Od porwania do zakochania cz.23 - ostatnia

Dojechaliśmy na miejsce dość szybko, moje serce waliło jak porąbane ale na szczęście maiłam przy sobie Toma. Weszliśmy do sądu, stał tam nienagannie ubrany. Z sali rozpraw wyszła szczupła blondynka i zawołała nas do środka, ruszyliśmy za nią. Rozprawa trwała dwie godziny Przemek został skazany na dożywocie za swoje przestępstwa.  

-Wygraliśmy jedziemy to uczcić kochanie- Powiedział do mnie mój chłopak  
-Dobrze skarbie przy okazji porozmawiamy, muszę ci coś powiedzieć.
- Dobrze.

Wyszliśmy z sądu i ruszyliśmy do restauracji. Po wejściu do środka zajęliśmy miejsce przy stoliku a przy nas znalazł się kelner. Zamówiliśmy kolacje i zaczęliśmy rozmowę:

-A więc słucham cię skarbie- Tom zaczął  
-Ja.. ja nie wiem jak ci to powiedzieć- bałam się jego reakcji
-najlepiej prosto z mostu misiek-
-Yyy... jestem w ciąży- wyrzuciłam z siebie
- Że co ?- wystraszyłam się jeszcze bardziej jego tonu
- Przepraszam- spuściłam wzrok i nie wiedziałam co robić.
-Myszko nie masz za co przepraszać, w tym momencie jestem najszczęśliwszym człowiekiem na świecie, będę tatą - zaczął krzyczeć ze szczęścia a mi spadł z kamień z serca..

Nasza historia dobiega końca zostaliśmy rodzicami ślicznej Lenki a nasze życie stało się harmonijne i szczęśliwe....

Jestem Kornelia Prus i jestem najszczęśliwsza na świecie mimo tego co mnie spotkało...


Zje***am całe opowiadanie więc i koniec nie jest fajny.

{reklama usunięta przez moderatora}