Od porwania do zakochania cz.3

-Jestem w pokoju ubieram się za raz do ciebie przyjdę- krzyknęła i szybko skończyłam się ubierać i poszłam do niego Siedział w kuchni i rozpakowywał zakupy.
-No w końcu księżniczka przyszła- Powiedział dziwnym tonem i się zaśmiał
-O co ci chodzi?- zapytałam a on spojrzał się na mnie jak na idiotkę
-jak Cię wołam to masz od razu przyjść a nie... chuj mnie to obchodzi, że się ubierasz następnym razem nie będę taki miły!- zaczął krzyczeć a ja wystraszona zaczęłam się od niego oddalać  
-Idź do pokoju i nie podnoś mi więcej ciśnienia bo pożałujesz... dodam że masz nie wchodzisz dzisiaj więcej z pokoju bo nie mam ochoty patrzeć na twój ryj!!-dodał.
Byłam wystraszona szybko poszłam do pokoju i położyłam się na łóżku, byłam zaskoczona jego szybką zmianą humoru jeszcze zaledwie kilka godzin temu był miły. Nie wiedziałam czego mam się po nim spodziewać. Mijały godziny leżałam na łóżku i myślałam o tym wszystkim. Wieczorem do Pokoju wszedł Przemek i oznajmił mi, że idzie na imprezę i nie wie o której wróci oczywiście zakazał mi również wychodzić z pokoju. Chwilę po jego wyjściu usnęłam. Nie wiem nawet Która była godzina gdy nagle obudziły mnie krzyki i śmiechy jakiś osób, nie wiedziałam kto to jest dokładnie ale podejrzewałam że to mój oprawca ze znajomymi tylko dlaczego ich przeprowadził skoro trzymał mnie tutaj przecież to nie miało sensu. Gdy usłyszałam otwierające się drzwi zaczęłam udawać że śpię. Do pokoju wpadł pijany Przemek od razu do mnie podszedł:  
-No hej śliczna nie udawaj że śpisz-nie zwracałam uwagi-spójrz na mnie kurwa...  

Opowiadanie dedykuję Emilce która zmotywowała mnie do napisania kolejnej części. Brakowało mi weny niestety... Mam nadzieje że nie jest najgorzej i wybaczcie mi jak pojawią się wątki erotyczne niedługo kolejna część mam nadzieję że dam radę napisać.... Emila kochanie proszę i dzięki za wsparcie