The experience cz 20-21

20.
Pogoda była fatalna, ale dzisiaj nic nie było w stanie popsuć mi dnia. Czułam się silna i twarda. Bez ociągania wstałam z łóżka, zrobiłam makijaż, włosy wyprostowałam i w garderobie wyszperałam ciemnozielone spodnie, czerwono białą bluzkę w azteckie wzory, czarne motocyklowe szerokie buty i czarny sweterek. Na dole był tylko Marcin.
- Hej. Maciek śpi ? – zwróciłam się w jego stronę siadając przy stole.
- Nie słyszałem żeby wstawał więc chyba śpi. Masz kanapkę. – podał mi kawałek chleba, który sobie przygotował.
- Dzięki. A odwieziesz mnie? – miałam proszący wyraz twarzy.
- Mogę, ale wracam późno wieczorem. W czwartki chyba jesteś skazana by jeździć samochodem. – zaśmiał się.
- No chyba tak, ale problem jest taki, że chyba nie mam paliwa. Zapomniałam zatankować a po drodze nie ma żadnej stacji. – czułam się zażenowana.
- Eh kobiety. Nie uśmiecha mi się jechać twoim babskim Cooperem, dobrze, ze chociaż jest czarny. Daj kluczyki i weźmiesz mój. Tylko uważaj na niego. Jak będę jechał to zatankuję go do pełna.
- Spoko, będę uważać. Ile kasy mam ci dać ? – popatrzyłam się na brata kiedy dawał mi drugą kanapkę.
- Przestań z pieniędzmi. Jedz śniadanie. Ostatnio w ogóle nic nie jesz, tylko obiady jak Irena cię przypilnuje.- czułam się jak mała dziewczynka. On był taki kochany, martwił się o mnie i nawet dał mi swój samochód.
- Dzięki. Mój kochany bracie. – podeszłam od razu do niego i mocno go uściskałam. Kochałam go nad wyraz mocno. Kiedy zjedliśmy śniadanie wymieniliśmy się dokumentami i Marcin wyprowadził oba samochody z garażu. Marcin jeździł nową mazdą mps 3, która była o wiele poważniejsza niż mój mini Cooper, byłam szczęśliwa, że był w stanie dla mnie się zamienić. Takie drobne gesty były wyrazem wielkiej miłości. Pojechałam do szkoły, a na parkingu stanęłam w bezpiecznym miejscu by nic się nie stało.
- Wow, niezłe cacko. Tamten już rozbiłaś ? – zmierzał w moim kierunku Bartek.
- Hej, dzięki. Tamten ma się dobrze, jest cały i zdrowy. Zamieniłam się z bratem. – uśmiechałam się w Jego kierunku. Podszedł do mnie i staliśmy naprzeciwko siebie.
- Odważnego masz brata.
- Nie dogadalibyście się, tchórzu. – ruszyłam w stronę szkoły, Bartek pozostał w tyle.
- Igrasz sobie dziewczynko. – dogonił mnie i zastawił mi drogę.
- To pozwól się dzisiaj odwieźć. – założyłam ręce a on swoje spuścił w dół w odruchu bezradności.
- Chyba nie mam innego wyjścia. Gdybym odmówił to pewnie każde tłumaczenie odebrałabyś jako tchórzostwo.
- Bo tak by było. Nie widzę motoru więc pieszo jesteś? – odwróciłam się i na parkingu nie było jego pojazdu.
- No wybacz nie chcę być mokry jak kura. Brat mnie podrzucił a z powrotem miałem jechać autobusem.
- To dziękuj, że nie będziesz musiał się cisnąć w zatłoczonym autobusie tylko wygodnie zostaniesz odtransportowany do domu. – byliśmy już w szkole. Poszliśmy do szafek.
- Po 5 lekcjach na parkingu. – uśmiechnęłam się do niego.
- Ale ja kończę po 7 – przystanął obok.
- Kłamiesz, do zobaczenia. – odeszłam nie czekając na jego reakcję. Byłam zadowolona z siebie.
Pierwsze lekcje mijały bardzo sympatycznie, na 3 lekcji był wf. Asia ćwiczyła, Bartek też a ja siedziałam i tworzyłam listę rzeczy, które miałam zabrać na wyjazd. Nie chciałam niczego zapomnieć, ale też nie potrzebowałam dużo rzeczy na te 4 dni. Później z Asią siedziałyśmy na stołówce z chłopakami.
