To nie bajka #25

Rano obudziłam się w moim łózko przy Mikołaju.  
-Witaj słoneczko .- Powiedział Miki całując mnie w czoło.  
-Dzień dobry.- Uśmiechnęłam się i wtuliłam w jego nagi tors.  
-Musimy wstawać bo za.- Przerwał i spojrzał na ekran telefonu.- Dokładnie dwie godziny.
-Co? To gdzie my jedziemy? I która godzina?  
-Oj kochanie wczoraj chyba nie słuchałaś. Jedziemy nad plaże z Eweliną i Kubą, a jest 9.00.  
-Kurde, no to trzeba wstawać.- Powiedziałam i chciałam wstać, ale Mikołaj przyciągnął mnie do siebie.  
-Słoneczko gdzie mi uciekasz? - Spytał mrucząc i całując mnie w szyję.  
-Miki kochanie muszę jakoś wyglądać.  
-Wyglądasz ślicznie. - Nadal mnie całował w szyję.- A ja mam wielką chęć na ciebie..- Wymruczał.
-Mikołaj nie dziś. - Powiedziałam i uwolniłam się od niego.- Idę się ogarnąć.- Powiedziałam i poszłam do łazienki biorąc po drodze ubrania i strój kąpielowy.  
-zołza! - Krzyknął Mikołaj.  
-Mikołaj milcz! - zaśmiałam się. Gdy juz ubrałam stój kąpielowy który jest czarny w białe kropki założyłam na niego czarną bokserkę i jeansowe spodenki, a włosy związałam w koka. Wyszłam z łazienki i poszłam na dół bo chciałam zrobić śniadanie, ale ktoś mnie wyprzedził, podeszłam od tyłu i go przytuliłam.  
-O mój anioł juz się za mną stęsknił. - Powiedział i się zaśmiał.  
-I nawet nie wiesz jak baardzo.- Powiedziałam i jeszcze mocniej się wtuliłam.
-Kochanie..- Powiedział i odkręcił się w moją stronę.  
-Tak? - Patrzyłam mu prosto w oczy.  
-Kocham cię najmocniej na świecie.  
- Wiem, ja ciebie tez. - Powiedziałam i się pocałowaliśmy. Pocałunek był namiętny i zachłanny
. -Bądź moim aniołem i nigdy mnie nie zostawiaj.- Wyszeptał patrząc mi w oczy.
-Będę bo cię kocham. - Powiedziałam i się przytuliłam do mojego ukochanego.  
-To co śniadanie?- Spytał.  
-A co serwujesz?  
-Kanapki ?  
-Okey. - Powiedziałam i usiadłam do stołu. Po śniadaniu pojechaliśmy do Eweliny bo Kuba juz tam u niej był.  
-Siemka. - Powiedziałam i cmoknęłam Ewelinę w policzek.
-Hej misia. - Odpowiedziała. Chłopaki się przywitali i poszli gdzieś.  
-Gotowa? -Spytałam.
-Tak, a ty?  
-No jasne, dobre chodź do nich. - Poszłyśmy do chłopaków i postanowiliśmy juz jechać, jechaliśmy z godzinę no ale cóż gdy już dotarliśmy  ja i Ewelina od razu wzięłyśmy koce i pobiegłyśmy. Wybrałyśmy miejsce najmniej zaludnione .  
-Dziewczyny chcecie coś ze sklepu ? - Spytał Kuba.  
-Coś do picia. - Powiedziałam, a oni poszli.  
-Martyna muszę Ci coś powiedzieć.- Powiedziała poważnie Ewelina.  
-Co jest? - Spytałam, a ona się rozpłakała.- Ej, co się dzieje?  
-Bo ja.. no jestem w ciąży.- Powiedziała i jeszcze bardziej wybuchła płaczem.  
-Ej Ewelinka no nie płacz przecież dziecko to największy dar i mój brat się ucieszy. - Przytuliłam ją.  
-A co jeśli nie?  
-To wtedy dam mu popalić. - Powiedziałam, a ona się roześmiała.-Nie płacz będzie dobrze.- Powiedziałam, a ona wytarła łzy i się uśmiechnęła. Posmarowałyśmy się olejkami i zaczęłyśmy się opalać. Chłopaki w końcu wrócili.  
-Co tak długo ? - Spytałam.
-A no sklep daleko, a my z buta.- Powiedział Mikołaj siadając koło mnie.  
-Ewelina chodź do wody.- Powiedział Kuba, a ona na mnie spojrzała więc kiwnęłam głową żeby mu powiedziała, on tylko się uśmiechnęła blado i poszła z nim.  
- Kotek.. wiesz jak seksownie wyglądasz? - Powiedział Mikołaj przerzedzając palcami po moim brzuchu.  
-Tak wiem.  
-Idziemy do nich?-Spytał.
-Lepiej nie czeka ich poważna rozmowa. - Powiedziałam i usiadłam patrząc na Mikołaja.
-Coś się stało?  
-Ewelina jest w ciąży .
-To kawał?  
-Nie.  
-No to Kuba się ucieszy dziś chce się jej oświadczyć. - Powiedział radośnie, a ja się do niego przytuliłam,
-Kocham cię.- Wyszeptałam i pocałowałam go w usta. No i oczywiście pocałunek przerwał nam krzyk mojego brata.
-Będę ojcem! Będę ojcem! Rozumiecie?! Będę miał dzidziusia! I to z moją kochaną przyszłą zoną.- Krzyczał i wziął Ewelinę na ręce i zaczął się kręcić wokół własnej osi. -KOCHAM ICH.- Wykrzyczał, a wszyscy wokół się uśmiechali.