Taneczny krok miłości cz. 23

**********
Szymon
Właśnie wchodziłem do budynku, w którym mieliśmy mieć próbę. Miałem lekkiego kaca po wczorajszym dniu, ale był do zniesienia. Gdy wszedłem na salę, zobaczyłem siedzącą na podłodze Lenę i rozmawiającą z nią Nikolę. Byłem bardzo zdziwiony obecnością koleżanki Leny na naszej próbie.  
Gdy Lena zobaczyła mnie stojącego jak słup soli w drzwiach od razu się do mnie uśmiechnęła.
- Cześć Szymon. Wchodź i zamknij drzwi, bo w drugiej sali są po otwierane okna i za chwilę będzie tu zimno.  – tak jak mnie prosiła, tak zrobiłem.  
- Hej. Możesz mi to wytłumaczyć. – Lena była bardzo zawstydzona, ale wstała i podeszła do mnie.  
- No, bo wczoraj… jak brat po mnie przyjechał… no bo on nie umie trzymać języka za zębami… i jak wracaliśmy to on wypaplał, że tańczysz ze mną. Nikola chciała zobaczyć jak tańczę i dla tego tu przyszła. Nie przeszkadza ci to??? – zapytała, patrząc mi w oczy.
- Oczywiście, że nie. – powiedziałem.  
Nie mogłem odpowiedzieć w inny sposób, gdy tylko popatrzyłem w jej oczy. Nie wiem co się dzieje, ale wystarczy mi, że w nie popatrzę, a już nie mogę odmówić tej słodkiej istotce. Boże Szymon ogarnij się. Przecież trochę więcej niż tydzień temu dokuczałeś jej na każdym możliwym kroku.  
- Możemy zacząć??? – zapytała, a ja tylko kiwnąłem głową. – Dziś zaczniemy tango.  
Uśmiechnąłem się na te słowa. Wiem, że jest zmuszona do tego, żeby to ze mną tańczyć, ale mam wielką nadzieje, że zmieni zdanie.  
- Układ zaczynamy od podejścia do siebie. Gdy idziesz w moją stronę patrz mi w oczy. Dokładnie tak. Gdy już do siebie podchodzimy zaczynamy krok podstawowy.  – mówiła to wszystko, a ja starałem się robić to o czym opowiadała.  
Pierwsza część układu wyglądała mniej więcej tak. Podchodzimy do siebie i tańczymy krok podstawowy. Po chwili Lena robi okrąg nogą. Na akcent w muzyce stajemy prosto. Później nie ja robie daleki krok do tyłu, a ona do przodu i pochyla się tak że jest bardzo blisko mnie. Staje na dalszej nodze a drugą stawiam przed jej, a później wracam do wcześniejszej pozycji. Ona w odpowiedzi nogę bliżej mnie podnosi do góry za sobą i stawia z powrotem, na co ja od razu odskakuje lekko do tyłu, po czym obracam nią.  
- Świetnie ci idzie, ale musisz to robić trochę bardziej z pasją. Nie bój się mnie to ja nie będę bać się ciebie. – powiedziała mi.
Ten fragment przetańczyliśmy kilka razy, a później skończyliśmy próbę.  
- I jak ci się podobało??- zapytała Lena Nikole po tym jak już zatańczyliśmy ostatni raz.  
- Cudownie. Jesteś wspaniałą tancerką. A ty Szymon, na prawdę nie wiedziałam, że ty umiesz tak tańczyć. – powiedziała na co ja trochę speszony opowiedziałem ciche ‘dzięki’.  
- To i tak jeszcze nic. Pierwszy raz zatańczyliśmy to razem, a dodatkowo Szymon jest całkiem zielony w tym stylu tańca.  
- I tak wyszło wam to super.  
- A właśnie Szymon, wiesz już co z tym poniedziałkowym w-fem. Dałbyś radę mieć wtedy ze mą próbę na szkolnej sali, czy nie. – zapytała się mnie Lena, a ja nie wiedziałem co odpowiedzieć.  
- Wiesz co nie gadałem jeszcze w trenerem, ale wolałbym nie. Wiesz, chłopaki nie wiedzą, że z tobą tańczę i wolałbym, żeby tak zostało. – powiedziałem drapiąc się po karku.
- Proszę cię przemyśl to jeszcze. Naprawdę przydałaby nam się ta próba jak mamy zatańczyć te trzy układy.  
- Ok, jeszcze pomyśle. – powiedziałem uśmiechając się do niej.  
- Dobra my już musimy iść. Papa Szymon. – powiedziała Nikola, a ja im tylko pomachałam i patrzyłem jak wychodzą z sali.  
**********
Mam pytanie. Wolicie takie rozdziały co tutaj, czy takie ja w Miłości w Bieszczadach po całym dniu? Proszę napiszcie mi jaka jest odpowiedź, bo myślę o nowym opowiadaniu i nie wiem, który styl pisania jest lepszy.  
A i pamiętajcie o swojej opinii na dole. To strasznie motywuję.  
<3