- Czemu Marcina samochód jest na parkingu> – zwrócił się do mnie Maciek.
- Ja nie miałam paliwa, a Marcin ma po drodze na stację, więc się zamieniliśmy.- chłopaki wybuchli śmiechem.
- Kobiety – odezwał się Damian. Po czym wszyscy się śmialiśmy. Było mi głupio ze swojej głupoty ale nie mogłam już nic zrobić.
- Po lekcjach pojadę do spożywczego i kupię nam parę rzeczy na wyjazd. Zrobimy jakieś kanapki na drogę, kupię jakieś słodycze, napoje. – odezwałam się do Maćka.
- Dobra. – tyle mi odpowiedział i wszyscy po dzwonku poszliśmy na lekcje. Po 5 wzięłam kurtkę z szafki i w drodze na parking spotkałam Bartka.
- Gotowy? – uśmiechnęłam się do kolegi.
- Jasne. – odwzajemnił mój uśmiech i poszliśmy do samochodu.
- Znasz drogę ? – popatrzył na mnie gdy ruszyliśmy.
- Mieszkałam niedaleko przez 18 lat. – popatrzyłam na niego i gdy zapinaliśmy pasy dotknęliśmy się dłońmi i uśmiechnęliśmy się do siebie.
- To niedawno się przeprowadziłaś.
- Trzy tygodnie temu. – uściśliłam jego wypowiedź.
Po 15 minutach byliśmy już pod jego blokiem.
- Przeżyłeś. – zaśmiałam się do niego.
- Tak i mam się dobrze. Dziękuje za podwiezienie i za miłe towarzystwo. Może wejdziesz na górę? – odpiął pasy i czekał na moją odpowiedź.
- Muszę jeszcze zakupy zrobić na wyjazd. – patrzyłam na niego i z jednej strony chciałam się zgodzić a z drugiej to chyba nie był najlepszy pomysł.
- Masz jeszcze całe popołudnie, dopiero jest 12:30. Zapraszam. – uśmiechał się a ja szukałam w głowie jakiegoś racjonalnego argumentu. – Tchórzysz. – jego jeden kącik ust powędrował do góry.
- Nie, ale muszę się spakować i zrobić te cholerne zakupy. Wyjeżdżamy jakoś ok. 2 w nocy także chciałabym jeszcze się przespać. Następnym razem. – patrzyłam z błagalnym wzrokiem.
- Wierzę ci. To do zobaczenia we wtorek. Miłego wyjazdu i wróć z podwojoną energią. – uśmiechnął się chyba najmilszym uśmiechem jaki istniał na tym świecie.
- Dzięki. – odwzajemniłam jego uśmiech i wysiadł z samochodu. Nie zastanawiając się dłużej ruszyłam do sklepu.
Kupiłam kilka bułek żebyśmy mogli zrobić sobie kanapki, kilka butelek coli, wody. Kilka piw, słodyczy i innych potrzebnych rzeczy.
W domu spakowałam się, na drogę wybrałam legginsy, szarą bluzę i trampki. Najpotrzebniejsze rzeczy były zapakowane. Pomogłam Maćkowi w pakowaniu bo on tego bardzo nie lubił a ja nie miałam z tym problemu. Mieliśmy ruszyć o 3 nad ranem, kanapki mieliśmy zrobione. Byliśmy gotowi na weekend.
Wykąpałam się i zanim położyłam się spać weszłam na komputer, na fb dostałam zaproszenie do znajomych od Bartka co mnie bardzo ucieszyło, oczywiście zaakceptowałam. Dostałam również od niego prywatną wiadomość, , Gdybyś potrzebowała pogadać jestem pod telefonem ‘’, był również podany nr. ucieszyłam się, śmiałam się sama do siebie.
Później już poszłam spać.

21.
O 2 w nocy obudził mnie budzik. W domu panowała taka cisza aż szkoda było się poruszać. Ubrałam się wygodnie, wzięłam dwie książki, kilka płyt i zeszłam na dół gdzie był już Maciek. Torby już wcześniej zanieśliśmy do samochodu, zostały nam tylko podręczne rzeczy. Po chwili przyszedł do nas tato.
