Diabeł w przebraniu anioła 12

Byłam zafascynowana urodą chłopaka, który wyglądał jak istny szatan. Miał czarne jak smoła włosy i o takim samym kolorze oczy, które w tej chwili patrzyły na mnie jak zahipnotyzowane.  
- Hej - Podszedł do mojego łóżka i złożył mocny pocałunek na moim policzku, a ja siedziałam jak osłupiała. Ja go znam ?
- Kim jesteś ? -Zerwałam się z łóżka histerycznie podnosząc głos. To było straszne. Otaczali mnie ludzie, których kompletnie nie znam. Tak bardzo się bałam. Popatrzyłam na zdziwionego chłopaka. Było widać, że nie wie co powiedzieć.
- Odbiło ci ? Jestem Abraham - Spojrzałam na Nicholasa. Jego twarz nie wyrażała żadnych emocji. Popadł jak by w trans.- Nicholas, co się jej stało ? - Zwrócił się do chłopaka.  
- Straciła pamięć - Bąknął obdarzając go wrogim spojrzeniem. Widać było, że ci dwaj nie przepadali zbytnio za sobą.
- Jestem Abraham - Powtórzył - I jestem Twoim... - Zawiesił głos - Przyjacielem.
- Przyjacielem ?
- Ta..tak przyjacielem.  
- Tak jak on - Wskazałam na Nicholasa.  
- Ta.- Spuściłam głowę w dół, patrząc na podłogę. I co teraz ?  
- Opowiedzcie mi coś o sobie. Nicholas dotychczas ciągle gadał o mnie. A ja chcę was bliżej poznać.  

Oczami Abrahama :
Patrzyłem na bezbronną dziewczynę, która wyglądała na prawde źle. Jej czarne oczy, były całe podpuchnięte i wystraszone. Przeplatała zdenerwowana rękami, nie wiedząc co z nimi zrobić.To już nie była ta sama szalona Natalia. To była bezbronna istota, która w tej chwili nie ma nic pod kontrolą.Mógł by jej wcisnąć byle jaki kit, a ona uwierzyła by w to, bo nic nie pamiętała. Nie pamiętała jak ją wykorzystałem. Jak z niej kpiłem. Jak denerwowałem. Nie pamiętała, jak się z nią przespałem i jak było nam wtedy dobrze. Utrata jej pamięci miała, zarówno wady, jak i zalety.Mimo wszystko było mi jej cholernie żal. Przesrane jest tak nic nie pamiętać. To musi być straszne. Kiedy nastała niezręczna cisza, postanowiłem ją przerwać.
- A więc - Usiadłem na skraju łóżka szpitalnego - Jesteśmy tego samego wieku, czyli obydwoje mamy po 16 lat. Przyjaźnimy się.. no, dość krótko, ale przeżyliśmy razem kilka zabawnych chwil - Uśmiechnąłem się na samo wspomnienie, podsłuchiwania rozmowy nauczycielek.
- A jak się dogadujemy, jako przyjaciele, kłócimy się? - Zadała to pytanie tak nie spodziewanie, że aż podskoczyłem. Co miałem jej powiedzieć ?
- Często się kłócimy, ale to głównie moja wina, bo jestem dupkiem.- Wyznałem szczerze patrząc na Nicholasa, w którym aż się gotowało.
- Ok to, może teraz Ty Nicholas powiesz coś o sobie ? -Uśmiechnęła się do niego lekko, na co on odpowiedział tym samym.
- No cóż mogę powiedzieć. Mam tyle lat co Ty. Świetnie się dogadujemy, również nie znam cię zbyt krótko i... -Urwał. Tak cholernie się bałem, że jej to powie. Powie jej że ją kocha... Byłem cholernie zazdrosny.Nie chciałem z nią być, ale też żeby ktoś inny jej dotykał. Całował. Obmacywał. Mogłem to robić tylko ja. Ona należała do mnie.

Oczami Nicholasa :
Powiedzieć jej czy nie ? Ech.. to takie trudne. Zerknąłem na Abrahama, który był cholernie spięty. Pewnie się bał, że jej powiem.
-...miałem poprosić cię o chodzenie, ale nie było okazji.- Wyparowałem nagle. Może to było dziecinne, ale chciałem zrobić na złość Abrahamowi.Chciałem, żeby wiedział, że ona już nie należy do niego, już nigdy nie będzie mógł jej dotknąć.Dziewczyna wytrzeszczyła oczy zdziwiona.
- Wybacz.. a.. ale ja cię na razie nie poznaje - Pokręciła głową - Nie wiem co do ciebie czuje, nic nie wiem. - Abraham, uśmiechnął się triumfalnie, a ja poczułem.. smutek ?tak smutek z mieszanką złości i rozczarowania. Dlaczego ona mi to zrobiła ? - Wyjdźcie już - Pokazała nam drzwi, a my spełniliśmy jej żądanie, bez słowa.
- Ty idioto - Prychnął Abraham kiedy byliśmy już w bezpiecznej odległości od sali Natalii.- Coś Ty sobie myślał, że powiesz, , a tak w ogóle to cię kocha i chce z tobą chodzić " to ona rzuci ci się na szyje ?  
- Przestań się tak wymądrzać, ona wcale, nie odmówiła, tylko powiedziała, że, musze dać jej czas.
- Och - Abram przewrócił oczami- Na serio ? I Ty w to wierzysz ? Każda dziewczyna tak mówi, ale co ty możesz o tym wiedzieć ?
- Ooo, czyli jednak, , panu pięknemu " jakaś dziewczyna dała kosza ?
- Ha, nigdy, po prostu... ech.. z resztą nie mam zamiaru ci się tłumaczyć.- Machnąłręką.
- Nie musisz - Warknąłem - Po co tu przyszedłeś ?  
- Nie mam pojęcie - Krzyknął i wybiegł. Jak on mógł mi to robić. To był kumpel ? On już nie był moim kumplem. Nienawidziłem go i postanowiłem, że będę walczyć o Natalię i wygram. Chodź bym musiał go zabić.
*******************
Kogo wolicie Nicholasa, czy Abrahama ? Ps. sorry za błędy, ale nie mam czasu sprawdzić ;d