Z życia siatkarki cz.41

Cholera jasna ! Zaspałam! Wspaniały Bruno obudził mnie gdy zadzwonił czy mnie podwieźć. Zgodziłam się i szybko założyłam pierwsze lepsze ciuchy lekki make-up i włosy związałam w warkocza. Zbiegłam po schodach, wcześniej zasuwając mieszkanie na klucz
- Hej kotku - Bruno pocałował mnie w policzek, zesztywniałam na słowo na ,,k" tylko Mike tak do mnie mówił- Coś się stało?
- Nie - sztuczny uśmiech w moim wydaniu - Jedźmy już bo i tak jestem spóźniona

Biegłam na hale, wczoraj nasz profesorek kazał nam tu przyjść bo tu dostaniemy ową niespodziankę.
- Kadra Stanów Zjednoczonych w piłce siatkowej ! - powiedział psor a wszystkie dziewczyny w pisk - Dotarła panna Mood - skomentował  

Mood,Mood to nazwisko odbijało się echem w mojej głowie. Podniosłem głowę i zobaczyłem ją. Stała na środku schodów na trybunach, na których siedzieli studenci. Moje serce zaczęło szybciej bić, chciało się do niej wyrwać. Z daleka nie mogłem zobaczyć tych oczu w których się zakochałem. Była piękna. Rozstawaliśmy jako nastolatkowie a dziś widzę ją jako dorosłą już kobietę. Mam ochotę podejść do niej i ją pocałować...
- Dla was dziewczęta mam smutną wiadomość - powiedział profesor - z reprezentacją przyjechały też ich cheelederki  
Gdy wykładowca to oznajmił na hale weszły pomponiarki.
- Tęskniłeś? - podeszła do mnie Sara i pocałowała mnie prosto w usta
- Mhm - mruknąłem tylko i spojrzałem na Alex,która wybiegała właśnie z hali. Cholera jasna!

Stałam na środku i rozglądałam się po chłopcach z kadry. Zobaczyłam mojego szatyna. Udało mu się, spełnił swoje marzenie. Był taki przystojny, jedyne co się w nim zmieniło to jeszcze więcej urósł a na jego rękach pojawiły się większe mięśnie. Ciekawe czy mnie pamięta, nagle podeszła do niego jakaś laska i go pocałowała. W moich oczach stanęły łzy. Koniec nadziei że będziemy razem. Zabolało mnie to chociaż sama nie byłam lepsza. Dotknęłam ręką nieśmiertelnik, który był ze mną codziennie od 5 lat. Spojrzałam ostatni raz na Mike, i wybiegłam z hali.