- Dzieciaki jeźdźcie ostrożnie. Na konto przelałem wam pieniądze. Przywieźcie nam kilka oscypków. Zadzwońcie jak będziecie na miejscu. – przytulił mnie i pocałował w czoło.
- Nie trzeba było, mamy pieniądze, nie rozpieszczaj nas tak. – wtuliłam się w niego.
- Nie musicie oszczędzać. Bawcie się dobrze a ty odpocznij i wróć szczęśliwa. – spojrzał mi w oczy.
- Bardzo cię kocham tato. – wzięłam torebkę i poszliśmy przed dom. Wsiedliśmy do samochodu a tata uśmiechnął się do nas i odprowadził nas wzrokiem.

- Ahoj przygodo! – zawołał Maciek gdy wyjechaliśmy z miasta. Zaśmiałam się głośno i jechaliśmy w góry. Włączyłam płytę i rozmawialiśmy całą drogę. Wspominaliśmy ferie i wakacje, które spędzaliśmy w Zakopanym.
Około 7 rano byliśmy na miejscu. Miasto jeszcze spało, na ulicach było puściutko. Pojechaliśmy do hotelu się zakwaterować, był on prawie przy samych Krupówkach. Mieliśmy pokój dwu osobowy z dwoma łóżkami. Rozłożyliśmy się i poszliśmy na kawę, nie byliśmy głodni bo zjedliśmy wszystkie kanapki, które sobie przygotowaliśmy. Po kawie poszliśmy na spacer. Oddychałam całą objętością płuc. Kochałam to miejsce a o tamtej porze dnia i późnym wieczorem było tu cudownie. Szliśmy deptakiem i patrzyliśmy to na prawo to na lewo, mówiąc sobie, , , Pamiętasz tu byliśmy, jedliśmy pstrąga’’ itp., , albo tu kiedyś była wspaniała cukiernia’’. Rodzicom wysłaliśmy nasze zdjęcie na mostku, z pozdrowieniami i że dojechaliśmy szczęśliwie.
Spacerowaliśmy tak sobie do 12 po czym poszliśmy na obiad. Postanowiliśmy wrócić do hotelu trochę się przespać i wziąć prysznic a później ruszyć na miasto.
Około 20 zaczęliśmy się szykować. Na dworze było dosyć chłodno, więc ubrałam biały sweter, czerwone rurki, skórzaną kurtkę, rękawiczki, ciepłe czarne botki. Poszliśmy na Krupówki i wstąpiliśmy do karczmy gdzie grała góralska kapela. Zamówiliśmy sobie po grzańcu. Później ludzie zaczęli tańczyć więc Maciek namówił mnie żebyśmy też spróbowali, chociaż nigdy wcześniej tego nie robiliśmy. Bawiliśmy się cudownie, górale to niesamowicie sympatyczni ludzie. Wszyscy ze wszystkimi tańczyli, każdy do każdego się uśmiechał. Było cudownie, jak na innej planecie.
Około 23 zebraliśmy się do klubu. Wypiliśmy kilka drinków i tam bawiliśmy się do jakiejś 3 nad ranem. Padnięci padliśmy w hotelu na łóżka i zasnęliśmy.


Następnego dnia wstaliśmy jakoś ok. 11. Byliśmy na małym kacu lecz nie chcieliśmy marnować czasu, więc wzięliśmy się za ogarnianie. Każde z nas wzięło prysznic i zeszliśmy na śniadanie. Później poszliśmy do centrum, dzisiaj było już więcej ludzi i pogoda dopisywała. Powędrowaliśmy na spacer w stronę skoczni, żeby później na nią wjechać wyciągiem. Nic nie mówiliśmy, Maciek też potrzebował przemyśleć sobie parę spraw.
Po całym ‘’zwiedzaniu’’ poszliśmy na obiad i wzięliśmy sobie piwo do tego.
- Jutro chciałabym coś zrobić. – popatrzyłam na brata. Nie uśmiechałam się, mój wyraz twarzy był poważny - Chciałabym skoczyć na bungee. Potrzebuję takiego zastrzyku adrenaliny. Już jak byłam mała to marzyłam by to zrobić i w końcu jutro chcę skoczyć. – Zapadła cisza, bałam się tego co powie.
- Oszalałaś. – odłożył sztućce i wpatrywał się we mnie.
