Przymknięte z bólu powieki 
Zaburzają obraz rzeczywistości 
Wiem, że widzę twój kontur, słyszę oddech 
I jestem świadoma twojej obecności 
Ale nie jestem pewna  
Czy ślad, który czuję na twarzy 
To spływająca  
Powoli  
Po skosie policzka  
Łza 
Czy też 
Równie wolno 
Przesuwająca się po napiętej skórze 
Stal ostrza 
Twojego noża. 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
1 komentarz
AnonimS
Dopóki skóra nie zareaguje, wyżlobieniem śladu lub przecięciem znaczonym krwią to nikt nie wie.
angie
@AnonimS Co jeśli blinę widzi tylko patrzący w lustro?
AnonimS
@angie zbić kustro