Zawsze znajdziemy drogę do siebie. cz. 20

[Zuzia]  

Godzina spotkania była coraz bliżej, więc zaczęłam przygotowania. Weszłam do łazienki i sięgnęłam po kosmetyczkę. Gdy się malowałam, w lustrze zauważyłam stojącego w drzwiach Damiana, który bacznie mi się przyglądał.  
-Powiesz mu?- zapytał.
-Niby o czym?  
-Ty już dobrze wiesz. Powiesz?
Nie odpowiadałam przed dłuższy czas, więc podszedł i obrócił mnie w swoją stronę.  
-Co ty wyprawiasz?-zapytałam.
-Czekam na odpowiedź.
-To sobie czekaj.  
Delikatnie go popchnęłam, wyszłam z łazienki, wzięłam torebkę i skierowałam się do wyjścia. Nie miałam zamiaru dalej kontynuować rozmowy z Damianem, bo mnie denerwował. Czuł się jak zwycięzca i to ja byłam na gorszej pozycji, bo to właśnie ja byłam z kimś związana a nie on.  
Nie minęło 15 min i już byłam na plaży. W oddali widziałam czekającego na mnie Kubę.  

[Kuba]  

Jak tylko zobaczyłem moją księżniczkę od razu się uśmiechnąłem. Jak zwykle wyglądała przepięknie. Przywitałem się z nią czule.  
-Idziemy gdzieś?- zapytałem.  
-Może po prostu sobie usiądziemy?
-Jeżeli chcesz.- uśmiechnąłem się.
Chwyciłem jej dłoń, spojrzałem głęboko w jej cudne oczy, pocałowałem ją po czym dodałem:
-Tęskniłem za Tobą.
-Eee tam przesadzasz. Nie widziałeś mnie zaledwie jeden dzień.  
-Dla mnie to wieczność.
-Heh.  
Zauważyłem, że coś ją gryzie. Byłem bardzo ciekawy o co chodzi.
-Coś się stało?- zapytałem.  
Dziewczyna patrzyła się przed siebie i długo nie odpowiadała.
-Zuzia?!  
-Przepraszam, mówiłeś coś?  
-Dziwnie się zachowujesz...
-Wydaje Ci się.
-Jeżeli coś się stało to powiedz, wiesz przecież, że mi możesz powiedzieć wszys...
Zuzia wskoczyła na mnie i zaczęła mnie namiętnie całować. Nawet nie pozwoliła mi dokończyć. To wzbudziło we mnie podejrzenia. Po pocałunku postanowiłem odpuścić i znalazłem inny temat do rozmowy. Na plaży spędziliśmy dobre dwie godziny...
-Zuzia kochanie, o czymś zapomnieliśmy.
-Możesz jaśniej?  
-Twoja ciotka zaprosiła mnie na kolacje.
-Mnie się nigdzie nie śpieszy.
-Zależy mi na tym, żeby Twoi 'rodzice' mnie poznali i dobrze o mnie myśleli. Chodź!  
-Kubuś...
-Bez gadania, wstaniesz sama czy mam Ci pomóc? Chętnie wezmę Cię na rączki, haha.
-Dobra, dobra, już wstaje.  

[Zuzia]  

Kolacja! 'Tylko nie to'- pomyślałam. Bałam się Damiana, bo wiedziałam, że jest do wszystkiego zdolny. Bez zawahania mógł powiedzieć Kubie o pocałunku...  
Gdy byliśmy już na miejscu, zastaliśmy pięknie zastawiony stół. Wszyscy na nas czekali. Od razu Agnieszka z Andrzejem podeszli do Kuby i ciepło się z nim przywitali. Ja spojrzałam na Damiana i przyłożyłam palec do swoich ust. Tym gestem dałam mu do zrozumienia żeby się nie odzywał. On tylko się uśmiechnął i pokiwał głową z niedowierzania. 'To już po mnie'- pomyślałam.  
...
Spędziliśmy miło czas przy kolacji. Agnieszka dobrze gotowała i naprawdę się postarała. Wszyscy się śmialiśmy, nawet Damian mnie zaskoczył, bo nie dawał po sobie nic poznać. W pewnym momencie Agnieszka z Andrzejem postanowili iść spać, bo było już późno. Wtedy się zaczęło.
-Na długo przyjechałeś?- zapytał Damian.
-Mieszkam u kuzyna, mogę zostać ile chce.  
Przewinęło się kilka pytań a ja siedziałam jak na szpilkach...
-Damian przestań! Zachowujesz się, jakby Kuba był na jakimś przesłuchaniu.- powiedziałam.
-Kochanie spokojnie.- powiedział Kuba dziwnie mi się przyglądając.  
-No właśnie Zuzia spokojnie, chyba nie chcesz żebym...
-Zamknij się!- wtrąciłam nie pozwalając mu dokończyć.  
-Dziwnie się oboje zachowujecie. Może mi to wyjaśnicie?  
-Za chwilę wrócę. Idę zapalić.  
...
-Zuzia, widzę, że coś ukrywasz.
-Nic nie ukrywam.
Przybliżył się do mnie, spojrzał mi w oczy i powiedział.
-Znam Cię dość długo, wiem kiedy kłamiesz.
Czułam jak łzy napływały mi do oczu, próbowałam je powstrzymać, ale nie dawałam rady.  
-Ejj, księżniczko, co jest?- przytulił mnie.  
Jak ja miałam mu to powiedzieć? Teraz może wydawać się to proste, ale w tamtej chwili gdy on nieświadomy niczego patrzył mi w oczy to było bardzo trudne.  
W końcu zebrałam się na odwagę i powiedziałam cicho:
-Pocałowałam się z Damianem.
-Słucham?  
-Pocałowałam się z Damianem- powtórzyłam odwracając głowę.
-Ha, no nie wierze...
Akurat w tym momencie wszedł Damian:
-Już jestem.
-Ja Ci kurwa dam już jestem.- powiedział Kuba.
-Stary! O co Ci chodzi?
Kuba podbiegł do niego i bez słowa uderzył go w twarz.
-Wiedziałem od początku, że będą z Tobą same problemy!
Damian nie dał za wygraną i rzucił się na Kubę. Szarpali się przez dłuższy czas, aż do momentu gdy Kuba wrzucił Damiana do stawu.
-Co ty zrobiłeś?! Oszalałeś?  
-Jeszcze go broń.
-To było przez przypadek, bo ktoś mnie popchnął.  
-Ale pewnie odwzajemniłaś.  
Spuściłam głowę.  
-Tak myślałem, nie mamy sobie nic już do powiedzenia.  
-Co masz na myśli?
-Z nami koniec.
-Chyba nie mówisz poważnie. To tylko pocałunek i do tego nie z mojej winy.  
-Teraz pocałunek, ale później możesz coś do niego poczuć, po drugie odwzajemniłaś.
-Nie wygłupiaj się.- chciałam go przytulić, ale nie pozwolił mi na to.  
-Cześć.- odwrócił się i poszedł...


Jak 'wrażenia'? haha )