- Nie. Czuję się dobrze i to nie jest pochopna decyzja. Jestem zdecydowana. Jestem pełnoletnia i mogę to zrobić, ale chcę byś był tam ze mną, wspierał mnie. Nie chcę byś uprzedzał rodziców. Możemy podejść dzisiaj i dowiedzieć się wszystkiego? – błagalnym wzrokiem patrzyłam na brata. Nie chciałam się z nim spierać o to, jego zdanie było dla mnie bardzo ważne.
- Podejdziemy, wypytamy się i będziemy rozmawiać. – nie spuszczał z tonu, cały czas był poważny.- Jedz.
Obiad zjedliśmy w ciszy, cały czas myślałam o moim pomyśle, byłam pewna, że chciałam to zrobić. Zgodnie z planem poszliśmy pod skocznię i tam Maciek pytał dosłownie o wszystko, przede wszystkim interesowało go czy ktoś umarł i przez 22 lata nikt nie stracił życia. Ważne było by mieć zasznurowane buty i co najmniej do kostki, rękawiczki i nie przeklinać bo obok jest cmentarz. Oferowali również robienie zdjęć i nagranie filmu.
- Jesteś pewna? – spytał się mnie brat gdy wracaliśmy do hotelu.
- Na 100%. – uśmiechnęłam się w jego stronę.
- Jezu, co ci siedzi w tej głowie. – przystanął i przyglądał się mi.
- Przecież to kupa zabawy. Chcę zrobić coś szalonego, innego. Tyle się dzieje w moim życiu i chcę żeby ten skok był przełomem, jak zrobię to już nigdy nie będę się niczego bała. I nie chodzi o to, że chcę sobie coś udowodnić, ale o to, że przez chwilę chcę latać, być ponad wszystkim przez te sekundy. Po tej całej historii z Wojtkiem czuję, że nie mogę ruszyć, że stoję w tym pieprzonym miejscu już tyle miesięcy. Mam 18 lat i chcę się poczuć młoda, silna, nieprzezwyciężona a w tej chwili czuję się jak stara babcia.
- Kocham cię i boję się o ciebie. Jeżeli chcesz skoczyć to ok., ale najpierw ja to zrobię a potem ty. – założył ręce i zmrużył oczy.
- Dobra. Nie boisz się ? – weszliśmy do hotelu.
- Już od dawna chciałem to zrobić. – zaśmiał się i wtedy dostał sójkę w bok.
- Nie pogrywaj tak ze mną. – byliśmy już w pokoju.
- To dzisiaj picie odpada. Może wjedziemy na Gubałówkę i posiedzimy tam trochę? – leżeliśmy na łóżkach i brat odwrócił się moją stronę.
- Okej. Tylko trzeba się ciepło ubrać i możemy iść. – zaczęliśmy się szykować, dzisiaj nie mieliśmy w planach imprezy tylko chcieliśmy pobyć ze sobą i porozmawiać. Ubrałam się na cebulkę i ruszyliśmy, wjechaliśmy koleją na górę. Usiedliśmy przy stoliku na zewnątrz karczmy z widokiem na góry, dookoła nas nikogo nie było więc mieliśmy ciszę. Zamówiliśmy sobie coś do jedzenia i po grzańcu.

Wieczór był dosyć chłodny a my grzaliśmy się pijąc grzane wino.
- I jak z Damianem? Będzie coś z tego ? – zapytał mnie brat.
- Nie, on tak bardzo przypomina mi Wojtka a ja nie chcę przeżyć czegoś podobnego. Jest miły ale chyba oboje znamy zakończenie, ja do niego nic nie czuję, jest mi całkowicie obojętny. Ale jest ktoś inny kto już tak obojętny mi nie jest. No i na dodatek życie nauczyło mnie, że lepiej nie być dziewczyną kumpla brata. – uśmiechnęłam się do Maćka. Kelner przyniósł nam nasze zamówienie.
- Powiesz mi kto to taki? – wziął się od razu za jedzenie.
- Bartek. – nie byłam w stanie spojrzeć mu w oczy, do ust napakowałam tyle jedzenia, że cokolwiek by powiedział, jakiekolwiek pytanie by mi nie zadał to musiałam najpierw przeżuć to co miałam w buzi żeby mu odpowiedzieć a tym samym miałam czas na zastanowienie się.
