Z życia siatkarki cz.52

Wróciliśmy do Miami po 2 dniach. Jaka była moja radość gdy zobaczyłam że Nikodem wyszedł ze szpital
- Alex ! - krzyknął gdy przeszłam próg domu
- Cześć maluchu - wzięłam go na ręce i przytuliłam
- Cześć Niko - uśmiechnął się Mike
- Dzień Dobry - odpowiedział mały blondynek
Mike kiwnął głową na mój brzuch na mnie na siebie i na kuchnie. Uśmiechnęłam się nie pewnie i postawiłam brata na ziemi który uciekł do salonu
- Będzie dobrze - Mike szepnął mi do ucha
Bałam się powiedzieć rodzicom o ciąży bo byli bardzo religijni i sex przed ślubem to grzech śmiertelny.
Wzięłam głęboki wdech i weszłam pierwsza do kuchni. Mama gotowała obiad a tato czytał gazetę.
- Mamo? Tato ? - chciałam zwrócić na siebie ich uwagę. Udało mi się - chcemy Wam o czymś powiedzieć
- Słuchamy - powiedział mój tato a wzrok mamy spoczął na mojej ręce. No coś chyba myśli że się zaręczyliśmy ale mam dla niej inną niespodziankę
- Bo ja...no...my - zaczęłam się jąkać - Wy..
- Będziemy rodzicami - powiedział za mnie Mike. Byłam mu wdzięczna za to
- Że co ?! - krzyknął ojciec wypuszczając gazetę z rąk
- To cudownie - uśmiechnęła się moja mama. Ufff... Przynajmniej jedna osoba po mojej stronie
- A ślub? Dziecko potrzebuje rodziców - powiedział mój tato
- Przecież ich ma - mruknęłam
- Jak Wy to sobie wyobrażacie?!- krzyknął - Ty Mike jeździsz po świecie i grasz w siatkówkę. Dziecko potrzebuję ojca zresztą Alex sama sobie nie poradzi. A Ty kochana córeczko masz studia  
- Został mi ostatni egzamin- powiedziałam
- A ja mam zgrupowanie raz w roku - powiedział Mike
- I co z tego ? - zapytał mój ojciec- Co Wy sobie myśleliście idąc do łóżka?!- krzyknął- pomyśleliście o skutkach ?
- A Ty co myślałeś tato ? - krzyknęłam ze łzami w oczach - że do końca życia będę starą panną która słucha się tatusia?!
- Alex...- powiedział Mike
- A dajcie mi wszyscy spokój ! - krzyknęłam i wybiegłam z domu zalana łzami  

Pobiegłam na plażę. Usiadłam na piasku. Wiem że to nie jest najlepsza pora na dziecko ale stało się. Mogliśmy się zabezpieczyć ale zapomnieliśmy i zostaniemy rodzicami. Czemu ojciec nie może tego zaakceptować?!
- Skarbie... - Mike usiadł obok mnie
- Obiecaj że mnie nie zostawisz - popatrzyłam na niego
- Kocham Cię przecież - odpowiedział
- Obiecaj- powiedziałam wycierając łzy z policzka
- Obiecuję - uśmiechnął się i mnie przytulił - będziemy najcudowniejszą rodzinką
- Będziemy rodziną jak to wspaniale brzmi - uśmiechnęłam się - ale się trochę boję
- Ja też ale razem damy rade - pocałował mnie w czoło  
- Tato jest bardzo zły? - zapytałam
- Nie tak jak Twoja mama na Twojego tatę - uśmiechnął się - zrobiła mu awanturę o to że jesteś dorosła i twoje życie
- Możemy przenocować u Ciebie? Nie chce wracać do domu  
- Nie ma problemu - Mike się uśmiechnął - powiemy rodzicom że zostaną dziadkami
- Nie - powiedziałam szybko - mam już dość ma dziś wrażeń
- Nie martw się - zaśmiał się - mój tato zawsze chciał mieć wnuka z którego zrobi gwiazdę siatkówki  
- a nie syna ? - zapytałam
- Z synem mu się już udało - zaśmiał się  

Leżałam przytulona do Mike. Byliśmy w jego starej sypialni, od mojej wyjazdu nic tu się nie zamieniło. Te same plakaty, zdjęcia i puchary. Usłyszałam jak Mike już pochrapuje. Uśmiechnęłam się i też próbowałam usnąć ale mi to nie wychodziło.  
Mike miał rację. Jego rodzice ucieszyli się na wieść o nadchodzącym potomku. Nie było tematu ślubu i tego jacy my nie odpowiedzialni i że sobie poradzimy. Mama mojego szatyna już wymyślała nam milion imion. Ale do tego jeszcze daleko...


****  
Przepraszam przepraszam przepraszam.
Mówiłam że rozdziały będą dodawane częściej ale kurczę jak mam wenę to nie mam czasu albo brak totalnie jakiegoś nawet głupiego pomysłu. Jeszcze raz przepraszam:(