''Mroczny świat'' Rozdział 7

Siedziałam sama na tym krześle, ręce miałam skute kajdankami. Nadgarstki bolały mnie niemiłosiernie. Nagle do pokoju wszedł policjant i bez słowa rozkuł mnie i szarpnął tak że wstałam z krzesła. Nogi miałam jak z waty. Funkcjonariusz zaprowadził mnie do jakiejś obskurnej celi i ją zamknął. Rozejżałam się wokoło.to było okropne. Nie chcę tutaj żyć. Usiadłam na ziemi i się rozpłakałam... Zabiję Thomasa. Zabiję go. Dorwę i zabiję...

*cztery dni później*
Nadal siedzę w areszcie. Jedzenie i traktowanie jest okropne. Schudłam dobre 5 kilo, albo i więcej... Thomas był u mnie kilka razy, ale nie chciałam z nim rozmawiać. Nienawidzę go. Nie chcę go znać. Jak on mógł mi to zrobić? Ygh... Wstałam twardej pryczy na której leżałam. Zabolał mnie brzuch. Bardzo. Skuliłam się i chwyciłam za brzuch. O Boże... Jaki potworny ból. Z moich oczu poleciały łzy. Prawie mdlałam z bólu. Poczułam jak coś ścieka mi po nogach. Spodnie były całe czerwone. Krew. Usiadłam na sedesie i zawyłam z bólu. Bolało mnie tak z 15 minut. Potem przestało. W zakrwawionych spodniach położyłam się na pryczy i powoli zasnęłam.  

Byłam na skraju świadomości. Słyszałam jakieś rozmowy.
- Podaliście jej tabletkę- spytał ktoś.
- Tak- odpowiedział ktoś inny - dziewczyna poroniła.
- dajcie jej jakieś czyste ciuchy- usłyszałam znowu. To czego właśnie się dowiedziałam zadziałało na mnie jak kubeł zimnej wody. Co oni zrobili?! Podali mi tabletki wczesnoporonne?! Poroniłam?! O nie. To nie może być prawda. Zerwałam się z łóżka i podbiegłam do krat. Zobaczyłam Thomasa i jakiegoś innego gościa. Mieli zdziwione miny.
- Co wy mi zrobiliście?! Co zrobiliście mojemu dziecku?!- wrzeszczałam. Uświadomiłam sobie że wcale nie chciałam stracić tego dziecka. Nie chciałam! Ale teraz już było za późno...
- Iv uspokój się. I tak nie chciałaś tego dziecka- powiedział ze spokojem Thomas.
- Gówno wiesz. Rozumiesz?! Ty pierdolony sukinsynu! Zapłacisz mi za to wszystko- nadal na niego wrzeszczałam. Nie mogłam się uspokoić. A on patrzył na mnie tymi swoimi zielonymi oczyma i się nie odzywał.- jesteś pojebany! Rzygam tobą! Wiesz?! Rzygam tym całym światem! Mogliście mnie od razu zabić!- krzyczałam. Zielonooki tylko skinął na kogoś ręką. Po chwili pojawił się jakiś koleś ze strzykawką, wbił mi ją w rękę i wstrzyknął zawartość. Wszystko zaczęło mi się rozmazywać przed oczami- zabiję cię za to...- zdążyłam jeszcze wyszeptać i osunęłam się na podłogę...

*dwa dni później*
Siedziałam na pryczy i płakałam. To wszystko było chyba jakimś złym snem. To się nie mogło dziać napawdę. Nie mogło... Nagle do mojej celi wszedł policjant.
- Wychodź- powiedział tylko i pchnął mnie w kierunku drzwi. Byłam zdziwiona, ale wykonywałam jego polecenia. Szliśmy jakimś ciemnym korytarzem. Po chwili wyszliśmy przez ogromne drzwi na zewnątrz. - Spierdalaj i nie wracaj dziwko- warknął ten policjant i kolejny raz mnie popchnął. Byłam w szoku. Co się dzieje?! Usłyszałam za sobą trzask zamykanych drzwi. Poniosłam głowę i oniemiałam.
- Cane!- podbiegłam do chłopaka i niemalże na niego wskoczyłam. Objął mnie.
- Boże, Ivy tak się o ciebie bałem- wyszeptał w moje włosy.
- Też się bałam. Myślałam że już nigdy cię nie ujżę. Że wylonduję w więzienu- zaszlochałam.
- Już jest dobrze, oni już nic ci nie zrobią- powiedział i pocałował mnie w czubek głowy.- Chodźmy już stąd okej?- zapytał, a ja w odpowiedzi skinęłam głową.


********
Okey, znowu nie jest zbyt długie :P i sorry za to. No ale kolejny raz pisałam na niemieckim. Haha dostałam uwagę za ''zabawę telefonem na lekcji'' ale rozdział jest! Mam nadzieję że się wam spodoba. Bajo miśki.*