- Ten nowy? – oczy miał tak duże jak pięciozłotówki. Ja mu tylko pokiwałam głową, że dobrze myślał. - Wiem, ze rozmawialiśmy już o nim, ale wtedy był tylko kolegą, zmieniło się coś ?
- Nie wiem. Jest miły i ostatnio parę razy rozmawialiśmy ze sobą i w czwartek odwiozłam go do domu. Ale nie weszłam do środka. Miał jechać autobusem to zaproponowałam, że go podrzucę bo i tak jechałam na zakupy. I jakoś niedługo mamy się spotkać, tzn na pewno w szkole, ale on da mi przepisać swoje notatki z angielskiego z tych dwóch dni a ja pojadę z nim na przejażdżkę motorem. – patrzyłam w jedzenie, bałam się jego wzroku.
- I tak cię zatrzymam prawda? Będę miał go na oku. I masz mi mówić o wszystkim, ok.? Nie wiem czy to jest odpowiedni chłopak dla ciebie, ale i tak zrobisz co zechcesz. On jest dziwny i nie sprawia sympatycznego wrażenia. Bądź ostrożna. – patrzyliśmy na siebie.
- No przecież znasz mnie. To jest dobry chłopak, nie skrzywdzi mnie, na pewno nie specjalnie. Ale na razie poznajemy się, rozmawiamy, nawet nie wiem czy coś z tego będzie, jak nie wypali to nic się nie stanie a jak uda się to będę się cieszyć. – uśmiechnęłam się do brata po czym przesiadłam się obok i przytuliłam się do niego.
- Jesteś moją małą siostrą. Kocham cię. – głaskał mnie po głowie.
Około 23 byliśmy już w hotelu i poszliśmy spać, długo kręciłam się po łóżku, na samą myśl o jutrzejszym dniu przechodziły mnie dreszcze ze szczęścia.


Trzeciego dnia wstaliśmy około 10 i poszliśmy na śniadanie. Wypiliśmy herbatę i zjedliśmy po połowie suchej bułki, żeby nie mieć czym wymiotować.
- Boisz się? – zaśmiałam się do Maćka gdy wychodziliśmy z hotelu.
- Chyba oszalałaś. Widziałaś kiedyś żebym się czegoś bał? No proszę cię. A ty jak ? sucho w majtkach? – śmiał się ze mnie.
- Sucho, haha. Cieszę się bardzo, że w końcu mogę to zrobić. Jest ładna pogoda także nie ma powodu do strachu. A mogę pierwsza skoczyć ? – szliśmy przez Krupówki, skocznia znajdowała się na ich końcu, trzeba było jeszcze przejść przez ulicę i bazar.
- Nie, jak ja przeżyję to wtedy skoczysz. Jak się zabiję, to masz nie skakać. Rozumiesz? – poważnie na mnie spojrzał.
- Jasne. Boże czemu ja zawsze muszę się ciebie słuchać. – pokręciłam głową i podążaliśmy do naszego celu.
Gdy byliśmy pod skocznią właśnie skakał jakiś facet.
- Widzisz przeżył, mogę pierwsza? – patrzyłam na brata.
- Powiedziałem już coś. Czekasz. – groźnie spojrzał na mnie, wiedziałam, że nie mam po co z nim dyskutować. Podpisaliśmy oświadczenia, zapłaciliśmy oraz zdecydowaliśmy się na nagranie filmu i robienie zdjęć z dołu i z góry. Jako, że wzięliśmy pełną usługę to Panowie pozwolili, żeby Maciek wjechał ze mną na górę. Ja patrzyłam na skok Maćka z dołu i zaczęłam się bać, czułam się podenerwowana, ale też podekscytowana. Gdy skoczył to aż pisnęłam natomiast Maciek niesamowicie wrzeszczał, chyba całe Zakopane go słyszało.
- Wow. To było niesamowite. Zrobiłbym to jeszcze raz.- powiedział do mnie brat gdy był już na dole. Wziął mnie mocno w ramiona i okręcił wokół swojej osi.
- Teraz kolej na mnie. – Panowie zaczęli mnie przypinać tłumaczyć wszystko i po chwili wjeżdżaliśmy do góry. Maciek był obok i trzymał mnie za rękę. To było najwyższe bungee w Polsce, 90 m. Nigdy nie miałam lęku wysokości, ale ta odległość z góry wydawała się być co najmniej trzy razy większa. Gdy byliśmy już na samej górze, Pan otworzył bramkę, ja się przeżegnałam.
