Cień #12

Obudził mnie leciutki pocałunek we włosy. Nie chcę wstawać. Chcę dalej śnić o Lucasie, ale niestety rzeczywistość jest lepsza. Otwieram oczy.
- Witaj Motylu - mówi jak zwykle pięknym głosem.  
Nie odpowiadam tylko się uśmiecham. Obiecał mi 100% nietykalności, ale jednak leżę w jego czułych ramionach. Szczerze mówiąc nie chcę by mnie puścił.  
- Miłego dnia - mówię mu do ucha.  
Odpowiada szelmowskim uśmiechem, ale nagle! Olśnienie! Ewka! Muszę go o nią zapytać.  
- Znasz Ewę Stas? - proszę powiedz nie, proszę powiedz nie, proszę..  
Uniósł brwi z namysłem.  
- Tak - potwierdził - byłem kiedyś jej aniołem.  
- Byliście razem? - to że był jej aniołem nic nie znaczy, prawda?  
- Nie. Skąd ci przyszło to do głowy? - wierzę mu.
- No bo ona mówiła, że tak - mamroczę ukrywając głowę pod kołdrą tak aby nie patrzył mi w oczy  
- Tylko ty jedna wiesz co w mym sercu dzieje się - znowu spławił moją ciekawość setką pocałunków.  
.
- Mogę zadać ci pytanie - jest już wieczór i pora wracać do domu. Oczywiście chcę u niego zostać na zawsze no ale mama..
- Dla ciebie wszystko Motylu - przytulił mnie jeszcze mocniej.  
- Kiedyś mi powiedziałeś.. - nie może mi to przejść przez gardło - że mój tata.. - nie chcę kończyć zdania, ale on mnie rozumie.  
Pokiwał głową.  
- Chcesz znać prawdę? - spytał z nadzieją w głosie, że odpowiem negatywnie.  
- Tak.  
- Twój ojciec także był aniołem stróżem - zaraz jak to był? To już nie jest? Czemu?  
- A czemu już nie jest?  
- Bo się zakochał. Miłość anioła z człowiekiem to nic złego. Archaniołowie nie mają nic przeciwko, ale jeśli mężczyzna jest aniołem i spłodzi dziecko śmiertelniczce to musi pozbyć się skrzydeł. Anioł bez skrzydeł nie może wypełniać swoich obowiązków stróża. Zostaje wtedy upadłym aniołem. W tym przypadku śmiertelniczką jest twoja matka, a dzieckiem spłodzonym przez anioła jesteś ty.  
Zamurowało mnie. Szczerze mówiąc dalej nie rozumiem dlaczego mój tata chce mojej śmierci. Co ja zrobiłam?  
- To czemu chce mnie zabić? - zadaję to pytanie, pomijając strach i obrzydzenie do własnego ojca.  
- Bo chce być aniołem - usłyszałam odpowiedź.  
Czyli aby być aniołem musi poświęcić swoje dziecko? To chore. Straszne. Odrażające. Jak tak można?  
- Czyli aby być aniołem musi oddać mnie w ofierze? - znam odpowiedź, ale chcę się upewnić.  
Kiwa głową co rozumiem za tak.
- Dostałem zadanie od archaniołów, aby cię chronić i będę ci wierny aż do śmierci - przyrzekł z ręką na sercu.  
Nie chcę w to wierzyć. Nie mogę. Zostałam wplątana w jakieś anielskie gierki. Kilka tygodni temu nawet nie wiedziałam, że takie stworzenia istnieją, a teraz? Świat jest okropny. Żyją w nim dziwne stworzenia. Nie chcę zostać jednym z nich.  
- Jesteś pół aniołem - mówi Lucas.  
Pół? Mam dosyć tych gierek.  
- Czyli? - pytam z totalnym wykończeniem. Chcę spać w jego ramionach. Tylko tego pragnę.  
- Posiadasz kilka anielskich mocy. Nie wiem ile. Nie wiem jakie. One same się ujawnią. W swoim czasie.  
Nie chcę wiedzieć już nic więcej. Zamykam oczy i otula mnie słodki sen.