Chyba tak, ale się boję ... cz.15

Przebudziłam się w nocy, zalana potem, rozglądnęłam się w około, obok mnie nie było Łukasza, krzyczałam:  


- Łukasz ! – po chwili drzwi się otworzyły  
- Co się dzieje? …  



- miałam chyba zły sen… a w sumie to chyba nie był taki zły.
-Czyli mam rozumieć, że mam się nie martwić o to że przez sen wołasz swojego byłego chłopaka?  
- Raczej nie, ten sen mi dał coś do zrozumienia, tylko teraz zależy wszystko ode mnie. Jaką ja decyzję podejmę.
- A co masz konkretnie na myśli?
- No właśnie muszę się przekonać, czy pewien krok który chcę zrobić popchnie mnie w dobrą stronę.
- I mam rozumieć, że nic mi nie powiesz?
-hym a co byś powiedział jakbym wybaczyła Łukaszowi i do niego wróciła, następnie pobralibyśmy się, byłabym w ciąży … - byłam ciekawa co powie.
- hola, hola o czym ty w ogóle mówisz? Siostra ty się dobrze czujesz, a może masz gorączkę – przybliżył się do mnie sprawdzając ręką czy czasem nie mam gorącego czoła  
- czyli według ciebie to zły pomysł?
- ja myślę, że Łukasz i bez naciągnięcia go na ciążę byłby z tobą, ale z tego co mi się wydaje to powiedziałaś już kategorycznie nie.
- nic nie rozumiesz- przykryłam się kołdrą i odwróciłam się do niego plecami.
- sory, ale chciałbym zrozumieć tylko ty mówisz do mnie zbyt skomplikowanym językiem. Jestem tylko facetem tak więc proszę o jasne i konkretne wypowiedzi. No obróć się w moją stronę i dokończ.  
A tak na mój mózg to mam rozumieć, że dalej kochasz Łukasza?
odwróciłam się w jego stronę – nie… chyba nie
- kurcze Paula chłopak za tobą lata, stara się a ty go olewasz udając że cię to nie obchodzi.
- wiesz zastanawiałam się nad tym, a może to jest przywiązanie był moim pierwszym chłopakiem, spędziliśmy naprawdę fajne chwile. Może tu jest problem.
- wiesz, że nikt ci nie pomoże podjąć decyzji. Musisz ją podjąć sama.
- Wiem i właśnie boję się tego, że jak mu wybaczę i pozwolę wrócić to będę tego żałowała a z drugiej strony zastanawiam się co będzie jak zostanie tak jak jest. Rozumiesz?
- Trochę tak. Kładź się już, może jutro coś wpadnie ci do głowy. Dobranoc
- Dobranoc



Z dnia na dzień jestem coraz głupsza, gdzie to moje logiczne myślenie? Ja się waham – to była rzadkość, podejmowałam decyzję i jej nie zmieniałam, a teraz? Kurcze minęło tyle czasu, a ja się zastanawiam czy mam do niego wrócić. Boże tak dużo mu zawdzięczam, nawet sama sobie z tego nie zdawałam sprawy. Ale czy ja go kocham? Paula kochasz Łukasza? Jakoś nie nadchodzi pewna odpowiedź " no jasne że tak”. Dlaczego to musi być takie trudne. Pfff. Zamknęłam oczy i próbowałam zasnąć, a może we śnie dostane swoją odpowiedź?


-----------------------------------------------------------------------------



Dzień spędziłam na uczelni wykłady, ćwiczenia, wykłady, ćwiczenia byłam nieobecna cały czas zastanawiałam się nad tym snem, nad przyszłością i jak mam postąpić. I podjęłam w końcu decyzję. W drodze do domu przeszukiwałam w myślach swoje rzeczy szukając wizytówki, którą dostałam od Pawła. Mieliśmy iść do kina, tylko nie wiem czy to jest w dalszym ciągu aktualne, minęło już trochę czasu od naszego ostatniego spotkania.  

Jak tylko wróciłam do domu zaczęłam szukać tej wizytówki, przeszukałam chyba wszystkie rzeczy.

- Kurde, gdzie ona jest.- powiedziałam do siebie już mega zdenerwowana, w dalszym ciągu przerzucając moje ubrania, książki.
- Czy możesz mi powiedzieć co ty robisz? – Karol wszedł do mnie do pokoju
- Szukam czegoś
- A czego może ci pomogę?
- Takiej małej tekturki z imieniem i nazwiskiem oraz danymi pewnej firmy.
-Nie da się powiedzieć prościej, że o wizytówkę ci chodzi.
- Dobra idź, dam sobie radę.
- Tylko daj znać za jakiś czas że żyjesz hehe
- już ponabijałeś się – popatrzyłam na niego z wściekłą miną- idź już i zamknij za sobą drzwi.


