Life with Gangster - Nowy początek - RZ.5

Wychodząc z budynku byłam nieco zmieszana...

Artur bardzo mi zaimponował, ale z drugiej strony jego nowe oblicze wcale mi się nie podobało!



- Może cię odprowadzę? - zaproponował

Szczerze mówiąc miałam taką nadzieję, gdyż bałam się wracać sama po nocy...

- Jasne - uśmiechnęłam się

Ruszyliśmy przed siebie, czułam się nieswojo.

- Wiesz...żałuję, że tak to się potoczyło - zaryzykowałam rozmowę

- Chodzi ci o mój pobyt za kratkami?

- Tak - przygryzłam wargę

Między nami zapadła chwila ciszy.

- Chciałbym cofnąć czas ale się nie da - złapał moją dłoń, ale szybko ją zabrałam

- Wiem Artur - posmutniałam

- Ejże - złapał mój podbródek - Nie chcę żebyś się smuciła

- Chyba już za późno - zaśmiałam się, choć niewiele miało to wspólnego z radością

- E gadasz - zamyślił się chwilę - Chodź - skinął, łapiąc mnie za łokieć

- Dokąd idziemy - zmarszczyłam brwi, odruchowo sprawdzając czy mam torebkę

- Nie pytaj za dużo
Ah jak ja dawno tego nie słyszałam...

----------------------------------

Doszliśmy do.... sklepu monopolowego !



- Artur! Ja tam nie wejdę!

Chłopak popatrzył na mnie poważnie.

- Byłem już w twoim świecie, teraz pozwól mi zabrać cię w urywek mojego

Zaśmiałam się

- Spróbujmy - przygryzłam wnętrze policzka


Sklep był malutki, ale schludny.

Niecodzienny widok kolorowych butelek sprawił, że czułam się jak małe dziecko...



Artur podszedł do półek z wódką, a ja przełknęłam głośno ślinę.

- Jak u ciebie z główką? - za szczerzył się

- Jeśli mam być szczera to nie piłam alkoholu od czasuu..

- Tak? - uniósł brwi'

- Właściwie to od czasu naszego wieczoru z Przemkiem

- Woah - był wyraźnie rozbawiony

Zrobiłam grymas jak mała dziewczynka.
- No co?  

Pokręcił głową.
- W takim razie zostańmy przy 4 procentowym piwku - wskazał

- Przestań! Nic mi nie będzie! - powiedziałam, łapiąc w dłoń butelkę wódki

- To chyba nie jest najlepszy pomysł

- Od kiedy to ty jesteś tym rozważnym co? - uniosłam brwi, chcąc go sprowokować

Udało mi się!

- Okej - uniósł ręce, w geście poddania się



Zakupiliśmy alkohol i wyszliśmy ze sklepu.
Droga była dość krótka, a może po prostu bardzo szybko mi to zleciało?

Tak czy owak kiedy byliśmy już blisko mojego domu, byłam już nieźle wypita, chociaż z całych sił starałam się to ukryć.

Jedno jest pewne - humor znacznie mi się poprawił!


Oczami Artura:


Zabawnie było patrzeć na pijaną Agnieszkę.

Zwłaszcza, że tak bardzo się upierała przy wódce!



- Jak się czujesz? - spojrzałem na nią z rozbawieniem, a jednocześnie z ogromną troską

- Czuję się znakomicie ! - klasnęła w dłonie, jednocześnie przeskakując z nogi na nogę

- Jak bardzo? - chciałem ją rozgadać

- Bardzo bardzo - pokręciła głową jak gdyby chciała zrobić "noski noski" z powietrzem

- Jesteś urocza  

- Jak to? - spojrzała z lekka wrogim wzrokiem

- Coś nie tak?

- Nie chcę być urocza - zaprotestowała

- A jaka chcesz być? - wziąłem łyk

- Chcę być seksowna i szalona ! - wykrzyknęła

- Jak bardzo? - uśmiechnąłem się łouzersko

- Tak, żeee ... że mogłabym cię pocałować

Nie wierzyłem w to co słyszę!
Czyżby moje marzenie mogło się spełnić?
Czyżby nasze relacje wracały na dobry tor?
W mojej głowie pojawił się ogromny spór...
No bo sami pomyślcie!

Dziewczyna, którą kochacie chce was pocałować, ale jednocześnie wiecie, że bardzo ją skrzywdziliście, czego wam jeszcze nie wybaczyła, a pocałunek może być kwestią alkoholu...

Cholernie straszne co?!

- Jesteś pewna, że chciałabyś to zrobić?

Nie odpowiedziała...zamiast tego objęła mnie rękoma i przycisnęła swoje usta do moich.

O tak...  
To tak cholernie piękne, móc znów poczuć smak tych cudownych ust, tak soczystych i słodkich jak malinki...

Objąłem ją w talii, wewnętrzną stroną dłoni głaskając jej smukłą twarz.
Niemalże czułem jak dookoła nas fruwały iskierki.

- Mmm kochanie - wymruczałem, kiedy się od siebie odkleiliśmy

- Tak bardzo mi tego brakowało  

- Mi też skarbie, mi też - objąłem ją mocno, a świat jakby się zatrzymał

- Chodź - złapała mnie za rękę - Odprowadzisz mnie  

- A nie robię tego?  

- Oj tak, ale musisz to zrobić do końca - tym razem to ona uśmiechnęła się łobuzersko
  
- Co masz na myśli?  

Nic nie mówiąc, wprowadziła mnie na teren swojej posesji.
Nie mogłem powstrzymać uśmiechu kiedy usiłowała trafić kluczem w zamek drzwi...
Kiedy się udało weszliśmy do środka.

Zacząłem się rozglądać: dom był nowocześnie urządzony, spore wnętrza i wszechobecna biel i krem.

- Mój pokój jest na górze - wyszeptała  

- A więc to się nie zmieniło  

- Co? - popatrzyła na mnie pytająco - Ah tak  
" Załapała"

-  Złap mnie za rękę żebym nie spadła

- Mogę cię nawet zanieść - zaśmiałem się

- Ciiii

- Ja ci dam ciii - powiedziałem, łapiąc ją w talii  

- Haha Artur!  

- Ciiii bo obudzisz rodziców - skarciłem ją tak jak ona mnie wcześniej

Piętro bardzo przypominało mi jej stary dom, ten sam układ pomieszczeń, ten sam kolor ścian - choć jak wiadomo facet średnio rozróżnia kolory...

- Proszę bardzo, jak księżniczka - powiedziałem, kładąc ją wygodnie na dużym łożu

- Czekaj nie idź - złapała mnie za koszulkę i przyciągnęła do siebie, tak, że wylądowałem tuż nad nią  

- Woah kochanie, ostra jesteś

Widziałem jak przygryza dolną wargę.

- Weź mnie tutaj i teraz proszę - wyszeptała ciągnąc mój dekolt.