''Mroczny świat'' Rozdział 14

Stałam przed swoim opuszczonym domem. Znowu jestem w Nowym Jorku. Wróciłam na stare śmieci. Ehh... Weszłam do domu. Dawno mnie tutaj nie było. Zostawiłam plecak z najpotrzebniejszymi rzeczami przy drzwiach. Tylko tyle teraz miałam. Reszta została w Californi i i raczej już tego wszystkiego nie odzyskam. Cóż... życie. Przynajmniej mam kasę. Dostałam w ramach odszkodowania od tych frajerów z policji, a poza tym mam całkiem pokaźne konto w banku. Spadek po rodzicach i w ogóle... Jutro wybiorę się na jakieś zakupy, a teraz idę spać.

Rano obudziły mnie padające na moją twarz promienie słońca. Przewróciłam się na drugi bok. Nie mam zamiaru jeszcze wstawać. Już zasypiałam gdy usłyszałam dzwonek do drzwi.
- No i kogo kurwa niesie?!- krzyknęłam i wygramoliłam się z łóżka. Gdy otworzyłam drzwi moim oczom ukazał się detektyw Slade i dwóch policjantów. Na sam ich widok zrobiło mi się niedobrze- Czego?!- warknęłam.
- Spokojnie panno Miller. Chcę tylko porozmawiać...- oznajmił Slade patrząc na mnie pustym wzrokiem. Skrzywiłam się.
- Ygh... dobra- mruknęłam.
-... na komisariacie.- dodał. Miałam ochotę mu przywalić. Ostatnia nasza rozmowa w tamtym miejscu nie należała do najmilszych...- chodzi o złożenie zeznań.
- Aha. Spoko.- odparłam. Jeśli mam wkopać tego dupka Thomasa to pójdę nawet do piekła.- muszę się ubrać- dodałam jeszcze i zamknęłam tym pajacom drzwi przed samym nosem. Wyjęłam z plecaka czarbe rurki i koszulkę i szybko je na siebie włożyłam. Włosy zaczesałam w luźnego koka, a na stopy wsunęłam granatowe trampki. Wyszłam z domu i wpadłam wprost na Slade'a. Prychnęłam z odrazą i się od niego odsunęłam. Po jego minie widziałam, że go to zirytowało. Wsiadłam razem z nim i tymi dwoma policjantami do radiowozu i pojechaliśmy na komisariat.

- Po raz kolejny mówię panu, że nie wiem ilu dokładnie ich było!- krzyknęłam zdenerwowana. Po dwieście razy zadają mi to samo pytanie. Ja tu chyba zaraz zwariuję.
- Moim zdaniem kłamiesz. Powinnaś wiedzieć.- mruknął policjant który mnie przesłuchiwał i zanotował coś na jakiejś kartce. No i właśnie tym mnie wkurwił.
- A wiesz ty co?! - krzyknęłam - Tak mnie jebie twoje zdanie, że chyba zaraz dojdę!
- Trochę szacunku- powiedział, patrząc na mnie ze zdziwieniem.
- Okazuję szacunek tym, którzy sobie na to zasłużyli. - warknęłam- A zresztą skoro ich pojmaliście, to sami powinniście wiedzieć ilu tych bydlaków było- dodałam już nieco uspokojona.  
- No tak... ale musimy się dowiedzieć, czy ty też to wiesz- mruknął. Nie no. Nie mogę. Zaraz mnie tu szlag trafi.
- I ja już powiedziałam, że nie wiem! Nie wiem, nie wiem, nie wiem! Dużo razy mam to jeszcze powtórzyć?!  
- Nie, tyle w zupełności wystarczy- powiedział nie patrząc mi w oczy.
- I super. A teraz nara.- syknęłam i skierowałam się do wyjścia. Nie wytrzymam ani minuty dłużej w tym wariatkowie. Wychodząc wpadłam na... Thomasa?! Co on tutaj robi do cholery jasnej?! - Co jest kurwa?! To ty nie siedzisz jeszcze w pierdlu?!- wykrzyknęłam jednocześnie wściekła i zdziwiona.
- Jak widać kotku- wymruczał mi wprostdo ucha. Odepchnęłam go z odrazą.- widzisz skarbie, mój tata jest kimś ważnym w tym świecie i raczej porwanie takiej niepozornej osóbki jak ty ujdzie mi na sucho.- mówił to, cały czas patrząc mi w oczy i tryumfalnie się uśmiechając.  
- Jeszcze zobaczymy- syknęłam i jak najszybciej stamtąd wybiegłam. Byłam wściekła, nie, wściekła to mało powiedziane. Wyszarpnęłam z kieszeni spodni papierosy i szybko jednego zapaliłam. Zaciągnęłam się dymem. Jeśli Thomasa nie dosięgnie zgodna z prawem kara to sama wymierzę sprawiedliwość. Ale jeśli już będę musiała to zrobić, to przysięgam: on nie wyjdzie z tego żywy...  

Dwa dni później znowu obudził mnie dzwonek do drzwi. Wstałam zdenerwowana z łóżka, poczłapałam do drzwi i otworzyłam je z rozmachem. Prawie uderzyłam stojącego za nimi detektywa Slade'a. Uśmiechnęłam się na samą myśl o tym, że te drzi mogłyby wylądować na jego obrzydliwej mordzie. Ale już po chwili uśmiech znikł z moich ust.  
- Czego pan chce?- zapytałam.
- Mogę wejść?- powiedział, ale ja nadal stałam w drzwich uniemożliwiając mu dostanie się do środka.- mam ważne informacje...
- Jakie?
- Dotyczące śmierci twojego przyjaciela- dodał, a gdy dotarło do mnie co właśnie powiedział momentalnie wpuściłam go do domu. Poprowadziłam mężczyznę w stronę salonu. Usiadł na sofie, a ja usadowiłam się naprzeciwko niego w fotelu.  
- Więc słucham...- wyszeptałam. Nareszcie dowiem się jak zginął mój Cane. Ale... czy ja tego chcę? Nie wiem. Nie wiem czy chcę wiedzieć co oni mu zrobili. Ale teraz to czy ja tego chcę czy nie jest nieważne. Slade powie mi co się tam stało...
- Więc.... w rzece niedaleko miejsca w którym was więzili znaleźliśmy jego ciało... poćwiartowane- wydukał, a ja tylko krzyknęłam i zakryłam usta dłonią. Poczułam jak pod powiekami zbierają mi się łzy- twarz była tak zmasakrowana, że gdybyśmy nie wiedzieli że to on, to nie rozpoznalibyśmy go. Miał na piersi ranę po postrzale...
- Skąd wiedzieliście gdzie szukać?- wyszeptałam.
- Sprawcy nam powiedzieli...- oznajmił, a ja wybuchnęłam płaczem. Slade położył mi rękę na ramieniu- przykro mi
- Niech pan stąd wyjdzie! - wrzasnęłam przez łzy- Już!

Stałam na cmentarzu i patrzyłam ja do tego okropnego dołu spuszczają trumnę z ciałem Cane'a. Jakoś poskładali je do kupy. Płakałam. Tak bardzo płakałam. Jak ja sobie bez niego poradzę?! No kurwa jak?! Spojżałam ostatni raz na trumnę.
- Pomszczę cię Cane- wyszeptałam i już miałam odejść gdy zauważyłam że ojciec zmarłego chłopaka mi się przygląda. Patrzył na mnie oskarżycielskim wzrokiem... odwróciłam się na pięcie i odeszłam płacząc. To moja wina! To wszystko przeze mnie...

***********************************************
Okey ;3 cośtam naskrobałam :P piszcie jak wam się podoba miśki