Cień #2

Biegnę. Nie wiem czemu. Nie wiem po co. Biegnę. Nie. To nie jest zwykły truchcik. To ucieczka. Ktoś mnie goni. Słyszę jego kroki. To mężczyzna. Czuję, że serce mam w gardle. Słyszę jak bije. Widzę jego cień. Biegnę po błocie. W koło pełno drzew. Słyszę ptaki. On jest co raz bliżej. Krzyczę.  
- Pomocy!  
Nagle przede mną pojawia się ON. Znowu ON. Nie ma co narzekać. Ktoś mnie goni. Muszę się ratować. Przerażona przylegam do jego piersi.
- Pomóż mi proszę! Ktoś mnie goni! Proszę! - dramatyzuję.  
- Jestem zawsze przy tobie - odpowiedział dziwnym głosem. Trochę ciepłym, opiekuńczym ale też groźnym.. Nagle ktoś złapał mnie za rękę.  
Słyszę głos mamy.  
- Wstawaj!  
Łapę się za głowę. To tylko sen... Sen. Nie to nie był sen. To był koszmar! Kim ON wogóle jest?? I kim był ten facet?? Staram się uspokoić bicie serca.  
- Ola przyszła - powiedziała mama z uśmiechem.  
- Już wstaję - powiedziałam jeszcze przerażona.  
Serce zaraz mi wyskoczy z piersi. Mama poszła na dół i zamknęła drzwi. Staram się uspokoić. Słyszę cichutkie pukanie do drzwi. Krzyczę z przerażenia. Boję się. Ola otwiera drzwi i podbiega do mnie.  
- Wystraszyłam cię? - spytała ze zmartwieniem.  
- Nie. Miałam koszmar i tyle - staram się udawać, że wszystko w porządku.  
Serce już się uspokoiło ale w głowie dalej mi pulsuje. Moja przyjaciółka przytuliła mnie mocno. Staram się zapomnieć o koszmarze.  
Pojechałyśmy do miasta na film. Nie wiedziałyśmy dokładnie co chcemy obejrzeć więc przeglądamy różne ulotki.  Przekładając wszystkie karteczki poczułam znowu ciarki na plecach. Znowu to straszne uczucie. ON na pewno jest gdzieś blisko. Rozglądam się ze strachem we wszystkie strony. ON na pewno tu jest! Boję się.  
- Ola... źle się czuję chodźmy do domu - to prawda. Zawsze gdy czuję, że on jest gdzieś blisko moje serce nie może wytrzymać.  
- No dobra.... i tak nie ma fajnych filmów.  
Gdy jechałam do domu co kilka sekund zerkałam za siebie.