- Jestem gotowa. – powiedziałam i skoczyłam. Przez cały lot krzyczałam, wylewałam wszystkie swoje żale, pożegnałam się ze starym życiem. Cały skok trwał tak krótko, że nawet się nie obejrzałam a już byłam na dole. Czułam się tak wspaniale, adrenalina niesamowicie mnie napędzała. W powietrzu czułam się jak ptak, czułam, że od teraz mogłam wszystko, że nie miałam barier nie do pokonania.
- I jak? – spojrzeli na mnie Panowie z moim bratem.
- Wspaniale, to jest nieziemskie. Wow. – przytuliłam się z bratem i cieszyliśmy się jak dzieci. Po pół godzinie dostaliśmy zdjęcia i filmy.
- Jestem taka głodna, chodź na obiad. Koniecznie trzeba to oblać. – zaśmiałam się do Maćka i poszliśmy do karczmy. Zamówiliśmy sobie obiad i po piwie. Byliśmy w mega dobrych humorach. Później poszliśmy do Sali gier, następnie na lody i pochodziliśmy po sklepach. Rodzicom kupiliśmy oscypki, mamie ładną chustę, tacie ciepły sweter, Marcinowi trzy śmieszne koszulki, do domu kupiliśmy góralską maselniczkę i różne takie gliniane naczynia, Irenie dwa obrusy do swojego domu. Nie zapomnieliśmy o sobie i całkowicie zatraciliśmy się w sklepowych otchłaniach. Obładowani jak wielbłądy poszliśmy do hotelu. Dzisiaj to był nasz dzień. Wykąpaliśmy się, wypiliśmy kilka drinków i poszliśmy do klubu, Maciek poderwał jakąś dziewczynę a ja bawiłam się ze znajomymi tej dziewczyny. Noc minęła bardzo miło, około 3 poszliśmy do hotelu i od razu rzuciliśmy się na łóżka i zasnęliśmy.

Obudziłam się już o 8, dzisiaj po południu mieliśmy wyjeżdżać. Obudziłam Maćka, on poszedł wziąć prysznic a ja zaczęłam pakować nasze rzeczy i ogarnęłam trochę pokój. Gdy Maciek wyszedł z łazienki to ja poszłam się umyć. Założyłam czarne kryjące rajstopy, czarną spódniczkę i bordowy sweter, na to czarną skórzaną kurtkę a na nogi botki. Byliśmy już gotowi, ale postanowiliśmy, że jeszcze nie pojedziemy do domu tylko wymeldujemy się z hotelu i pójdziemy do centrum. Po drodze kupiliśmy sobie bułki z serem na drogę i chodziliśmy po Krupówkach, jak najintensywniej oddychając górskim powietrzem. Na straganie kupiłam góralską drewnianą szkatułkę dla Asi oraz nieśmiertelnik dla Bartka. Poszliśmy na kawę i naleśniki.
- Nie chce mi się stąd wyjeżdżać. Tu jest tak cudownie, cisza, spokój. Inny świat. - byliśmy już przy samochodzie a była dopiero 11.
- Chętnie bym tu został, niestety jutro szkoła. Ale mamy dużo czasu, więc co ty na to żebyśmy jeszcze zrobili przystanek w Krakowie? Pochodzimy po rynku, zjemy gdzieś obiad i może jakieś zakupy? – propozycja brata była bardzo kusząca.
- No to w drogę, Kraków czeka. – zaśmiałam się, zapieliśmy pasy i ruszyliśmy. Nie było korków więc szybko udało nam się dojechać do Krakowa. Najpierw poszliśmy na rynek i pokarmiliśmy gołębie. Później chodziliśmy wokół rynku co rusz wstępując do jakiegoś sklepu. U nas w mieście niby były dwie galerie, ale są tylko podstawowe sklepy więc dzisiaj mogłam zakupić głównie kosmetyczne rzeczy z mojej wishlisty.
- Poszalałaś, gdzie ty te wszystkie kosmetyki pomieścisz. – śmiał się do mnie Maciek gdy szliśmy do samochodu.
- Nie martw się, mam dużo miejsca i dużo potrzeb. A ty poszalałeś z ubraniami. – śmialiśmy się z siebie. Ruszyliśmy jeszcze do galerii, była dopiero 15 a my wciąż mieliśmy niedosyt.
