Kolejnym reprezentantem Rady Fundacji był pan Henryk, biznesmen handlujący z krajami byłego ZSRR, stąd jego przydomek – Król Wschodu.  

Zaczynał, jako mrówka, szmuglujący rosyjski spirytus, dzięki tytanicznej pracy i niebywałemu sprytowi doszedł do niezwykłej pozycji – potentata na rynku.  

Zarabiał krocie. Jego willa, a raczej pełen przepychu pałac olśniła mnie, gdy się tam pojawiłam.

Przedstawiłam swą misję – stworzenie regionalnego muzeum. Jako rasowy biznesmen nie powiedział ani tak ani nie, pozostawiając mnie w niepewności.