Realny Sen cz. 6

Znowu ten głupi budzik. Otwieram powoli oczy i siadam. Nie chcę iść do szkoły. Po co mi te durne lekcje. I tak nic z tego nie zapamiętam. Z drugiej strony niedługo konkurs zespołów. Dokładnie to nie wiem kiedy ale na pewno mamy mało czasu.
Wstałem z łóżka i podszedłem do szafy. Dziś postawiłem na czarne, luźne spodnie, koszulkę koloru szarego oraz czarną bluzę z kapturem. Nagle dostałem sms od Michała.
Michał: pilne spotkanie. Wbijaj do szkoły jak najszybciej możesz.
Ja: co jest?
Michał: dowiesz się jak przyjdziesz stary.
Jestem ciekaw o co może chodzić. Niepokoi mnie to. Może to ma jakiś związek z konkursem.  
Szybko zszedłem na dół. W ekstremalnym tempie zjadłem śniadanie, założyłem buty i wyszedłem z domu. Nagle zrobiło się zimno i zebrały się chmury. Jak nic na pewno będzie padać.
Nareszcie doszedłem do szkoły i na szczęście ulewa mnie nie spotkała.
- siema chłopaki- powiedziałem podchodząc do przyjaciół.
- No cześć stary- odpowiedział Szymon lekko przybity.
- co jest?- spytałem
- No bo tak się składa, że ten konkurs co mamy występować jest w piątek.
- co?! Jaja se robisz?- powiedziałem niedowierzająco  
- przecież dziś jest wtorek!- dopowiedziałem po chwili
- No właśnie o to chodzi. Mało czasu jest.- powiedział Szymon
- ludzie dajcie spokój przecież damy radę- odpowiedział Michał jak zwykle pozytywnie nastawiony.
- jak mamy zdążyć z piosenką do piątku? Możesz mi powiedzieć?
- normalnie, tylko musimy wziąć się do roboty.
- zawsze można spróbować- odpowiedział Szymon
- dobra niech wam będzie.
Nagle zobaczyłem Roksanę całą przemoczoną. Wygląda naprawdę zabawnie. Jak taki mały, przemoczoną kotek. Dobrze, że miała kaptur na głowie to jej piękne, długie włosy aż tak bardzo nie ucierpiały. Podszedłem do niej z uśmiechem na ustach.
- co cię tak bawi?- spytała lekko zdenerwowana
- nie nic, ślicznie wyglądasz- odpowiedziałem rozbawiony.
- oh daruj sobie, cała przemokłam
- No nie da się ukryć - odpowiedziałem na co ona szturchnęła mnie w ramię a ja zacząłem się śmiać.
- ha ha ha bardzo śmieszne- powiedziała poważnie ale po chwili również zaczęła się śmiać.
- może pożyczyć ci bluzy? Pewnie ci zimno
- nie, nawet mowy nie ma- zaczęła protestować  
- a to dlaczego?
- bo wtedy tobie będzie zimno
- nie, wcale nie. No weź bo się rozmyśle- powiedziałem zdejmując bluzę i podając jej. Wygląda w niej pięknie. Chyba nawet lepiej ode mnie. Pasuje jej.
- i jak?- spytała obracając się dookoła. Postanowiłem trochę się z nią podroczyć.
- no może być- powiedziałem a ona zrobiła smutną minkę
- No Oki
- żartuję, jest 1:1- powiedziałem uśmiechając się a ona się zdziwiła
- nabrałaś mnie co do oceny naszego występu i było 1:0 dla ciebie i teraz ja wyruwnałem rachunki.
- oż Ty... a więc to o to chodzi. Zobaczysz jeszcze wygram- powiedziała dumnie. Zapowiada się ciekawie.
- wojnę mi wypowiadasz mała?- spytałem z uśmiechem
- a żebyś wiedział. Tylko, że to ja ją wygram
- chyba tylko we śnie- powiedziałem pewny siebie
- No to jeszcze zobaczymy duży- wyraźnie zaakceptowała ostatnie słowo  
- ej! Czemu duży?- spytałem z udawaną smutną minką
- No bo jak ja jestem mała to ty duży- odpowiedziała śmiejąc się
- śmieszne... Bardzo
- nom- powiedziała i już chciała iść ale zastąpiłem jej drogę  
- co jest?- spytała
- należy mi się coś  
- taaak? A za co?
- za bluzę słonko. Buziaka chcę- powiedziałem nadstawiając policzek
Widziałem, że się przybliża i jest już naprawdę blisko. Serce mi przyspieszyło i nagle ona się zatrzymała.
- chyba śnisz - szepnęła mi do ucha i zaczęła iść w przeciwnym kierunku.
- 2:1 słonko!- krzyknęła odchodząc. Niezła jest.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx  
Hej Wszystkim. Oto nowa część i liczę na to, że Wam się spodoba. Chcę usłyszeć wasza opinie więc zachęcam do komentowania bądź pisania do mnie. Dziękuję za wszystkie miłe komentarze i łapki