz mi coś powiedzieć?- z rozmyśleń wyrwał mnie głos wiedźmy. No tak, lekcja się jeszcze nie skończyła i wypadało by wrócić na ziemię.
- w jakiej sprawie?- spytałem niepewnie i zobaczyłem, że nauczycielka bierze głęboki wdech.
- w sprawie zadania- powiedziała nawet spokojnie. No i tu zapadła grobowa cisza. Nie znam rozwiązania i sądząc po minach wszystkich w klasie- nikt go nie zna.
- teraz lepiej uważajcie. Zapisze rozwiązanie na tablicy- powiedziała lekko poirytowana. Oj nie jest dobrze. Spojrzałem na Roksanę. Widać, ze jest w szoku. Pewnie nie spodziewała się takiej nauczycielki.
- musisz się do niej przyzwyczaić- szepnąłem jej na ucho a ona spojrzała na mnie podnosząc brwi do góry.
- ja myślałam, że ma po prostu zły humor  
- ona ma tylko zły lub gorszy. Dobry humor raczej nie wystepuje- na moje słowa Roksana zaczęła się śmiać uważając by nie śmiać się za głośno.
- czyli takie 45 minutowe piekło- stwierdziła co potwierdziłem od razu. Fajna z niej dziewczyna i do tego ładna.  
Zadzwonił dzwonek i każdy odetchnął z ulgą. Spakowałem swoje rzeczy i podszedłem do Szymona i Michała. Wspólnie wyszliśmy z sali. Na korytarzu cała klasa obstąpiła Roksi dookoła bo każdy chciał się przywitać. Dziewczyna witała się z każdym z wielkim uśmiechem na ustach.
- No to jedziemy, patrzcie i się uczcie- powiedział Michał zmierzając w stronę naszej nowej koleżanki.
- jak robisz z siebie kretyna?- odpowiedział mu Szymek. Michał nic sobie z tego nie robił. Dobrze by było jakby chociaż patrzył gdzie idzie.
Nagle zderzył się z Roksaną na co ja i Szymek wybuchnęliśmy śmiechem. Panie i panowie oto szkoła uwodzenia według Michała.
- No cześć mała. Michał jestem- powiedział uwodzicielskim głosem na co dziewczyna i cała reszta się roześmiała.
- No to fajnie masz- odpowiedziała a Michasiowi opadła kopara. Dziewczyna go totalnie zgasiła czego on się wcale nie spodziewał.
- coś Ci nie pykło Mochaś- powiedziałem do przyjaciela a ten spiorunował mnie wzrokiem.
- bardzo śmieszne  
- chodź tu, musimy pogadac- powiedział Szymon i całą trójką odsunęliśmy się od grupy.
- co jest?- spytałem ciekawy
- jest akcja
- bądź łaskawszy w szczegóły. Jaka akcja?
- konkurs zespołów No i zapisałem nas- powiedział. Co prawda zespołem jesteśmy już kawałek czasu i to nie będzie nasz pierwszy publiczny występ No ale to wiąże się z kolejnymi przygotowaniami i masą pracy.
- a czemu nam to po fakcie mówisz?- spytał Michał  
- Stary, zanim byście zastanowili się nad wszystkimi plusami i minusami to by było po konkursie
- No w sumie racja, dobra niech będzie- wszyscy trzej przybiliśmy piątki. Nagle zauważyłem, że Roksi nam się przygląda. Niby nic takiego ale przez moje ciało przeszły przyjemne dreszcze.  
Uśmiechnąłem się do niej znacząco poruszając brwiami na co ona się zaśmiała i wypięła mi język. Roksana poszła gdzieś z Laurą, jedną z dziewczyn z klasy.
- Stary żyjesz? Co ci? Idziesz?  
- tak. Gdzie?
- pograć. Co jest z tobą?- spytał Michał
- nic a co ma być?
- No nie wiem, może np. Roksana- zaśmiał się Szymon  
- o co wam chodzi?
- Ty już dobrze wiesz- powiedział Michał a ja właśnie nie wiem. Nie ogarniam tych ludzi
- chyba jednak nie- odpowiedziałem zgodnie z prawdą  
- Roksi ci w głowie zamieszała- stwierdził Szymon i jak głupi zaczął się śmiać.
- brednie gadasz. Dobra chodźcie- powiedziałem chcąc zmienić temat jak najszybciej.
- jak wolisz Romeo- powiedział Szymon ciągle się śmiejąc. Nie wiem co o tym myśleć. Dziewczyna śni mi się po nocach i nagle pojawia się w realnym życiu. W dodatku jest równie piękna i miła jak we śnie i polubiłem ją.
Jesteśmy na sali i stroimy nasze instrumenty. Ja i Szymon gramy na gitarach w dodatku ja jestem też na wokalu a nasz Michaś obstawia perkusje. Piosenki wychodzą na nawet dobrze no i mamy przy tym niezły ubaw. Dla nas to zabawa a każda piosenka to pole do popisu i masa śmiechu. Tak jest i teraz gdy gramy jedna z piosenek, która ćwiczymy od pewnego czasu. Nagle kończymy grać i słyszymy oklaski.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Hej Wszystkim. Oto nowa część i mam nadzieję że się wam spodoba. Dziękuję za każdy kochany komentarz i łapki w górę. Jesteście niesamowici <3