Wizyta chrześniaka i jego kolegi cz. 33 - nigdy Cię nie zapomnę

Minęły wakacje. Lubomir odjechał, zostawiając mnie z tęsknotą i wspomnieniami. Nie mogę, może nie chcę, go zapomnieć…
Jego pobyt, nasze relacje a udawana randka w szczególności, wywołały u mnie niebywałe emocje…
Teraz codziennie je pielęgnuję. Zamiast Lubomira, starcza mi jego namiastka, na którą mówię pieszczotliwie – „Lubcio”… Towarzyszy mi codziennie i rano i wieczorem… Wręcz z tym Lubciem rozmawiam…
- Lubomirze… ach… Lubomirze… znów jesteś taki twardy… znów przeszywasz mnie, niczym lanca! Nie opuszczaj mnie… wypełniaj mnie po brzegi… bądź we mnie nieustannie, niczym żołnierz na posterunku… Pamiętaj, że jedynym moim celem jest… oddawać się tobie.