Wizyta chrześniaka i jego kolegi cz. 2

Okazało się, że mój chrześniak zapoznał w okolicy dziewczynę i w zasadzie całymi dniami przesiadywał u niej. Toteż jego przyjaciel – Lubomir cały czas spędzał ze mną. Bardzo go polubiłam, mimo, że okazał się nadzwyczaj nieśmiałym chłopcem. Ale otworzyłam się przed nim. Opowiedziałam mu, że mieszkam sama i że jestem samotną kobietą od dłuższego czasu. On wtedy wyznał, że nigdy nie spotykał się jeszcze z żadną dziewczyną. Nie wydało się to zaskakujące. Zwłaszcza, gdy obserwowałam jak się rumieni przy byle okazji. Było to takie czarujące… Dlatego nie mogłam się czasami powstrzymać, żeby przy nim, niby dyskretnie – odwracając się nieco – poprawiać pończochę… To było przesympatyczne, obserwować jak panicznie wstydliwy chłopiec – łapie buraka na widok moich (fakt, że niezwykle seksownych) pończoszek z szerokimi koronkowymi zakończeniami. Kiedy dyskretnie podwijałam kieckę i chwytałam paluszkami za misterny materiał manszet –  niemal wychodził z siebie. Wybałuszał oczyska i zapominał języka w gębie, gdy go pytałam o jakikolwiek drobiazg. A gdy z powrotem opuszczałam kieckę, na jego twarzy rysował się wyraźny zawód, niczym u dziecka, któremu zabrano zabawkę. Zastanawiałam się, na ile go ta sytuacja podnieca, bo mnie podniecała, jak cholera...