Nie chcieliśmy zapomnieć o rodzicach więc kupiłam mamie kilka bluzek i parę kosmetyków, tacie kupiliśmy dwa krawaty, koszulę i rozpinany sweter, Marcinowi dwie bluzy i kilka bluzek na krótki rękaw. Sobie kupiłam dwie sukienki, buty, torebkę, kilka sweterków i kilka bluzek. Maciek też był obładowany. Później poszliśmy na pizzę.
- Jestem taka zmęczona. Nigdy naraz tyle rzeczy nie kupiłam. – spojrzałam na torby które leżały obok.
- No ja nie czuje nóg. Już jest dosyć późno bo po 18. Więc jedz i zbieramy się do domu. – tak też zrobiliśmy. Droga powrotna do domu była spokojna, oboje byliśmy zmęczeni ale bardzo szczęśliwi. Nie mogliśmy doczekać się jak pokażemy rodzicom filmy z naszych skoków bungee.
Na miejsce dojechaliśmy około 21. Marcin z tatą wyszedł przed dom, żeby nam pomóc z torbami, bo było tego bardzo dużo. Cały bagażnik i tył samochodu był zawalony torbami.
- Napad zrobiliście czy co?- śmiał się do nas Marcin.
- Tata powiedział, że mamy nie oszczędzać. Nie martw się, o nikim nie zapomnieliśmy. – przywitałam się z tatą i Marcinem. W salonie czekała na nas mama z którą również się przywitałam. Siedzieliśmy wszyscy i z Maćkiem rozdawaliśmy prezenty, te ubraniowe i te z gór.
- Jakie śliczne. – mama cieszyła się bardzo ze szminek i bluzek.
- Dziewczyno ty to masz jednak oko. – Marcin również był zadowolony z swoich podarków. Tata od razu przymierzał swoje krawaty. Wszyscy siedzieliśmy i rozmawialiśmy, oglądaliśmy prezenty. Po czym Maciek wstał z swojego miejsca.
- No to teraz punkt kulminacyjny. – włożył płytę do odtwarzacza i oglądaliśmy najpierw jego skok a później mój. Mama była przerażona.
- Czy wyście oszaleli? Chcieliście się zabić ? I tak jest was gdziekolwiek puścić, myślałam, że jesteście odpowiedzialni. – mama ostrym tonem zwróciła się w naszą stronę.
- Monika przecież oni są odpowiedzialni, żyją. To są dzieciaki, nie zabraniajmy im spełniać marzenia. Są młodzi i chcą się dobrze bawić i nie możemy ich ograniczać. To świetna zabawa, sam bym skoczył. – tato objął ramieniem mamę i uśmiechnął się do nas.
- Mamo to naprawdę nie jest niebezpieczne, tylko tak groźnie wygląda. Zobacz zrobiliśmy to i jacy jesteśmy szczęśliwi, jakbym mogła to zrobiłabym to jeszcze raz. W życiu nie należy się niczego bać. Teraz nie ma dla nas rzeczy niemożliwych. Nie pozwól aby strach przed działaniem wykluczył cię z gry – pamiętasz to ? Ile razy mówiłaś mi to gdy się czegoś bałam, gdy rezygnowałam? – usiadłam obok niej i przytuliła mnie do siebie.
- Ja się tylko o was martwię. Jesteście dla mnie wszystkim, nasza 5 jest dla mnie najważniejsza. Nie przeżyłabym gdyby coś się wam stało. – pocałowała mnie w czoło.
- Teraz do spania. Jutro wszyscy do szkoły idziecie. Koniec wagarów. I proszę torby ze sobą pozabierać żeby nie został bałagan. – tato wstał i wziął swoje rzeczy, mama poszła w jego ślady.
- Dobranoc. – zwróciłam się do rodziców i z chłopakami poszliśmy na górę. Reklamówki z nowymi ubraniami wstawiłam do garderoby, z torby brudne ciuchy wrzuciłam do kosza z praniem. Wzięłam szybki prysznic i poszłam spać. Resztę postanowiłam ogarnąć jutro.

Mam nadzieję, że długość przypadła Wam do gustu Piszcie czy wolicie pojedyncze posty, czy raczej te łączone