Po pół godziny szukania opadłam z sił, położyła się na łóżku i nie mogłam sobie przypomnieć gdzie jest ta pieprzona wizytówka. Leżąc tak wpadł mi pewien pomysł, przecież spisywaliśmy oświadczenia, były tam moje dane i jego a skoro Paweł jest właścicielem firmy to powinnam znaleźć jakieś informacje na jego temat na Internecie. Tak tez zrobiłam wpisałam jego imię i nazwisko Paweł Gadowski w wyszukiwarkę i wyskoczyła mi nazwa firmy oraz jej adres. Spisałam sobie dane na kartkę, postanowiłam że pójdę tam jutro po zajęciach i się z nim spotkam.


--------------------------------------------------------------------------------------



Jak zaplanowałam tak zrobiłam, jakoś tak elegancko się ubrałam, podmalowałam delikatnie oko. Nie lubię mocnego makijażu oraz zbytniego przepychu w ubraniach, ma być skromie i elegancko. Im byłam bliżej adresu którego wczoraj znalazłam, byłam coraz bardziej zdenerwowana. Było to dosyć śmieszne w środku paraliżował mnie strach a w głowie miałam milion pytań : co zrobię jak mnie wyśmieje, albo nie będzie go, albo nie będzie miał czasu, a jak to nie jego firma???? Położyłam rękę na klamkę i powiedziałam do siebie " Paula wdech, wydech i do przodu”. Weszłam do budynku po lewej drzwi i po prawej drzwi a na środku chody jakby ze szkła, wchodziłam na górę gdzie znajdował się sekretariat. Za biurkiem znajdowała się dziewczyna na oko w moim wieku lub ze dwa lata starsza, rozmawiała właśnie przez telefon, podeszłam do niej ona na chwilę przerwała rozmowę i zwróciła się do mnie:


- Dzień dobry, proszę chwileczkę poczekać jak tylko skończę to się Panią zajmę.
- Dobrze.- dziewczyna była bardzo miła i miała piękny uśmiech, tak jak prosiła usiadłam przy stoliku i czekałam aż zakończy rozmowę.
Chwilę później…
- Przepraszam, że musiała Pani czekać. Był to bardzo ważny telefon.  
- Nic nie szkodzi, nie spieszy mi się.
-W czym mogę pomóc
- Chciałabym się spotkać z Panem Pawłem Gadowskim
-A była Pani umówiona na spotkanie?
- Nie
-To niestety nie będę mogła Pani pomóc
- A kiedy mogłabym zająć Panu Gadowskiemu trochę czasu?
- Już sprawdzę – dziewczyna wertowała kartki w kalendarzu, nie jedna nie dwie, aż byłam przerażona. Czyżby nie dane mi się było z nim spotkać w tym roku- najbliższy termin to dziewiętnastego o godzinie 16.00
- Ale to za niecałe dwa tygodnie, nic wcześniej się nie znajdzie?
- Niestety Pan Prezes ma bardzo napięty grafik
- yhym
- To jak wpisać Panią?
- Chyba nie, nie ma to najmniejszego sensu
- Jest Pani pewna, może jednak wpiszę  
- Nie dziękuję za pomoc. Do widzenia  
- Do widzenia  

Odwróciłam się na pięcie i zrezygnowana udałam się w stronę wyjścia, co ja sobie myślałam ? jaka ja jestem głupia, przecież to nie mogło być takie łatwe. Tak musiało być, nie dane mi było się z nim spotkać. Najpierw nie mogłam znaleźć wizytówki, później numeru, teraz termin spotkania za dwa tygodnie. Trudno, wyciągnęłam telefon by sprawdzić jak kursują spod budynku autobusy do mojego domu- ponieważ mój samochód był w dalszym ciągu niesprawny.





---------------------------------------------------------------------
Wrzucam nową część. Jest troszkę niedopracowana i krótka ale tyle mi się udało naskrobać pomiędzy egzaminami. Nie jestem z niej bardzo zadowolona niestety. Nauka do sesji wygoniła moje pomysły z głowy. Przy kolejnej części postaram się bardziej. Przepraszam że tak długo musieliście czekać. Co sadzicie o tej części? Pisac dalej ? Pozdrawiam