Z życia siatkarki cz.48

Minął już tydzień odkąd jesteśmy z Mikiem w domu moich rodziców, bo Nicodemie nie było śladu, mama coraz gorzej wygladała i się czuła. Ja od 2 dni miała poranne mdłości. Podejrzewałam co to mogło oznaczać ale nie miałam siły tego wyjaśniać pożyjemy zobaczymy. Gdy się obudziłam szatyna nie było obok mnie. Zobaczyłam kartkę na szafce nocnej.

,, wrócę po południu, nie martw się  
                Twój Mike"

Poszłam pod prysznic, ubrałam się w letnią sukienkę . Zeszłam do kuchni, gdzie był tylko tata.
- Hej - pocałwałam ojca w policzek  
- Cześć Słońce - uśmiechnął się
- Tato moge samochód bo musze coś na mieście załatwić? - zapytałam  
- Jasne, kluczyki są w przedpokoju - odpowiedział  
Zjadłam kanapkę z szynką i pomidorem, popilnuje wszytsko herbatą i ruszyłam do miasta.
Pojechałam do centrum, i poszłam do apteki. Kupiłam w niej test ciążowy i szybko wróciłam do domu. Słyszałam głosy w salonie, usłyszałam Mike jak rozmawia z kimś telefon. Nie zwróciłam na to uwagi tylko pobiegłam do łazienki...

Jedliśmy w ciszy obiad, sprawa mojego brata ciagle była nie wyjaśniona, wszyscy tracilimśmy już nadzieję i gdy nagle ktoś zadzownił do drzwi.
- Otworzę - powiedział moj tato i wstał  
Po chwili wrócił w towarzystwie policjanta  
-Znaleźliśmy Nicodema - powiedział
- Mój synek...- powiedziała mama i pociekła jej łza
- Jest w szpitalu - poinformował nas- jego porywaczem był jakiś Bruno McKenzie, może znacie  
Rodzice i Mike się na mnie spojrzeli. Na moje policzki wyszły rumieńce ze złości. Zabije gnoja !

Zostaliśmy nie dokończony posiłek i pojechaliśmy do szpitala. Pielgnierka pokazała nam sale w której leżał Niko. Niestety tylko mama mogła wejść bo pacjent musi odpoczywać. Jak się okazało maluszek ma liczne siniaki i złamaną ręke. W moich oczach pojawiły sie łzy
- Chodź - Mike pociągnął mnie za ręke i wyprowadził ze szpitala  
Szliśmy w ciszy w stronę parku  
- To moja wina - wybuchłam - gdybym nie zadawała się z takimi typami nic mu by się nie stało!
- Alex ! Nie myśl tak - powiedział Mike - to nie Twoja wina że Bruno jest jakiś psychiczny
Westchenłam, może szatyn ma racje. Nie wiedziałam że z tego gnojka jest jakiś psychopata.  
- Mike, muszę Ci coś powiedziec - powiedziałam lekko zdenerwowana  
- Słucham Cię - obijął mnie ramieniem  
- Jestem w ciąży - rzekłam szybko  
- No cóż dziecko nie bedzie miało się czym chwalić - warknął- mój tatuś jest w więzieniu  
- Mike... - zaczęłam- ja z Brunem nie spałam...
- Czyli....- zatrzymał się
- Będziesz ojciec Mike - spojrzałam  
- To cudownie ! - krzyknął. Mike wziął mnie w ramiona i zaczął kręcić się wokół własnej osin- Będę Ojcem ! - krzyczał  
- Puść mnie wariacie !- zaśmiałam się
Szatyn mnie postawił na ziemi
- Kocham Cię Ropuszko
- Kocham Cie Potwroku  

*****************
To już jest koniec....  
Nie wierzę w to ale to prawda :( sama się dziwe że wytrawałam do tych 48 rozdziałów.
Dziękuje Wam z wspólnie spędzony czas z Wami, za to że ze mną byliście. W szczególności dziękuje Lucy15 i Kamilka889
Dziękuje Wam wszytskim  za te wszystkie laike i komentarze. Jestescie kochani <3
Nowe opowiadnie już w krótce