Przymknięte z bólu powieki
Zaburzają obraz rzeczywistości
Wiem, że widzę twój kontur, słyszę oddech
I jestem świadoma twojej obecności
Ale nie jestem pewna
Czy ślad, który czuję na twarzy
To spływająca
Powoli
Po skosie policzka
Łza
Czy też
Równie wolno
Przesuwająca się po napiętej skórze
Stal ostrza
Twojego noża.
1 komentarz
AnonimS
Dopóki skóra nie zareaguje, wyżlobieniem śladu lub przecięciem znaczonym krwią to nikt nie wie.
angie
@AnonimS Co jeśli blinę widzi tylko patrzący w lustro?
AnonimS
@angie zbić kustro