Miłość w Bieszczadach cz. 11.1

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Mikołaj
Dziś wstałem późno, bo razem z Maćkiem. Uszykowałem się, zjadłem śniadanie poszedłem na trening poranny. Wszystko to robiłem jak maszyna zastanawiając się nad słowami Kamili. Postanowiłem, że po treningu pójdę do niej pogadać.  
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Kamila
Wstałam i poszłam się przygotować do wyjścia. Poszłam zrobić sobie śniadanie. Gdy je zjadłam postanowiłam, że dziś pomogę cioci na stołówce z obiadem, a potem po wieczór mogę gdzieś iść z Dominiką, bo obiecałam jej to już pierwszego dnia. Chce mi przedstawić kilka osób, z którymi chodzi do szkoły. Przez to, że miałam jeszcze czas poszłam do ogrodu za domem, by pomyśleć nad tym, co wczoraj powiedziałam. Wiem to trochę głupie myśleć nad czymś czego już się nie cofnie, ale cóż ja tak mam. Zastanawiałam się czy nie dało by rady połączyć tych dwóch światów. Może gdyby chłopaki uszanowali to, że nie chce łączyć tych dwóch światów, to może by wyszło, ale nie mam co ich o to prosić. Czego żałuje bo naprawdę się z nimi zżyłam. Siedziałam tak prawie 4 godziny po czym poszłam do cioci. Gdy byłam prawie w kuchni, usłyszałam jak ktoś minie woła.  
- Kamila, Kamila stój. Musimy pogadać.- Gdy się obróciłam zobaczyłam biegnącego w moją stronę Mikołaja.  
- Co się takiego stało, że to takie ważne?
- To się stało. – powiedział po czym mnie pocałował.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Mikołaj
Wiem, że miałem z nią pogadać, ale nie wiem czy da się słowami okazać to samo co pocałunkiem.  
- Wiem, że nie chcesz by to co się tu stało wróciło razem z nami do naszego miasta, ale nie każ mi z siebie zrezygnować, bo tego nie przeżyje. – powiedziałem po czym odeszłam i wróciłem do domku. Nie wiem czemu to powiedziałem, ale musiałem to zrobić.  
Po treningu mieliśmy czas wolny więc poszedłem pobiegać do lasu. Musiałem pomyśleć, a w obozie nie miałbym takiej możliwości. Mam nadzieje, że Kamila przemyśli moje słowa i mnie nie odtrąci gdy wrócimy. Gdy wróciłem do obozu chłopaki już siedzieli na stołówce więc nie patrząc się na to jak jestem ubrany i przepocony udałem się tam. Siadłem na swoim miejscu i czekałem na jedzenie. Po chwili podeszła do mnie Kamila i podała mi talerz.  
- Smacznego. – powiedziała i chciała już odejść, ale złapałem ją za nadgarstek.  
- Dziękuje. Może zjesz z nami?  
- Nie wydaje mi się, żeby to był dobry pomysł.
- A mi się wydaje, że wyśmienity pomysł. – powiedział Maciek siedzący obok mnie.  
- No dobra poczekajcie chwilę. – powiedziała i po chwili wróciła z talerzem, i siadła obok mnie z czego się ucieszyłem.  
- To jak było dziś na treningu beze mnie? – zapytała.
- Nudno. Dlaczego nie chcesz zostać naszą stałą trenerką? – zapytał Olek, który siedział naprzeciwko mnie.  
- Mogłabym być trenerką, gdyby nie ingerowało to w moje wcześniejsze życie, które jest zupełnie inne.
- No tak nasz kochany kujonku. – powiedział z uśmiechem Maciek.
- No więc skończmy już ten temat dobrze. – powiedziała, a ja dalej się zastanawiałem czy to oznacza, że ja też odejdę w niepamięć.  
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Przepraszam, że dodaje dopiero teraz i w dodatku takie krótkie. Korzystając z okazji życzę powodzenie wszystkim gimnazjalistą, którzy jak ja przez te 3 będą się pocić i męczyć, by jak najlepiej napisać egzamin. Za was wszystkich trzymam kciuki i proszę o to samo. teraz standardowe pytanie "Czy mam kontynuować???”