''Mroczny świat'' Rozdział 2

- Co zrobiłaś?!- krzyknął Cane gdy mu o wszystkim powiedziałam.
- Prawie mnie złapali, upuściłam woreczek z kokainą...- szepnęłam. Bałam się go, był synem szefa całej bandy. Miał dziewiętnańcie lat, blond włosy i ciemne, prawie czarne oczy do tego był ogromny i dobrze zbudowany. Budził respekt. Bali się go wszyscy.
- Kurwa mać! Jesteś zbyt rozpoznawalna. Przez te włosy. Złapią cię. To pewne, bo dwa razy im nie uciekniesz. Zmienimy ci sektor i przefarbuj włosy...- powiedział patrząc mi prosto w oczy.
- Coooo??- zapytałam z niedowierzaniem.
- Przefarbuj włosy. Na czarno na przykład. - powiedział ze spokojem.
- Nigdy
- zrobisz to. Rozumiesz?!- krzyknął, a ja przerażona aż odskoczyłam do tyłu. Gdy to zobaczył jego wzrok jakby złagodniał. - ehh.. nie chcę żeby coś ci się stało okey?- o boże... czy on właśnie powiedział że się o mnie martwi!?
- Mhm- mruknęłam speszona
- Jak twarz? - zapytał. - żałuję że mnie wtedy nie było. Nie pozwoliłbym innym na to żeby cię pobili
- jest w pożądku, a co do włosów to zastanowię się - powiedziałam zbierając się do wyjścia. Byłam już obok drzwi gdy nagle złapał mnie za rękę.
- proszę cię. Zrób to. Chcę być pewien że będziesz bezpieczna- wyrwałam swoją rękę z jego uścisku i wyszłam.

***
całe to wydarzenie było co najmniej dziwne. Szłam powoli do domu i myślałam o tym wszystkim. Doszłam do wniosku że powinnam na jakiś czas opuścić miasto. To zdecydowanie dobrze by mi zrobiło. Potrzebowałam odpoczynku. A jeśli chodzi o włosy to Cane chyba miał rację. Czerwony kolor zbyt rzucał się w oczy. Weszłam do pierwszego lepszego sklepu i kupiłam czarną farbę do włosów. Wychodząc wpadłam na... a kogóż by innego jeśli nie na mojego zielonookiego prześladowcę.
- Co tam księżniczko. Problemy z policją??- zapytał.
- Spierdalaj- warknęłam
- hahaha a co to?? Czarna farba?? Farbujesz włoski?? Hahahaha, to cię przed nimi nie uchroni królewno. Nie umkniesz nam... yyy to znacz im- powiedział, a ja się zdziwiłam. Nam?? Jakim nam?? Uznałam że żeczywiście tylko się przejęzyczył.
- Zostaw mnie samą co??
- Cholera, przepraszam. Zacznijmy naszą znajomość od początku co?? Jestem Thomas- powiedział wyciągając rękę.
- przepraszam, śpeszę się- odrzekłam i przeszłam obojętnie obok niego. Nie mam zamiaru się z nim zapoznawać. Zorientowałam się że na dworze jest już całkiem ciemno, a ja żeby dostać się do domu musiałam przejść przez nieoświetlony park. Trochę się bałam no ale cóż. Gdy szłam alejką pośród tej ciemności i przerażających drzew miałam przeczucie że zdaży się dzisiaj coś złego. I nie myliłam się...


**  
okey niedźwiadki. Sorry że tak krótko no ale w końcu dodaję posty codziennie miśki jak widzicie jakieś błędy piszcie. Postaram się poprawić.